Μαθήματα ήττας στο CHP

Η εφημερίδα Cumhuriyet, σε άρθρο του δημοσιογράφου Barış Terkoğlu* (φωτογραφία αριστερά)  αποκάλυψε έκθεση για λογαριασμό του δημάρχου Κωνσταντινούπολης και σημαίνοντος στελέχους του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) Ekrem İmamoğlu με θέμα  την εκλογική αποτυχία του CHP στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές στην Τουρκία, που οδήγησαν στην επανεκλογή του Tagip Erdoğan.

H  έκθεση , με τίτλο “Neden kaybettik?”  («Γιατί χάσαμε;») είναι τριών  σελίδων και στην κορυφή αναγράφει  “2023-2019 Ανάλυση διαφορών στις μητροπολιτικές πόλεις”. Σύμφωνα με τον Barış Terkoğlu , στην έκθεση γίνεται πρώτα ανάλυση του “Ποιος ψήφισε ποιον;”. Οι ομάδες ψηφοφόρων στις οποίες ο Erdoğan  έλαβε τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων καταγράφηκαν ως εξής: Οι γυναίκες με μαντίλα 70,1%, εκείνες με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο 62,3%, εκείνες που είπαν «είμαι θρήσκα» 62%, οι νοικοκυρές 61,3%, οι εθνικιστές 57,7%.

Τα στοιχεία της ανάλυσης  είναι διαφορετικά για τον  Kılıçdaroğlu,  ο οποίος έλαβε 52% μεταξύ των φοιτητών, 57,8% μεταξύ των αποφοίτων πανεπιστημίου, 58,3% μεταξύ των Ατατουρκιστών. Από την άλλη, παρέμεινε στο 33,6% για όσους είπαν «είμαι θρήσκος» και στο 35% για τους εθνικιστές.

Ο Erdoğan καθόρισε την ατζέντα 

Ο Πώς έγινε λοιπόν η λογιστική στην έκθεση;

Ο Barış Terkoğlu, που διάβασε την έκθεση κάνει , όπως αναφέρει στο άρθρο του,  μια σύνοψη των όσων αναφέρονται σε αυτή με βάση τα πιο πάνω νούμερα.

– Η ατζέντα των εκλογών καθορίστηκε από την εκστρατεία του Erdoğan : Οι επικρίσεις της κυβερνώσας πτέρυγας προς την αντιπολίτευση ότι «δεν μπορούν να κυβερνήσουν, είναι διάσπαρτοι, δεν είναι συνεπείς, προκαλούν χάος» και «συνεργάζονται με την τρομοκρατία, δημιουργούν κρίση ασφάλειας» είχαν αποτέλεσμα.

– Αρχιτεκτονική διακυβέρνησης και απώλεια αξιοπιστίας της Εθνικής Συμμαχίας: Αυτή  άρχισε να γίνεται αντιληπτή ως μια συμμαχία συμφερόντων, στην οποία μοιράζονταν υπουργεία, βουλευτές και γραφειοκρατία. Φάνηκε ότι τα στελέχη των υπουργών και των βασικών γραφειοκρατών δεν συζητήθηκαν από την Συμμαχία και  δεν συμφωνήθηκαν.

– Η αντιπολίτευση υποτίμησε το αίτημα ασφάλειας, που η κυβέρνηση αισθάνθηκε βαθιά στην κοινωνία στο πλαίσιο της τρομοκρατίας, απέτυχε να δημιουργήσει μια πειστική ατζέντα γύρω από την ισορροπία ασφάλειας-δημοκρατίας/ελευθερίας. Ο λόγος του συνασπισμού CHP-HDP ήταν αποτελεσματικός, αλλά δεν υπήρξε καμία απάντηση. Ήταν επίσης δυνατό να κατευναστούν οι εθνικιστές ψηφοφόροι, χωρίς να πληγωθούν οι Κούρδοι. Αλλά, όταν η εκστρατεία αγνόησε πρώτα τη ζήτηση ασφαλείας και στη συνέχεια υπερεπένδυσε σε αυτή, η διαφορά έγινε ακόμη πιο εμφανής.

– Δεν θα μπορούσε να αναπτυχθεί ένας αποτελεσματικός αντι-λόγος, που αντικρούει τον λόγο υποστήριξης της FETÖ και τους χειρισμούς των μελών της FETÖ (Γκιουλενιστές). Ειδικότερα, ο ισχυρισμός ότι η υπόθεση της ταινίας Muharrem İnce πραγματοποιήθηκε με τη συνεργασία της FETÖ και του CHP, ιδίως του Kılıçdaroğlu, δεν μπορούσε να αντικρουστεί και ήταν αποτελεσματικός.

 Η αντιπαλότητα μεταξύ των δύο ηγετών (Erdoğan-Kılıçdaroğlu) δεν θα μπορούσε να μετατραπεί σε δημοψήφισμα γύρω από δύο διαφορετικές ιδέες για την Τουρκία.  Η ιδέα ότι η φτωχή, καταπιεστική και αυταρχική Τουρκία ανταγωνίζεται μια δίκαιη και δημοκρατική Τουρκία δεν ήρθε στο προσκήνιο.

Επικρίσεις του  Kılıçdaroğlu

– Η εκστρατεία του Kılıçdaroğlu δεν ήταν για να κερδίσει, αλλά για να γίνει υποψήφιος και να αποδείξει την υποψηφιότητά του. Επιπλέον, αυτή η εκστρατεία διεξήχθη με κατασταλτικό τρόπο όχι για να κατανοήσουμε κάθε είδους αμφιβολίες, κριτικές και αντιρρήσεις και να τις συζητήσουμε για δημοκρατικούς λόγους, αλλά για να τις καταστείλουμε, να τις συντρίψουμε και να τις δυσφημίσουμε.

Φωτογραφίες Cumhuriyet από την χθεσινή συνάντηση Kılıçdaroğlu-İmamoğlu

– Ο Kılıçdaroğlu που γνωρίζαμε και αγαπούσαμε έχει φύγει, αντικαταστάθηκε από τον Kılıçdaroğlu, έναν μη ρεαλιστικό, φανταστικό χαρακτήρα. Οι ψηφοφόροι πιστώθηκαν τον Kılıçdaroğlu όχι ως εναλλακτική λύση στον Erdoğan, αλλά επειδή παρήγαγε ένα στυλ ηγεσίας που διέφερε από αυτό του Τούρκου προέδρου.Το φανταστικό πορτρέτο του Kılıçdaroğlu δεν φάνηκε  πραγματικό και ειλικρινές, παρομοιάστηκε με τον Erdoğan και δεν υιοθετήθηκε.

– Αδυναμία διακυβέρνησης του κοσμικού-εθνικιστικού εκλογικού σώματος: Η αποχώρηση της Akşener από την Συμμαχία  με έντονη κριτική και στη συνέχεια η επιστροφή της, τα ξεσπάσματα του İnce και τελικά του Oğan αποδυνάμωσαν τη δέσμευση των κοσμικών-εθνικιστών νέων ψηφοφόρων στη Συμμαχία.

– Αποτυχία να γίνει η οικονομία η πρώτη ατζέντα: Η Εθνική Συμμαχία απέτυχε να χρησιμοποιήσει την οικονομική ατζέντα προς όφελός της. Με μια απλή επικοινωνία, τα βήματα στην οικονομία δεν μπορούσαν να εξηγηθούν και η εμπιστοσύνη στο εκλογικό σώμα δεν μπορούσε να εδραιωθεί.

– Ακούσιο πρόβλημα πόλωσης: Ο εναγκαλισμός από τη μία πλευρά, η εκδίκηση και η κρίση από την άλλη ξεχώριζαν ως αντιθέσεις. Αυτή η στάση τροφοδότησε την πόλωση, φέρνοντας τους αντίπαλους υποψήφιους ψηφοφόρους σε μια αίσθηση πίστης και προστασίας.

– Απλά, εστιασμένα, αποτελεσματικά μηνύματα δεν μπορούσαν να δοθούν: Αντί να τους βομβαρδίζουμε με μηνύματα και υποσχέσεις, η εστίαση δεν θα μπορούσε να είναι σε σύντομα και απλά μηνύματα που εξηγούν με μία ή δύο λέξεις τι να κάνουν.

– Το πεδίο δεν ήταν επίσης πεπεισμένο: Μια κινητοποίηση πεδίου που μπορεί να πείσει τους ψηφοφόρους ένας προς έναν ενάντια στους χειρισμούς και την ψευδή προπαγάνδα της κυβερνώσας συμμαχίας δεν  μπόρεσε να καθιερωθεί. Τα μέσα ενημέρωσης, το δικαστικό σώμα, η κυβέρνηση ήταν όλοι υπέρ του Erdoğan . Χρειαζόταν  αποτελεσματική πρόσωπο με πρόσωπο εργασία στο , αλλά η ενέργεια και οι πόροι διατέθηκαν σε εκστρατείες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και εκεί, οι οικονομικές δυνατότητες δεν ήταν αρκετά μεγάλες για να ανταγωνιστούν τονErdoğan . Το τίμημα της αναποτελεσματικότητας στην πράξη ήταν βαρύ.

Ο Barış Terkoğlu αναφέρει ότι αυτή είναι η λογιστική από την έκθεση , που έγινε  για το İmamoğlu. “Μπορούμε να πούμε ότι είναι ελλιπής. Αλλά το κέντρο βάρους της φαινομενικής κριτικής είναι η ηγεσία. Φαίνεται ότι η ομάδα, που συνεργάζεται με τον Ιμάμογλου πιστεύει ότι, εάν ο Kılıçdaroğlu συνεχίσει αυτή τη γραμμή, οι τοπικές εκλογές (του 2024) θα μπορούσαν επίσης να χαθούν”, σημειώνει. 

Το άρθρο καταλήγει με την επισήμανση: “Σωστό ή λάθος… Ένας απολογισμός που θα σώσει τον ψηφοφόρο από το να αισθάνεται εξαπατημένος, θα μεταμορφώσει την αντίληψη ότι «τίποτα δεν αλλάζει», θα κάνει τους ανθρώπους να σκεφτούν «Πού πήγαμε στραβά;».  Είναι πρώτα μια ευθύνη και στη συνέχεια ένα χρέος προς τον ψηφοφόρο. Έχω πάρει το μάθημα, αλλιώς η ήττα θα οδηγήσει σε ναυάγιο”.

*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους