Προς τους Κυπρίους αδελφούς μου!

“Tο Φανάρι, είναι ό,τι πολυτιμότερο έχουμε ως οικουμενικός Ελληνισμός”.

Του Αρχιμανδρίτη Ρωμανου  Αναστασιάδη,
Κληρικού του Οικουμενικού Πατριαρχείου εκ Κρήτης.

Αδελφοί μου,

Αυτό το άρθρο είναι ένα μικρό δείγμα του πόσο η προπαγάνδα των ξένων επιχειρεί διαρκώς να μας αλλοιώσει ως οικουμενικό Ελληνισμό. Αν το καταφέρει, η ευθύνη που θα έχουμε θα είναι ανυπολόγιστη. Και απευθύνομαι ως ένας Έλληνας στους Έλληνες, στους Κυπρίους αδελφούς, στους ήρωες που με νύχια και δόντια αγωνίζονται για Ορθοδοξία και Ελληνισμό στο νησί αυτό το αποστολοβάδιστο. Σε σας, λοιπόν, υψώνοντας με αγωνία τη φωνή μου την ταπεινή, και σας λέω:

Εμείς, ως Ελληνισμός, ως οικουμενικός Ελληνισμός, όχι ως Ελλάδα, ως Κύπρος κοκ, όχι ως διαβατήριο με κριτήρια εθνικά, αλλά ως ένας πολιτισμός που σαν ποτάμι κυλά στον ρου της Ιστορίας και ξεδιψά και γοητεύει έθνη και λαούς, έχουμε ανάμεσα στον Βόσπορο, τον Κεράτιο και την Προποντίδα, το καμάρι της καρδιάς μας: τη Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, το Φανάρι μας. Έχουμε εκεί την κανδήλα που φωτίζει τα σκοτάδια των Διαφωτισμών που ήθελαν να μας επιβάλουν, έχουμε εκεί την πηγή της ευσέβειάς μας, έχουμε εκεί το λιμάνι στα κατά καιρούς προβλήματά μας.

Αυτό το Φανάρι, τόσα χρόνια, κάποιοι δικοί μας και μη, ήθελαν να μας πείσουν ότι είναι ένα παραμύθι από το παρελθόν, μια ιστορία που ειπώθηκε και σιώπησε, ένα έργο τέχνης που το θαυμάζουμε αλλά δεν μιλάει. Ήθελαν να κρύψουν ότι είναι το νέο υπερώο της Πεντηκοστής, ότι είναι το άλλο θυσιαστήριο του Θεσβίτη Ηλία, που όμως το έβρεξε ο Κωνσταντίνος με αγιάσματα και το ανέφλεξε το πυρ της Θεότητος ως σημείο ότι ζη Κύριος.

Αυτό το Φανάρι, είναι ό,τι πολυτιμότερο έχουμε ως οικουμενικός Ελληνισμός.

Και εμείς το θέλουμε νεκρό, για να κινούμαστε μέσα σε μια προχειρότητα σε όλα τα ζητήματα. Όμως, ό,τι έπηξε ο Κύριος δεν μπορεί ο άνθρωπος να το ξεθεμελιώσει. Δεν μπορεί να το αναιρέσει. Και αυτή η κρίση τώρα στα εκκλησιαστικά έσπασε απλά το απόστημα ενός αρρώστου εκκλησιολογικού φρονήματος που είχαμε οι Ορθόδοξοι ότι είμαστε τάχα κάτι σαν μια… συνομοσπονδία τοπικών Εκκλησιών με ένα Πρώτο έτσι για τα μάτια του κόσμου.

Και ήρθε ένα Ουκρανικό, σταλμένο από τον Δίκαιο Κριτή, για να μας πει ότι αρκετά διεφθείραμε τον Αμπελώνα Του. Αρκετά αλλοιώσαμε τη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία Του. Και έσπασε το απόστημα και φάνηκε η νοσηρότητα μας σε όλη της την αποκρουστικότητα. Και το λέω και προς εσάς, όπως το έχω πει σε άλλη ευκαιρία: δεν τους ενδιαφέρουν ούτε οι χειροτονίες, ούτε τα σχίσματα, ούτε τίποτε άλλο! Τους ενδιαφέρει, αδέλφια μου, ότι δεν έχουν αυτοί τις ευθύνες του Κωνσταντινουπόλεως! Το καταλαβαίνετε;;; Θα τους αφήσουμε να μας κοροϊδεύουν για πολύ; Μας ταιριάζει ένα τέτοιο ήθος; Είδατε ο Μακάριος που είχε στραφεί προς τον Βορρά με αγαθή αφέλεια πόσο οικτρά διαψεύσθηκε! Μα δεν μας αγαπούν! Δεν είναι φίλοι! Ζηλεύουν το Κέντρο μας, αυτό που είμαστε και το οποίο ξέρουν ότι δεν θα γίνουν ποτέ!

Τι δουλειά έχει στη μαρτυρική μεγαλόνησο Ναός Ρωσσικής τεχνοτροπίας; Σας έλειψαν τα χρήματα; Εσείς είστε η πιο ισχυρή κατά κόσμον τοπική Εκκλησία! Εσείς φιλοξενείτε το σώμα του ηγαπημένου φίλου του Χριστού Λαζάρου, τα αίματα από το πετροβόλημα των Παύλου και Βαρνάβα, και τώρα οι Ρώσσοι θα σας διδάξουν Χριστιανισμό και ευσέβεια; Αυτό θέλετε; Είναι αντάξιο της Ιστορίας σας; Εμείς οι Κρητικοί δεν το ανεχόμαστε για τους εαυτούς μας πάντως. Εσείς που γεννήσατε τον Ήρωα Ευαγόρα Παλληκαρίδη, ήρθε η ώρα να φανείτε παλληκάρια στον αγώνα αυτόν που διεξάγεται! Ήδη η τελευταία αλλαγή που κάνατε στον Καταστατικό σας Χάρτη σχετικά με τις εκλογές των Αρχιερέων και του Αρχιεπισκόπου σας είναι βήμα ριψοκίνδυνο (ελπίζω να μην αποδειχθεί και… ολέθριο), αφού δίδει την δυνατότητα να συμμετέχουν και να ελέγχουν τις εκλογές των πνευματικών σας ταγών άνθρωποι που δεν έχουν καμία σχέση με την Ιστορία, τους πόνους και τους καημούς, τα πάθη, τα βάσανα αλλά και τα όνειρα και τις ελπίδες της Κύπρου, αρκεί να είναι «Ορθόδοξοι» και να μένουν για… ένα χρόνο στη Μεγαλόνησο! Δεν απαιτείται καν να έχουν έστω κριθεί άξιοι της υπηκοότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, δηλαδή να είστε σίγουροι ότι δεν είναι ύπουλοι ψευδάδελφοι που επιβουλεύονται τον τόπο σας και τα δίκαια εθνικά σας συμφέροντα…

Προστατέψτε την Εκκλησία σας και την αυτονομία της. Αργά ή γρήγορα θα ανακατευτούν στα του οίκου σας. Αρχίζουν με τις ψεύτικες βοήθειες και ελπίδες και συνεχίζουν στο… ψαχνό! Πριν είναι αργά, νιώσετε, αδέλφια, ότι είμαστε εμείς ως Έλληνες οι πρωτεύθυνοι για τα θέματα της Ορθοδοξίας! Το επαναλαμβάνω: όχι ως διαβατήριο αλλά ως πολιτισμός, ως ιδέα, ως κήρυγμα και συμπόρευση με τον Χριστό για δυο χιλιάδες χρόνια τώρα! Κι αν δεν υπολογίζετε τη Μεγάλη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως και την ευγνωμοσύνη πάντων και πασών προς εκείνη την στοργική Βασίλισσα και Μητέρα, υπολογίσετε έστω τους εαυτούς σας. Δεν θα περάσει καιρός και η αλλοίωση θα είναι εμφανής μέσα σας. Είναι επιστήμονες οι άνθρωποι στο ψεύδος, στην προπαγάνδα, στη διαστρέβλωση της αλήθειας, στη διείσδυση, στο πονηρό.

Νομίζω ότι ο Μακαριώτατος θα χτυπήσει αντρίκια και λεβέντικα το χέρι στο τραπέζι και θα διαλύσει όλα αυτά τα αραχνοΰφαντα τεχνάσματα και θα φιμώσει τους τυχόν μειοδότες. Θα ξεπεράσει γενναία τους ψιθύρους που του βάζουν λογισμούς για το Φανάρι. Θα ξυπνήσει μέσα του το δάκρυ και το αίμα τόσων Κυπρίων αγωνιστών και θα πάρει τον βούρδουλα του Κυρίου, της οργής και όχι της αμαρτίας, ώστε να πει: ως εδώ! Είμαστε γένος με Κεφαλή τον Κωνσταντινουπόλεως. Είμαστε κοντά Του και εις πυρ και εις θάνατον. Παλληκαρίσια. Ντρέτα, όπως λέμε και εδώ. Και τότε… Αναστήτω ο Θεός!…

Και με θαυμασμό στα πατριωτικά λόγια του αγίου Κύκκου, («Ήλθαμε ακόμα εδώ στο Θεομητοροσκέπαστο του Κύκκου Όρος, όπου η Παναγιά μας, η απειρόγαμη Μητέρα του Θεού, έστησε τον Ηλιοστάλακτο Θρόνο της, και από το Θρονί της εξακτινώνει ελπίδα και στέλλει ευλογία μητρική σ’ ολόκληρη την Κύπρο, ελεύθερη και σκλαβωμένη, για να στρέψουμε το βλέμμα της ψυχής μας προς Εκείνη, την Υπέρμαχο Στρατηγό του Έθνους μας, και θερμά να την παρακαλέσουμε, να παρακαλέσουμε «τον ποταμό αυτό τον γλυκερό του ελέους», να ακούσει την αγωνιώδη κραυγή του λαού μας για Δικαιοσύνη και Ελευθερία και να γίνει για μας για άλλη μια φορά «τείχος και οχύρωμα», «σκέπη και κραταίωμα»), σας θυμίζω: «μη διώξετε τον εχθρό από την πόρτα ενώ εκείνος έχει μπει ήδη από το παράθυρο!!!»

*Τα ενυπόγραφα άρθρα απηχούν τις απόψεις του συγγραφέα τους