Βαρθολομαίος: Το Οικουμενικό γνωρίζει, εκ πείρας οδυνηράς, τον πόνον της προσφυγιάς
Εγκώμιο των Μικρασιατών προσφύγων και εγκαίνια του κτηρίου της Πολιτιστικής Εστίας Μικρασιατών Νέας Ιωνίας Μαγνησίας «Ίωνες»
Το νεόδμητο και πολυώρορ0 κτήριο της Πολιτιστικής Εστίας Μικρασιατών Νέας Ιωνίας Μαγνησίας «Ίωνες» εγκαινίασε πρόσφατα ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Ο Παναγιώτατος και η συνοδεία του πέρασαν από ένα από τα ιστορικά τετράγωνα -στο Η- στον κεντρικό ιστό της Ν. Ιωνίας, όπου ορθώνεται πλέον το νέο κτήριο των “Ιώνων”.
Ο Παναγιώτατος έφτασε αρχικά στον Ιερό Ναό της Ευαγγελιστρίας και έγινε αποδέκτης των αισθημάτων αγάπης και τιμής από εκατοντάδες απογόνους Μικρασιατών προσφύγων, που κατέκλεισαν το προαύλιο και το εσωτερικό του Ναού.
Μέλη των προσφυγικών Σωματείων της Νέας Ιωνίας, με τις παραδοσιακές φορεσιές τους έδωσαν ξεχωριστό χρώμα στην υποδοχή του Πρώτου της Ορθοδοξίας, και εκδήλωσαν τον μυστικό και διαχρονικό σύνδεσμό τους με την Μητέρα Εκκλησία.
Παρόντες στην υποδοχή ήταν η Υφυπουργός κ. Ζέττα Μακρή, ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας Κώστας Αγοραστός, η Αντιπεριφερειάρχης Μαγνησίας & Βορείων Σποράδων Δωροθέα Κολυνδρίνη, ο Δήμαρχος Βόλου Αχιλλέας Μπέος, πολιτευτές, οι επικεφαλής των Στρατιωτικών,Αστυνομικών, Λιμενικών και Πυροσβεστικών Αρχών. Στον Ναό τελέστηκε Μέγας Εσπερινός, χοροστατούντος του Οικουμενικού Πατριάρχη. Έψαλε ο χορός του Συνδέσμου Ιεροψαλτών «Όσιος Ιωάννης ο Κουκουζέλης», υπό την δ/νση του Πρωτοψάλτου και Καθηγητού κ. Δημητρίου Χατζηγεωργίου.
Στο τέλος του Εσπερινού, ο Παναγιώτατος απένειμε το οφφίκιο του Άρχοντος Σιλεντιαρίου του Οικουμενικού Πατριαρχείου στον εκ Βόλου καταγόμενο Καθηγητή Καρδιοχειρουργικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Δημήτριο Ηλιόπουλο, σε αναγνώριση της αγάπης, αφοσίωσης και ποικίλης προσφοράς του στην Μητέρα Εκκλησία.
Κατά την προσφώνησή του, ο Παναγιώτατος κάλεσε τον νέο οφφικιάλιο του Θρόνου να συνεχίσει «τό έργον καί τήν διακονίαν των Οφφικιαλίων τοῦ Οικουμενικοῦ Θρόνου, οι οποίοι από της Βυζαντινής περιόδου μέχρι της σήμερον, προσέφερον πολύτιμους υπηρεσίας εις τήν Εκκλησίαν της Κωνσταντινουπόλεως καί εις τό Γένος. Σήμερον, οι Οφφικιάλιοι δίδουν τήν μαρτυρίαν των ανά τήν οικουμένην ως μέλη των τριών Αδελφοτήτων των Αρχόντων, αγωνιζόμενοι τόν καλόν αγώνα της υπερασπίσεως των δικαίων του Θρόνου καί της στηρίξεως του πολυδιάστατου έργου του».
