Πολλή φασαρία για το τίποτε;
Του Αχιλλέα Δημητριάδη*
Παρακολούθησα το μεγαλύτερο μέρος της δημοσιογραφικής διάσκεψης του Προέδρου για τις 100 πρώτες ημέρες διακυβέρνησης. Με προβλημάτισε, καθώς το πλέον κρίσιμο ζήτημα που όφειλε να αντιμετωπίσει ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας με την ανάληψη των καθηκόντων του, ήταν η ανάγκη ανάκτησης της αξιοπιστίας του θεσμού του Προέδρου και του Κράτους, από την κατάσταση ανυποληψίας στην οποία είχαν περιέλθει επί προηγούμενης διακυβέρνησης, στην οποία βέβαια και ο κ. Χριστοδουλίδης συμμετείχε.
Πρέπει να πω, ως ένα πρώτο συμπέρασμα, ότι οι ελάχιστες φραστικές αναφορές στα θέματα αλλαγής πλεύσης στον τρόπο διακυβέρνησης, δεν με έπεισαν ότι υπάρχει συναίσθηση του προβλήματος και της έκτασής του. Αντίθετα, φαίνεται να ασχολούμαστε με σειρά επιμέρους θεμάτων τα οποία μπορεί να είναι σημαντικά, αλλά δεν είναι η ουσία.
Θα επικεντρωθώ σε δύο ζητήματα που θεωρώ ότι δεν έχουν τύχει σοβαρής αντιμετώπισης. Το πρώτο αφορά το Κυπριακό και το δεύτερο την εσωτερικη διακυβέρνηση και την ανάγκη για στροφή σε ένα Τίμιο Κράτος.
Ι Κυπριακό
Πέραν της αδιαλλαξίας της Τουρκίας, το κύριο πρόβλημα από δικής μας πλευράς στο Κυπριακό τα τελευταία χρόνια είναι η αναξιοπιστία της κυβέρνησής μας. Δεν έχω διαπιστώσει οποιαδήποτε διαφοροποίηση σε αυτή την κατάσταση, παρόλα τα 29 τόσα ταξίδια και διμερείς επαφές του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Υπουργού Εξωτερικών, ούτε ασφαλώς βλέπω την κατ’ισχυρισμό κινητικότητα που δήθεν δημιουργήθηκε γύρω από το Κυπριακό.
Δεν κερδίζουμε αξιοπιστία όταν ο Πρόεδρος, ενώ επαναλαμβάνει ότι δέχεται να ξαναρχίσει τις διαπραγματεύσεις από εκεί που είχαν μείνει στο Κραν Μοντάνα, την ίδια στιγμή διαφοροποιείται από συγκεκριμένες πρόνοιες του πλαισίου Γκουτέρες, όπως για παράδειγμα την προτεραιότητα που δίδεται στον χρήστη περιουσίας, για την οποία, εν πάση περιπτώσει, υπάρχει και νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τον τρόπο χειρισμού της.
ΙΙ Τίμιο Κράτος
Όσον αφορά το Τίμιο Κράτος, θα ήθελα να αναφερθώ σε τρία σημεία:
- Μέχρι Σήμερα Διορισμοί
Οι επιλογές του Προέδρου της Δημοκρατίας για τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου αλλά και για άλλους διορισμούς που ακολούθησαν, δεν ανταποκρίνονταν καν στα κριτήρια που ο ίδιος είχε θέσει. Οι διαδικασίες που ακολουθήθηκαν παρέμειναν αδιαφανείς και το μόνο που επιβεβαίωσαν, ήταν κομματικές και άλλες δεσμεύσεις που είχαν αναληφθεί προεκλογικά.
- Αρμοδιότητες Γενικού Εισαγγελέα
Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης (ως υποψήφιος τότε), είχε δεσμευτεί γραπτώς για την τροποποίηση του Άρθρου 113 του Συντάγματος. Συγκεκριμένα, στην πρόταση μου για διαχωρισμό των αρμοδιοτήτων του Γενικού Εισαγγελέα, ούτως ώστε να είναι άλλος ο νομικός σύμβουλος του Κράτους και άλλος ο ασκών ποινικές διώξεις και στην ανάγκη προώθησης της σχετικής συνταγματικής τροποποίησης και νομοσχεδίου στη Βουλή κατά την τρέχουσα Βουλευτική περίοδο, είχε απαντήσει ως ακολούθως, στις 8 Φεβρουαρίου 2023:
«Συμφωνούμε και το περιλαμβάνουμε στο πρόγραμμα διακυβέρνησης. Θα ληφθούν αμέσως όλες οι απαραίτητες ενέργειες.»
Κατά τη δημοσιογραφική διάσκεψη για τις 100 ημέρες διακυβέρνησης δεν έκανε καμία αναφορά στο συγκεκριμένο ζήτημα.
- Πόθεν Έσχες
Κατά την προεκλογική περίοδο, είχε υιοθετηθεί από όλους σχεδόν τους υποψήφιους, περιλαμβανομένου του κ. Χριστοδουλίδη, η πρόταση των Πισσαρίδη – Παναγιωτίδη – Συρίμη. Μάλιστα, ο τότε υποψήφιος Νίκος Χριστοδουλίδης απάντησε ως εξής στις 8 Φεβρουαρίου 2023, σε γραπτή μου ερώτηση:
«Συμφωνούμε. Όσον αφορά Πόθεν Έσχες: Θεσμοθετούμε ουσιαστικό μηχανισμό Πόθεν Έσχες, υιοθετώντας την Πρόταση Πισσαρίδη κ.α., και υλοποιούμε την πεμπτουσία του «από πού τα βρήκες;» ως «απλή μαθηματική εξίσωση». Προβλέπεται επίσης η σύσταση Ειδικής Ανεξάρτητης Αρχής που θα δύναται να επεκτείνει την υποχρέωση πέραν των περιπτώσεων που ο Νόμος ρητά ορίζει, πλήρως αιτιολογημένα και συγκεκριμένα ως «προς το συμφέρον της διαφάνειας στη δημόσια ζωή ή για σκοπούς λήψης μέτρων εναντίον της διαφοράς στη δημόσια ζωή».
Ούτε και για αυτό το ζήτημα έγινε οποιαδήποτε ενέργεια ή αναφορά στη δημοσιογραφική διάσκεψη του Προέδρου.
Δυστυχώς δεν ακούσαμε ποιες τομές έκανε ή έστω έχει δρομολογήσει ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, για να αλλάξει την πιο πάνω κατάσταση. Αντί τούτου, ακούσαμε παροχολογία και νέες υποσχέσεις, διαδικαστικές βελτιώσεις ήσσονος σημασίας και δημιουργία σωρείας νέων φορέων και θεσμών για σκοπούς εντυπώσεων, η οποία αποδεικνύει αδυναμία αποτελεσματικής αντιμετώπισης ελλείψεων και δυσλειτουργιών του υφιστάμενου συστήματος.
Το ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε ως πολίτες, είναι αν τελικά η αναξιοπιστία της προηγούμενης Κυβέρνησης συνεχίζεται με τη διακυβέρνηση Χριστοδουλίδη.
*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους
