To Κελλάκι τίμησε την μνήμη του μακαριστού π. Αιμιλιανού Δημοσθένους

Μετονομασία της κεντρικής οδού της κοινότητας Κελλακίου, από οδό Ανεξαρτησίας σε οδό Πατρός Αιμιλιανού

Συμπληρώθηκαν έξι χρόνια από την εις Κύριον εκδημία του Γέροντα Αιμιλιανού Δημοσθένους, ενός καταξιωμένου πνευματικού χιλιάδων πιστών.  Στο χωριό Κελλάκι της Λεμεσού, όπου διακόνησε ο μακαριστός  , τελέστηκε το έκτο ετήσιο μνημόσυνο του από τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Λήδρας και Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Παναγίας του Μαχαιρά, κ. Επιφάνιο.

Μετά τη Θεία Λειτουργία και το μνημόσυνο, τελέσθηκε τρισάγιο στον τάφο και ακολούθως έγινε σύντομη Τελετή μετονομασίας της κεντρικής οδού της κοινότητας Κελλακίου, από οδό Ανεξαρτησίας σε οδό πατρός Αιμιλιανού, παρουσία πλήθους κόσμου. Στην ομιλία της η Κοινοτάρχης του χωριού κ. Κωνσταντίνα Αντζουλή, τόνισε τη μεγάλη προσφορά του Γέροντα στην κοινότητα και στην Κύπρο  στα 54 έτη της Ιεροσύνης του.

Στον χαιρετισμό του ο Επίσκοπος Λήδρας κ. Επιφάνιος είπε μεταξύ άλλων ότι “όπως η οδός δείχνει τον δρόμο στους κατοίκους, έτσι και ο Γέροντας Αιμιλιανός οδηγούσε τα πνευματικά του παιδιά στον Θεό με πίστη, διδαχή και αδιάλειπτη προσευχή”.

Στην ομιλία του ο Καθηγητής Ορθόδοξης Συστηματικής Θεολογίας από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου, κ. Αθανάσιος Βλέτσης, ο οποίος ήρθε στην Κύπρο  με τη σύζυγό του για το μνημόσυνο, τόνισε : ” ο τιμώμενος Γέροντας Αιμιλιανός, αγαπούσε πολύ τον άνθρωπο ως εικόνα του Θεού και έμενε μέχρι τα μεσάνυχτα στο Ναό. Ήταν πάντα επιεικής ως πνευματικός, είχε φόβο Θεού και τον ενέπνεε με όμορφο τρόπο στον εξομολογούμενο δίνοντας του αναστάσιμη ελπίδα και χαρά”.

Η Κοινοτάρχης τίμησε την κόρη του Γέροντα Αιμιλιανού ,Δρ. Αρετή Δημοσθένους,  με ειδική πλακέτα. Η Δρ. Αρετή Δημοσθένους στην αντιφώνηση της, ευχαριστώντας, ανέφερε για τον πατέρα της ότι “εκτός από άνθρωπος του Θεού ήταν και άνθρωπος του καθήκοντος για τον συνάνθρωπο μας”. Τόνισε χαρακτηριστικά: « Όταν ο πατέρας μου έκανε απολογισμό στον Μητροπολίτη του, έγραφε και όσα έπρεπε να κάνει και όμως δεν πρόλαβε να τα υλοποιήσει, σημειώνοντας ότι ο Θεός θα μας κρίνει όχι μόνον με βάση αυτά που κάναμε λανθασμένα αλλά και με αυτά που ίσως έπρεπε να κάνουμε αλλά δεν τα κάναμε!»

Στα πνευματικά του παιδιά μοιράστηκε το πιο κάτω έντυπο με τις βασικές διδαχές του:

Πατήρ Αιμιλιανός Δημοσθένους (1932-2016)

 «Ο Γέροντας  με Αγάπη, Υπομονή και προηγμένη Διάκριση»

(Χαρακτηρισμός από κάποιο Ψυχίατρο, πνευματικοπαίδι του).

 «Ταπεινός, Αεικίνητος, Ακούραστος με ιδιαίτερη Αγάπη για τα Παιδιά»

(Χαρακτηρισμός από Παιδίατρο, πνευματικοπαίδι του).

