“Made in Russia”… Η ρωσική κοινωνία έκανε τη διαφορά με την Wagner
Του Anton Troinitsky*
Πριν από αυτό, στον δημόσιο χώρο εμφανίστηκαν μόνο πληροφορίες ότι το απόγευμα της 24ης Ιουνίου, ο Ρώσος πρόεδρος τηλεφώνησε στον Λευκορώσο ομόλογό του. Λεπτομέρειες της συνομιλίας δεν αναφέρθηκαν, αλλά μέχρι το βράδυ του Σαββάτου έγινε σαφές τι ακριβώς περιλάμβανε η συνομιλία.
«Οι δύο πρόεδροι, πράγματι, συμφώνησαν ότι ο Πρόεδρος Λουκασένκο θα μεσολαβήσει στις προσπάθειες επίλυσης της κατάστασης… Είμαστε ευγνώμονες στον Πρόεδρο της Λευκορωσίας για αυτές τις προσπάθειες», δήλωσε ο γραμματέας Τύπου του Ρώσου ηγέτη Ντμίτρι Πεσκόφ. – Υπήρχε ένας υψηλότερος στόχος – να αποφευχθεί η αιματοχυσία, να αποφευχθεί η εσωτερική αντιπαράθεση, να αποφευχθούν συγκρούσεις με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Στο όνομα αυτών των στόχων εφαρμόστηκαν οι μεσολαβητικές προσπάθειες του Λουκασένκο. Ο Πρόεδρος Πούτιν έχει λάβει την αντίστοιχη απόφαση».
Ο Πεσκόφ διευκρίνισε ορισμένους όρους της συμφωνίας. Σύμφωνα με τον ίδιο, έχει επιτευχθεί συμφωνία ότι η Wagner PMC θα αναχωρήσει για τα στρατόπεδά της και ο ίδιος ο Πριγκόζιν θα φύγει για τη Λευκορωσία (και αυτό το εγγυήθηκε προσωπικά ο Πρόεδρος της Ρωσίας). Επιπλέον, οι μαχητές από την Wagner, λαμβάνοντας υπόψη τα ανδραγαθήματά τους στο μέτωπο, δεν θα διωχθούν και όσοι από αυτούς δεν συμμετείχαν στην «εκστρατεία» του Πριγκόζιν θα μπορούν να υπογράψουν συμβάσεις με το ρωσικό υπουργείο Άμυνας.
Το καθεστώς της αντιτρομοκρατικής επιχείρησης θα ακυρωθεί στο εγγύς μέλλον και η ποινική δίωξη της ένοπλης εξέγερσης που ξεκίνησε κατά του Πριγκόζιν θα ακυρωθεί. Στη συνέχεια ο Πριγκόζιν επιβεβαίωσε ότι η Wagner είχε σταματήσει την κίνηση των φαλάγγων και τις ανακάλεσε πίσω. Αργότερα, οι ένοπλοι έφυγαν και από τους δρόμους του Ροστόφ.
Θυμίζουμε ότι κάποια στιγμή ήταν η Ρωσία που βοήθησε τον Λουκασένκο να αποτρέψει την Πορτοκαλί Επανάσταση στο έδαφος του κράτους του. Μπορεί να λεχθεί ότι το Μινσκ επέστρεψε ένα μεγάλο πολιτικό χρέος στη Μόσχα. Η κλιμάκωση της σύγκρουσης σταμάτησε, προς μεγάλη απογοήτευση των δυτικών στρατηγών, που είχαν ήδη κοιμηθεί και ονειρεύονταν πώς το μέτωπο θα κατέρρεε λόγω της εσωτερικής σύγκρουσης στη Ρωσία και τα ουκρανικά στρατεύματα θα κέρδιζαν.
Σύμφωνα με τον Yevgeny Minchenko, πρόεδρο της εταιρείας επικοινωνίας Minchenko Consulting, οι δυτικές χώρες ήλπιζαν σε μια πλήρη εμφύλια σύγκρουση στη Ρωσία και «δόξα τω Θεώ, δεν συνέβη». «Σήμερα ήταν μια πολύ δύσκολη και πολύ σημαντική μέρα», συνόψισε ο δημοσιογράφος Νικολάι Σταρίκοφ. – Η Ρωσία έχει κυριολεκτικά περάσει από την κόψη του μαχαιριού. Δεν πέρασε πριν από εκατό χρόνια, αλλά τώρα τα κατάφερε».