Ακολούθως, ο Παναγιώτατος τέλεσε Τρισάγιο στην μνήμη των Μικρασιατών Μαρτύρων και προσφύγων προγόνων . Τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη προσφώνησε ο Σεβ. Ποιμενάρχης Δηητριάδος κ. Ιγνάτιος, ο οποίος τόνισε ότι η Νέα Ιωνία «είναι καρπός του σπόρου πού βιαίως εκτινάχθηκε από την Ανατολή, λόγω των τραγικών ιστορικών γεγονότων, προ μίας ολόκληρης εκατονταετίας, τα οποία ανάγκασαν τον χριστιανικό πληθυσμό της να εγκαταλείψει τις πατρογονικές εστίες και τις πανάρχαιες Εκκλησίες του. Ωστόσο, τί και εάν διεσκορπίσθηκαν ανά την οικουμένη τα τέκνα της Μεγάλης Εκκλησίας; Η ασάλευτη πίστη τους και η ζώσα στις καρδιές τους Παράδοση παρήγαγαν εύχυμους καρπούς και θαυμαστά έργα, όπως και ο περίλαμπρος αυτός Ναός, τον οποίο ανήγειραν κυριολεκτικά με τα χέρια τους οι μικρασιάτες πρόσφυγες που κατέφυγαν στην περιοχή μας, πριν από εκατό ακριβώς χρόνια, προερχόμενοι από τη Σμύρνη, το Εγγλεζονήσι και άλλα μέρη της Ιωνίας, από την Ανατολική Θράκη, την Ανατολική Ρωμυλία και τον Πόντο, και από διάφορες περιοχές της αγιοτόκου Καππαδοκίας. Πολυτιμότερο εφόδιό τους η ευχή του τελευταίου αγίου επισκόπου τους, του πρωτομάρτυρος της μικρασιατικής Εξόδου, ενδόξου Ιερομάρτυρος Χρυσοστόμου, Μητροπολίτου Σμύρνης, και μοναδικά υπάρχοντά τους οι ιερές εικόνες και τα άγια Λείψανα…». Παρατήρησε, μάλιστα, ότι «μαζί με τις ψυχές των μακαριστών προσφύγων χαίρουν σήμερα με την παρουσία Σας και οι απόγονοί τους, δεύτερης και τρίτης γενιάς, και όλη η Νέα Ιωνία. Διότι η σύνδεσή τους με την Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως είναι υπαρξιακή, εγγεγραμμένη στο γενετικό υλικό τους».
Ακολούθησε η προσφώνηση του Προϊσταμένου του Ναού Αρχιμ. Αμφιλοχίου Μήλτου, ο οποίος αναφέρθηκε στην ιστορία της Ευαγγελιστρίας, που οικοδόμησαν οι Μικρασιάτες πρόσφυγες και αποτελεί «τεκμήριο της ευσεβείας τους, σύμβολο της θαυμαστής εκ της στάχτης αναγεννήσεώς τους καί κιβωτό της μικρασιατικής μνήμης». Παρατήρησε, μάλιστα, ότι η ενορία κρατά «την εκκλησιαστική της καταγωγή από τό Οικουμενικό Πατριαρχείο. Χάρη στήν καταγωγή αυτή οι πρώτοι μικρασιάτες, όντως άγιοι, ιερείς της Ευαγγελιστρίας μετέφεραν ένα πνεύμα θυσιαστικής αγάπης, ανοιχτοσύνης καί σύνεσης, τό οποίο διετήρησαν οι μετέπειτα άξιοι λειτουργοί, πού διηκόνησαν στόν ναό αυτό καί τό οποίο ως ιερά παρακαταθήκη προσπαθούμε καί εμείς σήμερα νά διακρατήσουμε». Ως απόδειξη αυτής της αγάπης, ανέφερε την επί 43 χρόνια λειτουργία του Σπιτιού Γαλήνης της ενορίας, την συμμετοχή της «στό πιλοτικό Πρόγραμμα «Πράσινη Ενορία», καρπό συνεργασίας της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου και της γνωστής Οργάνωσης WWF Ελλάδος», καθώς «η Ενορία μας άκουσε της Υμετέρας προφητικής φωνής καί αυθεντικής διδασκαλίας, η οποία αφορά στήν προστασία της δημιουργίας, του ανεκτίμητου δώρου του Θεού πρός τήν ανθρωπότητα. Είναι ευλογητή συγκυρία ότι στήν αρχή σχεδόν αυτής της προσπάθειας συγκροτήσεως Πράσινης Ενορίας, δεχόμαστε τήν επίσκεψη του δικαίως αποκληθέντος Πράσινου Πατριάρχη». Περαίνοντας τον λόγο του, ο π. Αμφιλόχιος προσέφερε, εκ μέρους της ενορίας, ένα δισκάριο καί ένα άγιο Ποτήριο, ακριβές αντίγραφο παλαιού Ποτηρίου πού προέρχεται από τήν Μικρά Ασία καί φυλάσσεται στό εκκλησιαστικό μουσείο του Ναού.
Στην αντιφώνησή του ο Παναγιώτατος κ. Βαρθολομαίος εξύμνησε το ιδεώδες της Ρωμηοσύνης, η οποία «Όπου έδρασεν, όπου εμεγαλούργησεν, όπου εδραστηριοποιήθη έδωκε μαρτυρίαν πνεύματος οικουμενικού, πνεύματος ευρέων οριζόντων… Η Ρωμηοσύνη εδημιούργησε, δημιουργεί καί θά δημιουργή πάντοτε πολιτισμόν, όπου καί αν υπάρχη. Είναι συνδεδεμένη μέ τόν τρόπον περισσότερον, παρά μέ τόπον… Έχει περιεχόμενον, έχει δυναμικήν, έχει παρελθόν, παρόν καί κυρίως μέλλον. Διά τούτο, ὁ Πατριάρχης του Γένους σάς λέγει: «η Ρωμηοσύνη δέν είναι γιά Τρισάγιο μόνον, αλλά γιά νά κάνη τόν κόσμο άγιο!»… δέν ανήκει εις τό παρελθόν, εις τόν ένδοξόν μας Βυζαντινισμόν, αλλά είναι η δύναμις εκείνη η οποία διαρκώς μεταμορφώνει τον άκοσμον κόσμον εις κάλλος, ισχύν καί ευπρέπειαν… Διά τούτο αρκούν τά δάκρυα διά τήν Ρωμηοσύνην. Δέν ομιλούμεν περί χαμένης υποθέσεως. Μεθά εις τήν Πόλιν, εδραίοι καί αἀμετακίνητοι, ανάπτομεν λύχνον σκηνώματος δόξης, τήν κανδήλα της Μεγάλης Εκκλησίας, ξεδιψούμε από τά Αγιάσματά μας, αγναντεύουμε την Αγιά-Σοφιά, περιδιαβαίνουμε τα Θεοτοκοφρούρητα τείχη και καταρρίπτομεν τά τείχη μίσους, φυλετικών καί θρησκευτήκαν διακρίσεων, τα τείχη φονταμενταλισμού. Εις τήν Πόλιν ο Πατριάρχης ξεύρετε τί κάνει κατ΄ ουσίαν; Ο Οικουμενικός Πατριάρχης φυλάγει τήν Ορθοδοξίαν! Φυλάγει ανόθευτον καί μακράν προσμίξεων αιρετικών καί πεπλανημένων την αγίαν Ορθοδοξίαν μας, μέ κάθε τρόπον, ίσως παρεξηγούμενος από τούς έχοντας ζῆλον ου κατ΄ επίγνωσιν, πολύ λοιδορούμενος, υβριζόμενος, όμως εκείνος φυλάγει τήν πίστιν σας, τήν πίστιν μας, φυλάγει τό Ρωμέϊκον…». Παίρνοντας τον λόγο του, ο Οικουμενικός Πατριάρχης έστειλε βαρυσήμαντο μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση: «Ταύτην ουν κατέχοντες της πίστεως τήν άγκυραν, δέν αναμένομεν ούτε εκ Βορρά ούτε αλλαχόθεν νά διδαχθώμεν Ορθοδοξίαν, βίωμα καί μαρτυρίαν πίστεως. Ημείς τούς εγεννήσαμεν εν Χριστώ καί τούς εδιδάξαμεν ορθήν πίστιν καί πολιτισμόν· ακουέτωσαν καί μαθητευσάτωσαν! Έχετε εμπιστοσύνην εἰις τήν Εκκλησίαν καί εις τούς ποιμένας της. Είμεθα υπεύθυνοι ως λόγον αποδώσοντες!».
Στην συνέχεια σχηματίστηκε πομπή και ο κ. Βαρθολομαίος προσήλθε πεζός Κτήριο της Πολιτιστικής Εστίας Μικρασιατών Νέας Ιωνίας Μαγνησίας «Ίωνες».
Εκεί, στον εξωτερικό χώρο, ανάμεσα στα σπίτια που έζησαν οι πρώτοι οικιστές της Νέας Ιωνίας, οι πρόσφυγες που αποτελούσαν κάποτε στις Αλησμόνητες Πατρίδες το ποίμνιο του Πατριαρχείου, παρουσία αρχών και επισήμων, πραγματοποιήθηκε η τελετή του Αγιασμού των επίσημων εγκαινίων του Κέντρου Μικρασιατικού Πολιτισμού.
Ακολούθησαν οι προσφωνήσεις της Προέδρου της Εστίας κ. Αργυρώς Μάμαλη – Κοπάνου και του Περιφερειάρχου Θεσσαλίας κ. Κώστα Αγοραστού.
Η κ. Μάμαλη – Κοπάνου καλωσόρισε τον Παναγιώτατο, ως πνευματικό πατέρα των όπου γης Χριστιανών Ορθοδόξων και Ποιμενάρχη της γης των προγόνων. Τον καλωσόρισε όμως και εκ μέρους ολόκληρης της Νέας Ιωνίας, ως επίτιμο Δημότη της, αφού ήδη από τις 27 Ιουνίου του 2002, είχε ευλογήσει η Παναγιότητά Του τη θεμελίωση του Ολυμπιακού έργου, του “Πανθεσσαλικού Σταδίου” Νέας Ιωνίας. Η Πρόεδρος αναφέρθηκε στην παρουσία των Μικρασιατών προσφύγων στην περιοχή, στην ίδρυση της προσφυγικής Νέας Ιωνίας, στην ανέγερση από τους πρόσφυγες του Ιερού Ναού της Ευαγγελιστρίας και στην ανοικοδόμηση του Κέντρου, που είναι ένα όνειρο πολλών δεκαετιών.
Ιδιαίτερα, αναφέρθηκε στο όραμα της αείμνηστης προέδρου Άννας Αιβαζόγλου, το οποίο έπαιρνε σάρκα και οστά , χάρη στις προσπάθειες της μετέπειτα ακάματης προέδρου, Άννας Πετσιάβα-Παπανικολάου, που στη διάρκεια της θητείας της θεμελιώθηκε το καλαίσθητο κτήριο, με μέριμνα και χρηματοδότηση της Περιφέρειας Θεσσαλίας αλλά και της σημαντικής βοήθειας και άλλων προσωπικοτήτων.
Ο κ. Αγοραστός, στη συνέχεια, μίλησε για την δημιουργική και αναγεννητική παρουσία των Μικρασιατών προσφύγων στον τόπο μας και επανέλαβε την διάθεση της Περιφέρειας να στηρίζει ανάλογα έργα πίστης και πολιτισμού, όπως και το Κέντρο των Ιώνων, που αναγέρθηκε με κονδύλια της Περιφέρειας Θεσσαλίας.
Ακολούθησε η ομιλία του Παναγιωτάτου Πατριάρχου, ο οποίος με ιδιαίτερη συγκίνηση, ανέφερε ότι «η μεγάλη πρόοδος των ευλογημένων τέκνων της Ιωνίας εδώ εις την φιλόξενον πόλιν του Βόλου δεν είναι ούτε πρωτότυπος, ούτε μοναδικ ως γεγονός, διότι οι πρόσφυγες οποθενδήποτε καὶ αν προήλθαν καὶ εις οιανδήποτε καὶ αν κατοίκησαν γην, ερρίζωσαν καὶ εποίησαν καρπούς πολλούς, καθώς, πλην των ελαχίστων υπαρχόντων των, εκόμισαν εις τας νέας πατρίδας πολλήν ευσέβειαν και πίστιν εις τον Θεόν, βαθύτατον πολιτισμόν, αξίας και παραδόσεις, έτι δε και ακάματον εργατικότητα και παροιμιώδες φιλότιμον…».
Υπενθύμισε, μάλιστα, ότι «Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον γνωρίζει, εκ πείρας οδυνηράς, τον πόνον της προσφυγιάς, την απώλειαν των ηγαπημένων και την αδικίαν, αλλά δεν μνησικακούμεν, δεν καταρώμεθα, δεν εκδικούμεθα, μόνον συγχωρούμεν και πορευόμεθα με την ακλινή ελπίδα εις τον Δίκαιον Κριτήν . Τούτο να κάνετε και σεις».
Παρά τις υποχρεώσεις του προγράμματός του, ο Πατριάρχης συνέχισε από καρδιάς την ομιλία του. Εκτός προγράμματος κάλεσε και τον Βλιώτη , Μητροπολίτη Σμύρνης Βαρολομαίο , ο οποίος παρουσίασε τα επιτεύγματα της Ιεράς Μητροπόλεώς Του.
Ο Παναγιώτατος, η συνοδεία του και οι επίσημοι παρακολούθησαν σύντομο πρόγραμμα από παραδοσιακό χορευτικό τμήμα και τη Χορωδία της Εστίας μέσα στο κτήριο, ενώ υπέβαλλαν τα σεβάσματά τους στον Παναγιώτατο τέσσερα μέλη της Εστίας, δεύτερης γενιάς προσφύγων.
Ο γεν. γραμματέας του Ιδρύματος της Βουλής κ. Ευάνθης Χατζηβασιλείου ξενάγησε τους επίσημους φιλοξενούμενους στην Έκθεση του Ιδρύματος της Βουλής με τίτλο «Σήκω ψυχή μου !Εικόνες και Μουσικές των προσφύγων του΄22, η οποία εκτυλίσσεται στους τρεις ορόφους του κτηρίου.
Επιστρέφοντας, στην Ευαγγελίστρια, ο Παναγιώτατος παρακολούθησε σύντομο μουσικό πρόγραμμα, που το Μουσικό Σχολείο Βόλου παρουσίασε προς τιμήν του, στο προαύλιο του Ναού.
Είναι η εκκλησία που κυριολεκτικά έχτισαν οι ταλαιπωρημένοι αλλά και ευγενείς Μικρασιάτες της Νέας Ιωνίας, άλλοι με την προσωπική τους εργασία – τα ίδια τους τα χέρια (άνδρες και γυναίκες!) – και άλλοι με τις προσφορές τους σε υλικά μέσα, σε χρήματα, σε τιμαλφή, σε ό,τι μπορούσε ο καθένας να προσφέρει, ακόμη και από το υστέρημά του. Ήταν, όμως, και το περίσσευμα της καρδιάς των Μικρασιατών για την Υπεραγία Θεοτόκο, την μάνα-Παναγιά τους, που τους προστάτευε και τους ενδυνάμωνε στους δύσκολους καιρούς.
Ο Ναός δεσπόζει στην κεντρικότερη πλατεία της Νέας Ιωνίας, που είναι γνωστή ως Πλατεία της Ευαγγελίστριας (παρότι η επίσημη ονομασία της είναι «Πλατεία 25ης Μαρτίου 1821»). Η Ευαγγελίστρια είναι η πρώτη ενορία που δημιουργήθηκε στον Συνοικισμό, όπως ονόμαζαν τη Νέα Ιωνία έως το 1947 – έτος που αποκόπηκε από τον Βόλο και έγινε ξεχωριστός Δήμος (με πρώτον δήμαρχο τον Ευάγγελο Καραμπατζάκη).
Του σημερινού μεγαλοπρεπούς Ναού προηγήθηκε η πρώτη ή «μικρή» Ευαγγελίστρια, ο ναός που είχε θεμελιωθεί στις 14 Μαρτίου 1926, από τον Μητροπολίτη Δημητριάδος Γερμανό, και εξυπηρέτησε τις λατρευτικές ανάγκες των Προσφύγων έως και τη δεκαετία του 1950 (όταν και «πληγώθηκε» ανεπανόρθωτα από τον μεγάλο σεισμό της 19ης Απριλίου 1955 και τελικά κατεδαφίσθηκε το 1959).
Ιερός Ναός Ευαγγελιστρίας Μαγνησίας (imd.gr)
Το αίτημα και ο πρώτος σχεδιασμός για έναν μεγαλύτερο Ναό υπήρχε ήδη από την δεκαετία του 30, ο Πόλεμος, όμως, και η Κατοχή δεν επέτρεψαν την υλοποίησή τους.
Ο σημερινός περικαλλής ναός θεμελιώθηκε στις 15 Μαΐου 1949, από τον Μητροπολίτη Δημητριάδος Ιωακείμ, και δόθηκε στη λατρεία το 1959. Τα επίσημα εγκαίνια με τον καθαγιασμό του Ιερού Ναού τελέστηκαν την Κυριακή 22 Μαΐου 1966, από τον Μητροπολίτη Δημητριάδος Δαμασκηνό, με την συμμετοχή των Μητροπολιτών Χίου Παύλου και Τριφυλίας και Ολυμπίας Στεφάνου, οι οποίοι καθαγίασαν τις πλαϊνές Αγίες Τράπεζες, αφιερωμένες στην Αγία Αναστασία την Φαρμακολύτρια και στην Αγία Φωτεινή την Σαμαρείτιδα. Έτσι, ο Ναός είναι τρισυπόστατος, δηλαδή, εκτός από τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου στον οποίο είναι αφιερωμένος ο κυρίως Ναός, το αριστερό κλίτος είναι αφιερωμένο στην Αγία Αναστασία και το δεξιό στην Αγία Φωτεινή. Στον νάρθηκα του Ναού υπάρχει τοιχογραφία με τίτλο: “Σμύρνη 1922-Έξοδος”
Ιερός Ναός Ευαγγελιστρίας Μαγνησίας (imd.gr)
Ο Ναός είναι χτισμένος σε ρυθμό τρίκλιτης ανατολίζουσας βασιλικής, το κεντρικό κλίτος στεγάζεται με ημικυλινδρική καμάρα και τα πλάγια κλίτη με μονόριχτες στέγες. Τα πρώτα σχέδια για τον Ναό είχε εκπονήσει ο γνωστός αρχιτέκτονας Αριστοτέλης Ζάχος. Ο Ναός, εν τέλει, σχεδιάστηκε και χτίστηκε με την συμβολή των μηχανικών Θ. Ραφανίδη, Δ. Κασσιόπουλο, Ε. Καραμανίδη, Λ. Χειμώνα και Α. Χωραφά. Εξωτερικά, τον επισκέπτη καθηλώνει η όλη του οικοδόμηση με την πελεκητή πέτρα, οι μαρμάρινες κολώνες, τα θωράκια και τα κιονόκρανα, το επιβλητικό καμπαναριό αλλά και τα βόρεια προσκτίσματα του οικοδομικού συγκροτήματος. Εκεί στεγάζονται τα Γραφεία του Ναού, το Σπίτι Γαλήνης Χριστού «Αρχιμ. Κύριλλος Ρήγας», το Νεανικό Κέντρο και η μεγάλη αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου, όπου φιλοξενούνται ποικίλες εκδηλώσεις και το πνευματικό, κατηχητικό και πολιτιστικό έργο της Ενορίας.
Αξιόλογη είναι η αγιογράφηση του Αγίου Βήματος και του«Παντοκράτορα» από τον Απόστολο Φιλίππου, ενώ ο υπόλοιπος Ναός αγιογραφήθηκε από τον Ζαχαρία Καραφέργια. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο είναι έργο του εργαστηρίου του Γεωργίου Μπαλή (διατελέσαντος Δημάρχου Ν. Ιωνίας).
Στην εξωτερική επιφάνεια του Κωδωνοστασίου βρίσκονται : α) αναθηματική ανάγλυφη παράσταση (έργο του γλύπτη Μ. Παπαδάκη) -προσαρμοσμένη στον νότιο τοίχο – ως αφιέρωμα μνήμης και τιμής στους ιερομάρτυρες της Μικρασιατικής Τραγωδίας (εγκαινιάστηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 1992), και β) ψηφιδωτή παράσταση (στην δυτική βάση του Καμπαναριού) πού απεικονίζει το ιστορικό γεγονός της επίσκεψης του Οικουμενικού Πατριάρχου Δημητρίου (28-9-1990) (έργο Π. Σαρφατή που αποκαλύφθηκε στις 20-11-1994). Στο προαύλιο του Ιερού Ναού υπάρχουν το μαρμάρινο άγαλμα της «Ιωνίας», σε απόδοση γυναικείας μορφής, έργο του γλύπτη Νικόλα, με ανάγλυφες συμβολικές παραστάσεις, από ορείχαλκο, στη βάση του – αυτό είναι και το «Ηρώον» για τις τελετές των Εθνικών Εορτών, και η μαρμάρινη προτομή του ιερο-εθνομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης (έργο, επίσης, του γλύπτη Νικόλα)
Ο Ιερός Ναός πανηγυρίζει κατά τις δύο μεγάλες θεομητορικές εορτές, του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (25 Μαρτίου) και της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (15 Αυγούστου). Επίσης, πανηγυρίζει την μνήμη των Αγίων Ιερομαρτύρων Χρυσοστόμου Σμύρνης και των συν αυτώ (Κυριακή μετά την Ύψωση του Σταυρού, 14 Σεπτεμβρίου), η εορτή των οποίων συνοδεύεται με πολιτιστικές Εκδηλώσεις Μικρασιαστικής Μνήμης που συνδιοργανώνονται με τους τοπικούς μικρασιατικούς Συλλόγους.
ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ
Στον γυναικωνίτη φιλοξενείται Εκκλησιαστικό Μουσείο με Έκθεση Ιερών Εικόνων και άλλων πολύτιμων ενθυμημάτων που στην πλειονότητά τους έφεραν μαζί τους οι Μικρασιάτες από τις αλησμόνητες Πατρίδες. Η πρώτη Έκθεση των Εικόνων εγκαινιάσθηκε από τον τότε Μητροπολίτη Δημητριάδος (και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος) Χριστόδουλο, την Κυριακή 3 Ιανουαρίου 1988.
Ιερός Ναός Ευαγγελιστρίας Μαγνησίας (imd.gr)
Πατριαρχική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αναλήψεως του Χριστού Βόλου
Λαμπρό Πατριαρχικό συλλείτουργο τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αναλήψεως του Χριστού Βόλου,κατά την τελευταία ημέρα της επισκέψεως του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στην Μητρόπολη Δημητριάδος . Τον προεξάρχοντα Πατριάρχη του Γένους πλαισίωσαν οι Σεβ. Μητροπολίτες Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, Κασσανδρείας κ. Νικόδημος, Σηλυβρίας κ. Μάξιμος, Νέας Κρήνης & Καλαμαριάς κ. Ιουστίνος, Σμύρνης κ. Βαρθολομαίος, Λαρίσης & Τυρνάβου κ. Ιερώνυμος, Πολυανής & Κιλκισίου κ. Βαρθολομαίος και Αιτωλίας & Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός. Παρέστησαν συπροσευχόμενοι οι Σεβ. Μητροπολίτες Βρεσθένης κ. Θεόκλητος, Περιστερίου κ. Γρηγόριος και ο Θεοφ. Επίσκοπος Ολβίας κ. Επιφάνιος, οι Αρχές του τόπου, οφφικιάλιοι του Οικουμενικού Θρόνου και μέγα πλήθος πιστών.
Ο Μητροπολίτης Σμύρνης Βαρθολομαίος. Επίσης , διακρίνεται ο Μητροπολίτης Σηλυβρίας κ. Μάξιμος
Στο τέλος της Θείας Λειτουργία ο Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος προσφώνησε τον Παναγιώτατο, τον οποίο χαρακτήρισε «ορατό σημείο ενότητας της στρατευομένης Εκκλησίας μας… θεματοφύλακα και γνήσιο εκφραστή της ακραιφνούς Ορθοδόξου Πίστεως, τον πρωτεύθυνο θεσμό για την διατήρηση και την ενίσχυση της ενότητας της Ορθοδόξου Εκκλησίας, για την θεραπεία των σχισμάτων και την επούλωση των πληγών τους…».
Ο κ. Ιγνάτιος παρατήρησε ότι «φέρετε με σθένος το βάρος του σταυρού της Ρωμαίϊκης Κοινότητας και με τη δύναμη του Σταυρωθέντος και Αναστάντος Χριστού, και με υπομονή ιώβειο, εκδαπανάσθε νυχθημερόν για τη διατήρηση και τη συνέχεια της παρουσίας της». Διαβεβαίωσε δε το Παναγιώτατο ότι «θα Σας συνοδεύει αδιάλειπτα η ταπεινή προσευχή μας υπέρ Υμών προς τον Δομήτορα της Εκκλησίας, ο Οποίος είθε να Σας ενισχύει, να Σας ενδυναμώνει, να Σας χαρίζει υγεία και μακρότητα ημερών, για να προσφέρετε στην Αγία Ορθοδοξία τους αγλαούς καρπούς των πατριαρχικών μόχθων Σας, εις δόξαν του εν Τριάδι προσκυνητού Θεού!».
