Πώς φαντάζομαι τον νέο Δήμαρχο Αμμοχώστου

Της Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη
Δημάρχου Λευκονοίκου*

Καταρχάς, θέλω να τονίσω εμφαντικά ότι το θέμα αυτό αφορά μόνο στους δημότες της πόλης της Αμμοχώστου και κανέναν άλλο. Αν εκφράζω την άποψή μου είναι για να καταγράψω κάποιες σκέψεις μου για την Μητρόπολή μας, τη “Βασιλεύουσά” μας και αυτόν που θα διαδεχτεί έναν Αλέξη Γαλανό!
Η Αμμόχωστος, αναντίλεκτα, ήταν η Ριβιέρα της Ανατολικής Μεσογείου, η πόλη που διέφερε κατά παρασάγγας από τις υπόλοιπες πόλεις της Κύπρου και στον οικονομικό αλλά, κυρίως, στον πνευματικό τομέα. Μια πανέμορφη ιστορική πόλη που, για τα ποικίλα συμφέροντα, αφέθηκε να έχει για κατοίκους της τα πάσης φύσεως ερπετά, ενώ μπορούσε να είχε παραδοθεί στους νόμιμους κατοίκους της από τα πρώτα χρόνια μετά την εισβολή.
Ο Δήμαρχος μιας τέτοιας πόλης δεν μπορεί να είναι ο πρώτος τυχών, αλλά μια λαμπρή προσωπικότητα αντάξια ενός άρχοντα Αλέξη Γαλανού. Ενός Αλέξη Γαλανού κοσμοπολίτη, ευπρεπούς, πειστικού, απαιτητικού, τελειομανούς, μαχητικού, τον οποίο σέβονταν και υπολήπτονταν σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, που του άνοιγαν διάπλατα όλες οι πόρτες και που αγωνίστηκε για 45 χρόνια για τη μεγάλη του αγάπη, την αμμοχωσμένη πόλη του, για την οποία πέτυχε τα δύο ψηφίσματα των Η. Ε., το 550 και το 789. Ενός Αλέξη Γαλανού ο οποίος ήταν ο μόνος βουλευτής της Κυπριακής Δημοκρατίας που για χρόνια δεν έπαιρνε μισθό, ενός ευπατρίδη της πολιτικής που μπήκε χορτάτος σε αυτήν. Που μπήκε στην πολιτική, όταν έγινε πρόσφυγας, όταν, όπως έλεγε ο ίδιος «μας έκοψαν τα φτερά, ενώ πετούσαμε ψηλά και προσγειωθήκαμε στο έδαφος».

Προσωπικά, θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που τον είχαμε πρόεδρο της Επιτροπής Κατεχόμενων Δήμων, γιατί μάθαμε πάρα πολλά από αυτόν, κυρίως, όμως, τον θαύμαζα. Τον θαύμαζα πάρα πολύ για όσα πέτυχε, για την πολιτική του κρίση, την οξυδέρκειά του, την ανθρωπιά του, την εξυπνάδα του, την ευφυία του, τον πολύπλευρο και πληθωρικό χαρακτήρα του, την πολιτική του πείρα, τις γνώσεις του, τη διαλλακτικότητά του, τον πραγματισμό του, την ώριμη πολιτική του σκέψη, την ευαίσθητη καρδιά του, την καλοσύνη, τη μετριοπάθειά του, το ήθος και την εντιμότητά του.
Όπως είπε στην κηδεία του και ο τέως υπουργός Εξωτερικών, κ. Γιανννάκης Κασουλίδης: «Ήταν πολιτικός πρώτης γραμμής με κύρος και διεθνή ακτινοβολία, που πέτυχε τη διεθνοποίηση του κυπριακού και κατάφερε σε κάθε Έκθεση του Κοινοβουλίου να υπάρχει και μια παράγραφος για την Αμμόχωστο, με τις επανειλημμένες επισκέψεις του στις Βρυξέλλες».

Ήθελε να είναι ο πρώτος δημότης που θα έμπαινε στην πόλη του. Έφυγε με το παράπονο, γιατί να μην μπορεί να πεθάνει στην Αμμόχωστό του.
Ο Δήμαρχος, λοιπόν, που θα διαδεχτεί τον Αλέξη Γαλανό, πρέπει να είναι ένας άνθρωπος που έχει αφιερώσει και αυτός, όλα αυτά τα 45 χρόνια, τη ζωή του για την Αμμόχωστο και τους κατοίκους της. Όπως ο Δήμαρχος κάθε κατεχόμενης πόλης και κωμοπόλεως, πρέπει να έχει πάθος, έρωτα και λατρεία για την πόλη του, να έχει όραμα, να έχει συνδέσει τη ζωή του με την εξυπηρέτηση των συνδημοτών του. Δεν μπορεί κάποιος όλα αυτά τα χρόνια να ήταν απών, να νοιαζόταν μόνο για τη δική του ευδοκίμηση, για να πω πιο κομψά αυτό, που άλλοι θα έλεγαν «ασχολείτο μόνο πώς θα βγάλει λεφτά».
Ο Δήμαρχος που θα διαδεχτεί τον Αλέξη Γαλανό, τουλάχιστον, αν δεν έχει την πολιτική του πείρα, πρέπει να εμπνέει σεβασμό και σε μας που είμαστε οι συνάδελφοί του. Σεβασμό που δεν σχετίζεται ασφαλώς με την ηλικία, αλλά με την προσωπικότητα και τη ποιότητα του χαρακτήρα του.
Θα μπορούσα να αναφέρω πάμπολλα στοιχεία ακόμη, αλλά σταματώ, με την ευχή η Αμμόχωστός μας να έχει έναν νέο Δήμαρχο, αντάξιο της αρχοντιάς και του μεγαλείου της, κάποιον ή κάποια που να νιώθουμε περήφανοι, και που θα αφήσει το στίγμα του/της στην Ιστορία της “Βασιλεύουσάς” μας, της θαλασσοφίλητης πόλης μας.

*Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συγγραφέα τους