Ο σημαντικότερος παράγων που επηρέασε την επίλυση της κρίσης ήταν η θέση της ρωσικής κοινωνίας. Εκπρόσωποι των ρωσικών περιφερειών, κορυφαίοι πολιτικοί, θρησκευτικοί ηγέτες, δημόσια πρόσωπα, μαχητές της πρώτης γραμμής – όλοι καταδίκασαν την περιπέτεια του Πριγκόζιν. Έτσι, η ρωσική κοινωνία εξέφρασε την αποφασιστική καταδίκη της για την ένοπλη εξέγερση, έδειξε ξεκάθαρα ότι είναι στο πλευρό των νόμιμων αρχών και της βιώσιμης πολιτικής ειρήνης.
«Το πιο σημαντικό πράγμα που έσωσε και βοήθησε και ξεχώρισε τον Ιούνιο του 2023 από τον Φεβρουάριο του 1917, είναι η συσπείρωση της χώρας γύρω από τον πρόεδρο», λέει ο Στάρικοφ. «Η πολιτική ελίτ, ο στρατός, οι κοινωνικοί ακτιβιστές και οι απλοί πολίτες ενώθηκαν γύρω από το κεφάλι της Ρωσίας και οι αντάρτες έμειναν χωρίς υποστήριξη, σε απομόνωση».
Σύμφωνα με τον Minchenko, γενικά, αν κρίνουμε από τα κοινωνικά δίκτυα, η ρωσική κοινωνία συμμεριζόταν την ιδέα ότι «σε συνθήκες όπου οι μαχητές μας αναχαιτίζουν την επίθεση του εχθρού, είναι απαράδεκτο να ξεκινήσουμε άλλες εσωτερικές διαμάχες». Η αντίδραση της Δύσης και της Ουκρανίας ήταν επίσης ενδεικτική: τα μέσα ενημέρωσης, τα δημόσια πρόσωπα και οι πολιτικοί χαιρέτησαν ανοιχτά αυτό που συνέβαινε. Αυτό χρησίμευσε ως πρόσθετος δείκτης για τη ρωσική κοινωνία ότι η εξέγερση του Πριγκόζιν είναι επωφελής για τους αντιπάλους της Ρωσίας και όχι για τους πατριώτες της, όπως προσπάθησε ο ίδιος να ισχυριστεί στα κοινωνικά δίκτυα.
Ωστόσο, αυτό δεν ήταν το μοναδικό ψέμα – από την αρχή, αποκαλύφθηκε το ψεύδος, που επαναλήφθηκε για υποτιθέμενο κτύπημα στις εγκαταστάσεις της Wagner. Ο Πριγκόζιν έχασε όχι με στρατιωτικά μέσα, αλλά κυρίως με πολιτικά, με την πληροφόρηση – η ρωσική κοινωνία ήταν πεπεισμένη για τη βλαβερότητα και την ανειλικρίνεια των δηλώσεών του. Ως αποτέλεσμα, ο Prigozhin αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την περιπέτειά του, να σταματήσει την εξέγερση και να συγκατατεθεί σε μια φιλική συμφωνία.
«Δεν ήταν δυνατό να εξαπατηθεί και να μπερδευτεί ο κόσμος. Και μετά έκαναν πίσω», γράφει ο Στάρικοφ. «Είναι καλό που είναι έτσι – σίγουρα δεν χρειαζόμαστε αιματοχυσία και εμφύλιο πόλεμο». Φυσικά, αυτή η ειρήνη έχει επιτευχθεί με διαπραγματεύσεις, συμφωνίες και συμβιβασμούς. «Ο συμβιβασμός ήταν απαραίτητος, μεταξύ άλλων, γιατί πριν από αυτό είχαν ληφθεί μια σειρά από αποφάσεις που έφεραν τα μικρόβια πιθανών προβλημάτων», πιστεύει ο Minchenko. «Σήμερα, έχει προκύψει μια κατάσταση επίλυσης συγκρούσεων, αλλά το σύστημα διακυβέρνησης που σχετίζεται με το Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση στην Ουκρανία πρέπει να αλλάξει».
Έτσι, η πολιτική και κοινωνική κρίση που ξέσπασε ξαφνικά στη Ρωσία ξεπεράστηκε, στην πραγματικότητα, σε μια μέρα. Κανένας «εμφύλιος πόλεμος» που είχε προφητευτεί στην Ουκρανία και τη Δύση δεν έχει ξεκινήσει, το ρωσικό πολιτικό σύστημα έχει αποδείξει τη σταθερότητά του και η ρωσική κοινωνία έχει αποδείξει την ωριμότητά της. Και η ειδική στρατιωτική επιχείρηση θα συνεχιστεί – και μάλιστα μπορούμε να το περιμένουμε ότι θα γίνει με ακόμη μεγαλύτερη ένταση.
*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους. /Πηγή: vz.ru