Ακολούθησε η προσφώνηση του Προϊσταμένου του Ναού Αρχιμ. Μαξίμου Παπαϊωάννου, Πρωτοσυγκέλλου, ο οποίος αναφέρθηκε στην ιστορία του μεγαλωνύνου Ναού της Αναλήψεως και στο ποικίλο έργο το οποίο επιτελεί στις μέρες μας.
Μάλιστα, παρατήρησε ότι η Πατριαρχική επίσκεψη «γίνεται πραγματικός κρουνός θείας ευλογίας γιά τόν Ναό της Αναλήψεως του Χριστού Βόλου» και ζήτησε από τον Προκαθήμενο της Ορθοδοξίας να ευλογήσει «αυτή τήν ευκληματούσα άμπελο, τά μέλη της Ενορίας της Αναλήψεως καί τόν Ναό μας». Τέλος, εις ανάμνησιν της ιστορικής επισκέψεως του Πατριάρχου, του προσέφερε, εκ μέρους της ενορίας, αργυρό Σταυρό ευλογίας, «ως μαρτυρικό της υιικής αγάπης καί των ταπεινών προσευχών μας».
Αντιφωνώντας, ο Παναγιώτατος ευχαρίστησε για την τιμητική πρόσκληση να έλθει στην πόλη μας, επ’ ευκαιρία της Ναυτικής Εβδομάδος, που είναι αφιερωμένη στην ιδιαιτέρα πατρίδα του την Ίμβρο. Παρατήρησε ότι η περιοχή μας, προ εκατό ετών, αποδείχθηκε μια φιλόξενη αγκαλιά, υποδεχόμενη χιλιάδες εμπερίστατους Μικρασιάτες πρόσφυγες, τραγικά θύματα της Μικρασιατικής Καταστροφής. Λαμβάνοντας αφορμή από το Αποστολικό ανάγνωσμα της σημερινής Κυριακής, τόνισε ότι «ασταύρωτος Χριστιανισμός δεν υπάρχει», όπως αποδεικνύει ο βίος του Κυρίου και όλων των Αγίων, οι οποίοι διά των θλίψεων, καθαρίστηκαν και έγιναν δόκιμοι στην πίστη του Χριστού και στην προς Αυτόν εμπιστοσύνη. Αναφερόμενος στο πλήθος των προσφύγων που ήλθαν στον τόπο μας εκ της Μικράς Ασίας, επεσήμανε ότι «ήλθον εκ της θλίψεως της μεγάλης, βαστάζοντες εις το σώμα των τα στίγματα του Κυρίου Ιησού. Εξ αυτών, ανεδείχθησαν Άγιοι, όπως ο Αρσένιος ο Καππαδόκης, Παΐσιος ο Αγιορείτης, Ιάκωβος ο Τσαλίκης, Σοφία η εν Κλεισούρα και άλλοι, οι οποίοι αποτελούν μεγάλη παρηγορία και στήριγμα των πιστών και μέγα καύχημα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Τηρουμένων των αναλογιών, τα ίδια ισχύουν και για τους προσφιλείς μου συμπατριώτας Ιμβρίους, οι οποίοι, μεταγενεστέρως υπέστησαν τα πάνδεινα και υπεχρεώθησαν να εγκαταλείψουν την ερατεινήν γενέθλιον νήσον, προκειμένου να σώσουν την ζωήν των και την ταυτότητά των… αλλά έμειναν πιστοί εις τον Χριστόν και τας παραδόσεις των».
Κατακλείοντας τον λόγο του ο Παναγιώτατος εξέφρασε τον δίκαιο έπαινο της Μητρός Εκκλησίας προς τον Σεβ. Μητροπολίτη μας κ. Ιγνάτιο, «για το πολυσχιδές, ποιμαντικόν, Θεολογικόν και κοινωνικόν έργον, το οποίον, μετά ζήλου ενθέου και επιτυχίας πολλής επιτελεί εις την Θεόσωστον επαρχίαν του». Προσέφερε δε στον Μητροπολίτη Δημητριάδος Ποιμαντορική Ράβδο, ως αντίδωρο της πολλής προς το Φανάρι και το Πατριαρχείο μας. Στον δε Προϊστάμενο του Ναού προσέφερε ένα αργυρό θυμιατό, εις διαρκή ευλογία.