Εἰς Μνημόσυνον Αἰώνιον ἔσται Δίκαιος»

Ο Προφήτης Δαυίδ λέει: «Οι άνθρωποι πάντα θα θυμούνται τον Δίκαιο άνθρωπο και τις Διδαχές του».

Ψαλμός 111: «ΜΑΚΑΡΙΟΣ ανήρ ο φοβούμενος τον Κύριον, εν ταίς εντολαίς αυτού θελήσει σφόδρα. Δυνατόν εν τη γη έσται το σπέρμα αυτού, γενεά ευθέων ευλογηθήσεται. Δόξα και πλούτος εν τω οίκω αυτού, και η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα του αιώνος… ότι εις τον αιώνα ου σαλευθήσεται, εις μνημόσυνον αιώνιον έσται δίκαιος»

«Ευτυχισμένος θα είναι εκείνος ο οποίος έχει μέσα στην καρδιά του σεβασμό προς τον Θεόν και ακολουθεί τις εντολές Του. Το σπέρμα του θα είναι δυνατό πάνω στη γη, οι πνευματικοί του απόγονοι, οι οποίοι θα ακολουθούν το δρόμο της δικαιοσύνης που χάραξε, θα είναι ευλογημένοι. Το σπίτι του δε θα πτωχεύσει ποτέ. Ο χρόνος δε θα θολώσει τη διδασκαλία του. Οι άνθρωποι πάντα θα θυμούνται τον Δίκαιο άνθρωπο και όσα τους δίδαξε».

 Ο Οικονόμος Αιμιλιανός Δημοσθένους χειροτονήθηκε Διάκονος ανήμερα της εορτής του Αγίου Ελευθερίου (15 Δεκεμβρίου) και συχνά τον παρακαλούσε να τον ελευθερώσει από ό,τι γήινο τον δέσμευε. Έγραψε πάνω στον τάφο του, τον οποίον ετοίμασε αρκετά χρόνια πριν κοιμηθεί: «Αν πεθάνεις πριν πεθάνεις, δεν θα πεθάνεις, όταν πεθάνεις». Δηλαδή, αν ο άνθρωπος καταφέρει να σκοτώσει τα πάθη του και τις κακές του επιθυμίες με τη βοήθεια των Μυστηρίων της Εκκλησίας μας πριν πεθάνει, τότε μόνον, όταν κοιμηθεί, δε θα πεθάνει, θα αναστηθεί κοντά στον Θεό, διαφορετικά θα πάει με τους «πεθαμένους», εκεί όπου υπάρχει αιώνια θλίψη και καμία προοπτική θεϊκής παρουσίας, σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη: «‘Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται· και πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα» (Ευαγγέλιο Κατά Ιωάν. 11: 26). «‘Ο δε ‘Ιησούς είπεν αυτώ· ακολούθει μοι, και άφες τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς» (Ματθ. 8: 22).

Έγινε Πνευματικός κατά την εορτή του Αγίου Πνεύματος και παρακαλούσε πάντα το Άγιο Πνεύμα να μας φωτίζει. Έλεγε χαρακτηριστικά: «Χωρίς το Άγιο Πνεύμα, δεν κάνουμε τίποτα»! Και όταν τον ρωτούσαμε κατά πόσον έχουμε μαζί μας το Άγιο Πνεύμα, έλεγε ανθρωπομορφικά: «Το Άγιο Πνεύμα είναι σαν ένα πουλάκι το οποίο φοβάται την αμαρτία. Μόλις κάνουμε αμαρτία, φεύγει μακριά μας. Άντε να το ξαναφέρουμε πίσω. Όσο χρόνο αμαρτάνουμε, διπλάσιο χρόνο χρειαζόμαστε μετά για να απαλλαγούμε από τον πειρασμό και την κακή συνήθεια».

Ως Άνθρωπος ήταν απλός και ταπεινός. Όταν τον επισκέπτονταν μορφωμένοι τους έλεγε: «Σε εμένα τον αμόρφωτο ήρθατε; Εγώ τελείωσα μόνον το Δημοτικό Σχολείο». «Δεν οφείλουμε τίποτα άλλο, παρά αγάπη, ο ένας στον άλλο», μας τόνιζε. «Μηδενί μηδέν οφείλετε ει μη το αγαπάν αλλήλους» (Ρωμ. 13: 8).

 Ως Πιστός ήταν πρότυπο εμπιστοσύνης στον Θεό. Μας έλεγε πριν κάνουμε κάτι: «Να προσευχηθούμε και να περιμένουμε να μας δείξει ο Θεός το θέλημά Του». Επίσης: «Πριν κάνεις κάτι, παιδί μου, να ρωτάς τον εαυτό σου: Αν ήταν εδώ ο Θεός θα το έκανες αυτό που θέλεις να κάνεις;» Τόνιζε πως δεν χρειάζεται να πέφτουμε στον πειρασμό της θλίψης. Ο Θεός σίγουρα δε θα μας εγκαταλείψει.

 Ως Πνευματικός καθόταν όλη μέρα μέχρι αργά το βράδυ και παρηγορούσε τον κόσμο που ερχόταν στην Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο Κελλάκι για να τον συμβουλευθεί. Ήταν ακούραστος. Έλεγε χαρακτηριστικά: «Καλύτερα κουρασμένος παρά σκουριασμένος!» Μας τόνιζε συχνά: «Όταν κάποιος είναι στενοχωρημένος, δε χρειάζεται να του προσθέτουμε στενοχώρια με τη δική μας κακή κριτική».

Να προσέχουμε να μην τραυματίζουμε τους άλλους αλλά ούτε να αυτοτραυματιζόμαστε.

 Για την Οικογένεια έλεγε: «Όποιος έχει πολλά παιδιά και ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού είναι σαν να έχει, όχι ένα απλό σπίτι, αλλά μια ολόκληρη πολυκατοικία για να καθαρίζει και να την φροντίζει. Δεν είμαστε όμως μόνοι μας στον αγώνα. Βοηθά ο Θεός».

 «Η νεολαία χρειάζεται στύλο, όπως το δεντράκι. Και να είστε βέβαιοι ότι θα βοηθηθεί».

«Οι γυναίκες, αν έρχεστε στην Εκκλησία με άσεμνη ενδυμασία ή με κοκκινάδι, δεν παίρνετε ευλογία. Η Παναγία μας ήταν σεμνή».

 Ως έγγαμος ιερέας τιμούσε τη γυναίκα του και την έλεγε «διοίκηση». Την βοηθούσε στις δουλειές του σπιτιού και εκείνη καθάριζε την Εκκλησία, έκανε άρτους και τον βοηθούσε να υπάρχει σειρά στις εξομολογήσεις. Προσεύχονταν μαζί, έστω και για δέκα λεπτά (πρωί και βράδυ), παρόλο που είχαν πολλές δουλειές. Έλεγε χαρακτηριστικά: «Αν δεν βρίσκω χρόνο να προσευχηθώ μαζί με την πρεσβυτέρα, πώς θα βρει χρόνο να μας λυπηθεί ο Θεός;»

Αν έχουμε κάποιο λειτούργημα ως επάγγελμα, για παράδειγμα, αν είμαστε ιερείς, δάσκαλοι, ιατροί, γονείς κ.λπ., να προσέχουμε να μην αυτοπροβαλλόμεθα. Να διδάσκουμε το θέλημα του Θεού. «Να περιστρεφόμεθα γύρω από τον Ιησού Χριστό, όχι γύρω από τον εαυτό μας», μας παρότρυνε.

Όσοι τον γνώρισαν μπορούν να επιβεβαιώσουν ότι ο αείμνηστος πάτερ Αιμιλιανός ποτέ δεν έλεγε: «Σας λέγω να κάνετε αυτό ή εκείνο», αλλά πάντοτε άρχιζε την κουβέντα του με τις λέξεις: «Ο αείμνηστος Διευθυντής μας στην Ιερατική Σχολή, ο πάτερ Κωνσταντίνος Λευκωσιάτης, μας έλεγε να καθαρίζουμε την ψυχή μας όπως το σπίτι μας». Δηλαδή, ήταν τόσο ταπεινός που παρέπεμπε σε άλλους, δεν έλεγε κάτι ως δικό του.

 Για τον εκκλησιασμό τόνιζε ότι είναι απαραίτητος. «Πώς θα μας αρέσει στον Παράδεισο, αν δεν μας αρέσει μέσα στον Ναό;» ρωτούσε. Μέσα στη Θεία Λειτουργία και στα Μυστήρια της Εκκλησίας μας, παίρνουμε την προστασία του Θεού. «Δεν υπάρχει προστασία χωρίς εκκλησιασμό».

Για τις θλίψεις, μας έλεγε να ζητούμε τη βοήθεια του Θεού και Εκείνος σίγουρα θα μας ακούσει: «Προς Κύριον εν τω θλίβεσθαί με εκέκραξα, και εισήκουσέ μου» (Ψαλμός 119: 1). Μας τόνιζε συχνά ότι χωρίς θλίψεις δεν θα αξιωθούμε του Παραδείσου. «Η οικογένεια είναι κατ’ οίκον Εκκλησία», έλεγε χαρακτηριστικά. «Τί υπάρχει μέσα στην Εκκλησία; Ο εσταυρωμένος Χριστός. Στην έγγαμη ζωή σταυρώνουμε τον εγωισμό μας και τα πάθη μας».

Ζούσε με μεγάλη οικονομία. «Ό,τι ξοδεύουμε σήμερα, δεν θα το έχουμε όταν το χρειαστούμε», έλεγε. Προσευχόταν ο Θεός να φωτίζει όσους μπορούν να ενισχύουν οικονομικά εκείνους που βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση. Μας θύμιζε ότι «Ο Θεός δεν θα αφήσει τον ελεήμονα άνθρωπο να πάθει κακό». Επισκεπτόταν συχνά φυλακισμένους, τους παρηγορούσε και τους μιλούσε για τον Θεό.

Ήταν έμπειρος ακόμη και σε θέματα μακροζωίας. Επισκεπτόμενος ηλικιωμένους τόνιζε με χιούμορ: «Πάω κατά γέρος!», παραπέποντας στο εδάφιο της Παλαιάς Διαθήκης: «Αι ημέραι των ετών ημών εν αυτοίς εβδομήκοντα έτη· εάν δε εν δυναστείαις, ογδοήκοντα έτη, και το πλείον αυτών κόπος και πόνος» (Ψαλμός 89: 10). Και εξηγούσε: «Θα ζήσουμε μέχρι 70 έως 80 χρόνια. Τα πιο πολλά είναι κόπος και πόνος. Πρέπει να ετοιμαζόμαστε για το ουράνιό μας ταξίδι με συγχώρεση, εξομολόγηση, ταπείνωση, Θεία Ευχαριστία». Ακριβώς 80 ετών αρρώστησε!

Να νηστεύουμε και να μη θυμώνουμε, μας παρότρυνε. Ο ίδιος δεν έτρωγε κρέας για να μην θυμώνει. «Να είμαστε αυστηροί με τον εαυτό μας και επιεικείς με τους άλλους», έλεγε χαρακτηριστικά. Λίγες μέρες πριν κοιμηθεί, έδειξε μαγειρεμένο κρέας και γαλακτοκομικά, που είχαμε πάνω στο τραπέζι και είπε: «Θα έρθει μέρα που οι άνθρωποι δεν θα τρώνε από αυτά».

Γιόρταζε πάντοτε την Αγία Υπομονή, τη μητέρα του Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου, για να μας δίνει υπομονή. Με την υπομονή θα προχωρήσουμε και στον πνευματικό αλλά και στον καθημερινό αγώνα.

https://www.inisme.eu/Father_Emilianos/index.html

Στο YouTube, στο λήμμα:  Πατήρ Αιμιλιανός Δημοσθένους μπορείτε να βρείτε ομιλίες του και Ιερές Ακολουθίες.

Πηγή:  Ομάδα Πνευματικών Τέκνων πατρός Αιμιλιανού