“ΚΡΑΤΟΣ ΜΑΦΙΑ”: Το βιβλίο του Μ. Δρουσιώτη είναι άκρως αποκαλυπτικό για πολύ σκοτεινές πτυχές της Κυπριακής πολιτικής ζωής”
Της Ειρήνης Χαραλαμπίδου*
Παρουσιάζουμε σήμερα το τρίτο βιβλίο του Μακάριου Δρουσιώτη: « Κράτος Μαφία» που αφορά σε στοιχεία, πληροφοριακό υλικό, προσωπικές μαρτυρίες του συγγραφέα αλλά και περαιτέρω διερεύνηση με στόχο την τεκμηρίωση γεγονότων που σε μια ευνομούμενη πολιτεία θα αποτελούσαν αντικείμενο ποινικής διερεύνησης.
Μέσα από τα κεφάλαια του βιβλίου αποκαλύπτονται συνταρακτικά γεγονότα, πράξεις διαφθοράς, οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις διαμόρφωσαν πολιτικές αποφάσεις και ενέργειες υπονομεύοντας το δημόσιο συμφέρον. Η εμπλοκή δε, σε θεσμικό επίπεδο αξιωματούχων που καθήκον είχαν να υπερασπίζονται το κράτος δικαίου και όχι να το καταλύουν με στόχο την εξυπηρέτηση ιδιοτελών συμφερόντων, δίνει μια άκρως ρεαλιστική διάσταση και στον τίτλο του βιβλίου : « Κράτος Μαφία».
Ο Συγγραφέας πέραν του Προέδρου της Δημοκρατίας κατονομάζει θεσμικούς αξιωματούχους οι οποίοι είχαν εμπλακεί σε πράξεις διαφθοράς. Τολμά να αποκαλύψει όσους στη βάση στοιχείων καταχράστηκαν το αξίωμα τους μαζί και την εμπιστοσύνη των πολιτών. Τολμηρός και προκλητικός, εκθέτει αθέμιτες, ανήθικες, πρακτικές.
Οι πρωταγωνιστές του βιβλίου του είναι πρόσωπα ισχυρά, ο Πρόεδρος,οι σύμβουλοι του, γνωστές προσωπικότητες της πολιτικής σκηνής, βουλευτές, πρόσωπα με επιρροή που έχουν τη δύναμη να ελέγξουν τους θεσμούς. Μαζί και την πληροφόρηση.
Η Δημοκρατία, δεν θα διαφωνήσει νομίζω κανείς, διαβρώνεται όταν περιορίζεται η ελευθερία έκφρασης, πρακτική που ασκήθηκε στα προηγούμενα δυο βιβλία του Μακάριου Δρουσιώτη.
Η Δημόσια Ραδιοτηλεόραση, είναι γνωστό, ακύρωσε προβολή εκπομπής που θα φιλοξενούσε τον Μακάριο Δρουσιώτη. Και αυτή η πρακτική αποκλεισμού ήταν γενικευμένη θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς αφού ο Μακάριος Δρουσιώτης είχε σε ελάχιστες περιπτώσεις την δυνατότητα να αναφερθεί στο ευρύ κοινό για το περιεχόμενο των βιβλίων του. Στερήθηκε η πληροφόρηση , ο πολιτικός και κοινωνικός διάλογος από τους πολίτες.
Είναι άποψη μου ως δημοσιογράφος πρωτίστως, ότι στον Μακάριο Δρουσιώτη ήταν επιβεβλημένο να δοθεί βήμα για να σχολιάσει το περιεχόμενο των βιβλίων του. Ήταν ένας εκ των πιο στενών συνεργατών του Προέδρου της Δημοκρατίας με βαθύτατη γνώση για αποφάσεις που λαμβάνονταν και για όσα διαδραματίζονταν στο Προεδρικό Γραφείο. Αυτό από μόνο του προσδίδει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στα όσα αποκαλύπτει. Η επιδεικτική αδιαφορία των ΜΜΕ για τις αποκαλύψεις στις οποίες προβαίνει ο συγγραφέας και πρώην σύμβουλος του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι πρωτοφανής από κάθε άποψη.
Η λογική αλλά και ο επαγγελματισμός επέβαλλε ο Μακάριος Δρουσιώτης να «αντεξεταστεί» δημοσιογραφικά για κάθε στοιχείο που καταθέτει, να προκληθεί, να σχολιάσει αποκαλύψεις, να αμφισβητηθεί, γιατί όχι ; να του ασκηθεί κριτική, ακόμα και να διαψευσθεί για τα όσα καταγράφει.
Το έργο του Δρουσιώτη επιχειρήθηκε να περιθωριοποιηθεί να αγνοηθεί στο πλαίσιο μιας επικοινωνιακής τακτικής. Και οι πρωταγωνιστές είχαν τη δύναμη να το πετύχουν αυτό.
Εντελώς διαφορετική όμως ήταν η αντιμετώπιση από μεγάλο αριθμό πολιτών που επιζητούσαν την πληροφόρηση μέσα από τα βιβλία του Μακάριου Δρουσιώτη και αυτό υποστηρίζεται από τις πωλήσεις των βιβλίων του.
Τα όσα προανέφερα είναι ο βασικός λόγος που βρίσκομαι απόψε εδώ για να ενώσω τη φωνή μου με αυτήν του συγγραφέα και να απαιτήσω να δοθούν απαντήσεις στα ερωτήματα που εγείρονται από τις αποκαλύψεις στις οποίες προβαίνει. Να εναντιωθώ στο σύστημα που επιχειρεί να τον περιθωριοποιήσει, να υπερασπιστώ την ελευθερία έκφρασης , το δικαίωμα στην πληροφόρηση και για να εναντιωθώ στον σκοταδισμό της φίμωσης και της αποσιώπησης της πληροφόρησης που μας γυρίζουν πίσω σε άλλες δεκαετίες.
ΚΡΑΤΟΣ ΜΑΦΙΑ
Το τελευταίο βιβλίο της τριλογίας του Μακάριου Δρουσιώτη αποκαλύπτει πολύ σκοτεινές πτυχές της Κυπριακής πολιτικής ζωής. Αποκαλύπτει παρανομίες, διαφθορά. Υπερκεράζεται σε αρκετές περιπτώσεις η έννοια του καθήκοντος από το προσωπικό συμφέρον των πρωταγωνιστών, από το χρήμα.
Ο Μακάριος τολμά να αναφερθεί σε πρόσωπα, σε πολιτικούς και άλλους μεσάζοντες .Τους κατονομάζει. Το βιβλίο του είναι άκρως αποκαλυπτικό και θα μπορούσε να αποτελέσει σενάριο κινηματογραφικής ταινίας . Βέβαια στις ταινίες το καλό υπερισχύει του κακού πράγμα που δεν μπορούμε να πούμε ότι συμβαίνει στη συγκεκριμένη έκδοση.
Οι αρμόδιοι θεσμοί, αυτεπάγγελτα θα έπρεπε να παρέμβουν για περαιτέρω διερεύνηση στη βάση στοιχείων που καταγράφονται . Δεν είμαι αισιόδοξη ότι αυτό θα συμβεί. Γι’ αυτό έχω ήδη ετοιμάσει σχετικές επιστολές με αποδέκτη τον Γενικό Ελεγκτή της Δημοκρατίας προκειμένου να έχουμε σαφείς απαντήσεις και ενδελεχή διερεύνηση.
ΦΩΤΟ: Α. Βικέτος
Αναφέρω χαρακτηριστικά την περίπτωση του Πακιστανού Σαουκάτ Αζίζ ( Shaukat Aziz), o οποίος παρουσίασε πιστοποιητικό λευκού ποινικού μητρώου το οποίο δεν προερχόταν από τις αρμόδιες αρχές της χώρας του αλλά από την Τουρκία και έγινε αποδεκτό από την Κυπριακή Κυβέρνηση. Να σημειωθεί ότι ο Σαουκάτ Αζίζ υπηρέτησε ως πρωθυπουργός του Πακιστάν και Υπουργός Οικονομικών . Οι αρχές της χώρας του, όπως αναφέρει ο συγγραφέας είχαν εκδώσει ένταλμα σύλληψης του. Ήταν υπό διερεύνηση για αδικήματα που σχετίζονταν με την τρομοκρατία .Μεταξύ των κατηγοριών που του αποδίδονταν ήταν και εκείνη της δολοφονίας ενός τοπικού ηγέτη. Σημειώνεται ότι ο Σαουκάτ Αζίζ είχε και Τουρκική Υπηκοότητα πράγμα που θα έπρεπε να σηκώσει κόκκινη σημαία για τις Κυπριακές αρχές σε σχέση με την αίτηση πολιτογράφησης του. Επιπρόσθετα, σύμφωνα πάντα με τον συγγραφέα, η πολιτογράφηση του Σαουκάτ Αζίζ χρησιμοποιήθηκε ως όχημα για να περάσει από το Υπουργικό Συμβούλιο απόφαση αυθαίρετης παραχώρησης υπηκοότητας σε άλλα οκτώ άτομα, χωρίς τις προβλεπόμενες στη βάση κριτηρίων επενδύσεις. Οι τέσσερεις πρόσθετοι, δήθεν επενδυτές, ήταν Ρώσσοι όπως και οι τέσσερεις που δηλώθηκαν ως σύζυγοι.
ΡΙΜΠΟΛΟΒΛΕΦ
Το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου είναι συγκλονιστικό. Ξεπερνά τη φαντασία. Δυστυχώς για όλους εμάς τους πολίτες, αυτά που καταγράφονται είναι πραγματικά γεγονότα. Και συμβαίνουν στη χώρα μας. Τα συμφέροντα και ο ανταγωνισμός μεταξύ δυο Κύπριων μεγαλοδικηγόρων, με εξαιρετική επιρροή στο πολιτικό σύστημα σε μια υπόθεση διαζυγίου δισεκατομμυρίων μεταξύ του Ρώσου Ολιγάρχη Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ με την εν διαστάσει σύζυγο του Έλενα. Η Κύπρος ήταν το πεδίο αντιπαράθεσης του ζεύγους και το διακύβευμα δισεκατομμυρία. Η εμπλοκή του Προέδρου της Δημοκρατίας, μέρους τους πολιτικού συστήματος, των θεσμών , Νομικής Υπηρεσίας, της ΜΟΚΑΣ και Αστυνομίας συμπληρώνουν το σκηνικό. Εμπλέκεται ακόμα και το κοινοβούλιο. Επιχειρήθηκε και έγινε αλλαγή νομοθεσίας για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του Ριμπολόβλεφ .
Όπως έλεγε ο ίδιος ο Ρώσσος Μεγιστάνας : « Υπάρχουν τρία μέρη στον κόσμο όπου μπορώ να κάνω ότι θέλω : Η Κύπρος , το Μονακό και ο Σκορπιός» Ο αναγνώστης διαβάζοντας το βιβλίο θα κατανοήσει γιατί ο Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ είχε αυτήν την άποψη.
Τι ξεχώρισα από το πρώτο κεφάλαιο:
Την Σχέση Αναστασιάδη – Ριμπολόβλεφ όπως αυτή διαφαίνεται στα προσωπικά τηλεφωνικά μηνύματα της δικηγόρου του Ριμπολόβλεφ , Τετιάνα Μπερσέντα τα οποία κατασχέθηκαν από τις αρχές του Μονακό και τα οποία ο συγγραφέας κατάφερε να εξασφαλίσει. Τα μηνύματα που αναφέρονται στην Κύπρο είναι και «η βασική πηγή για την τεκμηρίωση της διαπλοκής του Κυπριακού πολιτικού συστήματος με τον Ριμπολόβλεφ» .Στη σελίδα 36 ο συγγραφέας χαρακτηριστικά αναφέρει:«Η συνεργασία Αναστασιάδη -Ριμπολόβλεφ είχε οικονομική πτυχή σε βαθμό που ο ολιγάρχης διατεινόταν ότι «είχε έλεγχο επί του Προέδρου της Κύπρου». Ο Γάλλος Δημοσιογράφος Ρενό Ρεβέλ αναφέρεται στον ολιγάρχη ως τον Βασιλιά της Κύπρου και περιγράφει τη χώρα μας ως φέουδο του ολιγάρχη.
Ενδιαφέρουσα επίσης η αναφορά στην μεθοδευμένη υπόσκαψη και στοχοποίηση του τέως Γενικού Εισαγγελέα, Κώστα Κληρίδη από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τις αγωνιώδεις προσπάθειες αντικατάστασης του με τον Ρίκο Ερωτοκρίτου.
Ο τέως Γενικός Εισαγγελέας λειτουργούσε ως τροχοπέδι στους σχεδιασμούς εξυπηρέτησης συμφερόντων Ριμπολόβλεφ. Άρχισε λοιπόν να δημιουργείται μια περιρέουσα η οποία στοχοποιούσε τον Κώστα Κληρίδη.
Σύμφωνα με την περιρέουσα ο Κωστας Κληρίδης ήταν η αιτία που δεν προχωρούσαν οι έρευνες για την οικονομία. « Ήταν το ιδανικό καμουφλάρισμα για να «φαγωθεί» ο Κ. Κληρίδης αναφέρει ο Συγγραφέας, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα του Ριμπολόβλεφ. Η γραμμή φαίνεται να ήταν «πρέπει να αντικατασταθεί από τον Ρίκο Ερωτοκρίτου.
«Να κόβουμε δρόμο» όπως έλεγαν στο Προεδρικό. Το Προεδρικό άρχισε συστηματική προσπάθεια αποδόμησης του Κώστα Κληρίδη και με διαρροές στον τύπο.
Συνομιλία του Συγγραφέα με έναν εκ των πρώην συνεταίρων του Προέδρου Αναστασιάδη καταγράφει : « Ο Αναστασιάδης εν ακονισμένος να βάλει τον Ρίκο τζαι ροκανίζει τον Γενικό Εισαγγελέα» σελίς 57. Οι προσπάθειες του Προεδρικού πήγαν και ένα βήμα παραπέρα. Θα έλεγα ότι προσπάθησαν να τον εξαγοράσουν, προσπάθεια που απέτυχε. Η Συμβουλή που δόθηκε στον τέως Εισαγγελέα ήταν να διεκδικήσει τη θέση του Κύπριου Δικαστή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Με ένα σμπάρο δυο τριγώνια: θα απαλλάσσονταν από τον Κώστα Κληρίδη και ταυτόχροναθα άνοιγε ο δρόμος για την αντικατάσταση του από τον Ρίκο Ερωτοκρίτου.
Έτσι εξηγείται σύμφωνα με τον συγγραφέα και η στάση του Νίκου Αναστασιάδη να στηρίξει τον Ερωτοκρίτου όταν «άνοιξε» υπόθεση εναντίον του με αποτέλεσμα να του απαντήσει ο Κώστας Κληρίδης με την ιστορική πια φράση «Ντροπή Πρόεδρε».
Είναι προφανές ότι από τότε καλλιεργήθηκε η ιδέα του ελέγχου της νομικής υπηρεσίας με την τοποθέτηση ημετέρων και αυτό άρχισε να ανάγεται σε κυρίαρχο ζήτημα στους στρατηγικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης Αναστασιάδη οι οποίοι υλοποιήθηκαν στη συνέχεια .
Και το κοινοβούλιο έχει ρόλο στο πρώτο κεφάλαιο. Ψηφίστηκε νομοθεσία από το Κυπριακό Κοινοβούλιο κατά παραγγελία του Ρώσου Ολιγάρχη με παράκαμψη του Ευρωπαϊκού κεκτημένου και με την εισαγωγή πρόνοιας ότι « όλες οι αποφάσεις ξένων δικαστηρίων θα αντιμετωπίζονταν ως αυτές να αντίκεινται στη δημόσια τάξη της Δημοκρατίας και ως εκ τούτου θα ήταν μη εφαρμόσιμες στην Κύπρο. Με αυτή την τροποποίηση αν η σύζυγος του ολιγάρχη κέρδιζε μια δίκη στην Ελβετία και η απόφαση επέβαλλε στον τέως σύζυγο της να της παραχωρήσει μέρος της περιουσίας που ήταν εγγεγραμμένη σε διεθνές εμπίστευμα στην Κύπρο, η απόφαση αυτή δεν θα μπορούσε να εφαρμοστεί και η υπόθεση θα έπρεπε να εκδικαστεί εξ’ αρχής στην Κύπρο για δήθεν λόγους … δημόσιας τάξης. Κάποιοι εκ των βουλευτών γνώριζαν πολύ καλά τι διακυβευόταν στο παρασκήνιο.
Σκηνή από κινηματογραφική ταινία δράσης ο τρόπος που επιχειρήθηκε από τις Κυπριακές Αρχές η σύλληψη της πρώην συζύγου του Ρώσου Ολιγάρχη. Επρόκειτο για παγίδευση με εμπλοκή όπως αναφέρεται από τον συγγραφέα του Υπουργείου Δικαιοσύνης , των διωκτικών αρχών , της αστυνομίας ,με συνδρομή δικαστή και με πλήρη ενημέρωση του Προέδρου της Δημοκρατίας όπως διαφαίνεται από τα γραπτά μηνύματα που ανταλλάγησαν και έχει στην κατοχή του ο Μακάριος Δρουσιώτης.
Επισημαίνω τους ισχυρισμούς του συγγραφέα ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εξασφάλισε οικονομικά ανταλλάγματα για τη συνεργασία με τον Ριμπολόβλεφ . Ο Ολιγάρχης Θα πλήρωνε για τα ιδιωτικά τζετ με παρασκηνιακή διευθέτηση που θα έδειχνε άλλον ως μέγα δωρητή τον Κρις Λαζαρή .
Τhe offshore president.
Στο δεύτερο κεφάλαιο ο συγγραφέας ασχολείται με τις οικονομικές δραστηριότητες του Προέδρου Αναστασιάδη τον τρόπο χρηματοδότησης της προεκλογικής του εκστρατείας και επεκτείνεται στο παρασκήνιο της αγοράς του οικοπέδου της Αρχιεπισκοπής από την πρώτη Κυρία ισχυριζόμενος ότι η όλη διαδικασία αφορούσε σε ξέπλυμα μετρητών που ο πρόεδρος είχε στην κατοχή του από άδηλους πόρους. Σημείο αναφοράς είναι και τα οικονομικά αιτήματα του Αρχιεπισκόπου τα οποία εύρισκαν ανταπόκριση.
(….Καταπιάνεται επίσης με τις σχέσεις Βγενόπουλου Αναστασιάδη και αναφέρεται στη μόνη ουσιαστική κατά τον συγγραφέα καταγγελία και έρευνα που διεξαγόταν τότε από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και αφορούσε στον Βγενόπουλο σε σχέση με τα δομημένα ομόλογα της Commerzbank παραλείποντας όμως ο κ. Δρουσιώτης να αναφέρει ότι η καταγγελία , η συλλογή στοιχείων και η ανάμιξη των Γερμανικών εποπτικών αρχών καθώς και του FCA της Αγγλίας έγινε από τη Βουλευτή Ειρήνη Χαραλαμπίδου και κατέληξε σε πρόστιμο 700,000 ευρώ το οποίο και πλήρωσε η Commerzbank)…. Κάτι που ο συγγραφέας υποσχέθηκε να επανορθώσει στη δεύτερη έκδοση! Ο δε Βγενόπουλος ζητούσε επίμονα κάλυψη από τον Νίκο Αναστασιάδη
Σε αυτό το κεφάλαιο ο Μακάριος Δρουσιώτης μας θυμίζει επίσης τις χρηματιστηριακές πράξεις που πραγματοποιούσε ο Πρόεδρος ως Νίκος Χρυσάνθου αλλά και τις συναλλαγές του με τράπεζες που όπως ισχυρίζεται ο συγγραφέας κατέληγαν σε κέρδη εκατομμυρίων τα οποία έφευγαν αφορολόγητα από την Κύπρο, πράγμα παράνομο .
Συνδέει επίσης το δικηγορικό γραφείο Αναστασιάδη με το Troika Laundromat – ξέπλυμα χωρίς ίχνη μέσα από εταιρίες κέλυφος. Τα στοιχεία στηρίζονται σε δημοσίευμα του OCCRP τα οποία σύμφωνα με το OCCRP είχαν τεκμηριωθεί όπως καταγράφει ο Συγγραφέας.
Οκτώβριο του 2021 το δημοσιογραφικό δίκτυο International Consortium of investigative journalists αποκάλυψε τα pandora papers όπου και πάλι το Δικηγορικό Γραφείο Αναστασιάδη εμφανιζόταν ως κομβικός διαμεσολαβητής για υπεράκτιες εταιρίες που απευθύνονται σε Ρώσους με οικονομική επιφάνεια. Και έτσι αποδόθηκε από το BBC o χαρακτηρισμός the off shore president. Σύμφωνα με τον Συγγραφέα το συμπέρασμα που εξάγεται είναι ότι ενώ ο Νίκος Αναστασιάδης υπηρετούσε ως πρόεδρος της Δημοκρατίας ταυτόχρονα φρόντιζε για τα συμφέροντα του δικηγορικού γραφείου από το οποίο δήλωνε δημοσίως ότι είχε αποχωρήσει.
Στο δεύτερο κεφάλαιο εισέρχεται στο σκηνικό ο Σαουδάραβας Αμπντούλ Μπιν Μαχφούζ στον οποίο δόθηκαν 42 διαβατήρια. Από τα μέσα του 2015 η οικογένεια Αναστασιάδη και ο ίδιος ο Πρόεδρος άρχισαν να χρησιμοποιούν τα αεροσκάφη της εταιρίας του Σαουδάραβα για ιδιωτικά ταξίδια. Τα δυο αυτά ταξίδια στις Σεϋχέλλες, να θυμίσω είχαν γίνει αντικείμενο διερεύνησης και από την κοινοβουλευτική επιτροπή Ελέγχου με τον Υπουργό Εσωτερικών να αρνείται επίμονα την ύπαρξη δεύτερου ταξιδιού.
Προέδρευα της επιτροπής τη μέρα που συζητήθηκαν τα ταξίδια στις Σεϋχέλλες και πρότεινα στον Υπουργό να πάρει κάποιο χρόνο για να ελέγξει την πληροφορία για το δεύτερο ταξίδι και να επανέλθει. Αρνήθηκε και επέμενε κατηγορηματικά ότι ένα και μόνο ταξίδι πραγματοποιήθηκε στις Σεϋχέλλες πράγμα που διαψεύστηκε στη συνέχεια.
Ο Συγγραφέας καταγράφει επίσης ότι στην επιτροπή Νικολάτου ο Πρόεδρος έδωσε ψευδή μαρτυρία σε σχέση με τα έξοδα του δεύτερου ταξιδιού στις Σεϋχέλλες και υπενθυμίζει ότι μετά το δεύτερο ταξίδι έγινε και η παράνομη πολιτογράφηση της δεύτερης συζύγου του Σαουδάραβα.
Είναι εμφανές ότι η έννοια σύγκρουση συμφέροντος ουδόλως προβλημάτιζε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Εκτός από τις συναλλαγές τύπου Μαχφούζ, παρέθετε, σύμφωνα με τον συγγραφέα δείπνα στο Προεδρικό, με καλεσμένους τους συνεταίρους του και πελάτες του γραφείου Αναστασιάδης.
Ο Συγγραφέας στη σελίδα 112 εγείρει ερωτήματα για το τρόπο που ενήργησε η επιτροπή Νικολάτου. Συγκεκριμένα σχολιάζει: « Αν η επιτροπή Νικολάτου ενδιαφερόταν πραγματικά για την αλήθεια είχε τρόπους να τη βρει. Όταν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ισχυρίστηκε ότι πραγματοποίησε το ταξίδι ιδίοις εξόδοις ή ότι ο Κρις Λαζαρί είχε διαθέσει 3 εκ για τα ταξίδια του η επιτροπή θα μπορούσε να ζητήσει στοιχεία για τους ισχυρισμούς αυτούς ,όπως τιμολόγια και αποδείξεις τραπεζικών συναλλαγών. Θα μπορούσε ακόμη να ζητήσει στοιχεία από τους συνεργάτες του Προέδρου. Με ποιον επικοινωνούσαν από τους ανθρώπους του Κρις Λαζαρη ! Υπάρχει αλληλογραφία; Ηλεκτρονικά μηνύματα;» Η επιτροπή απέφυγε να ελέγξει αυτήν την πτυχή. Τα ταξίδια του Προέδρου λέει ο Μ. Δρουσιώτης ήταν σε απόλυτη συσχέτιση με τα διαβατήρια.
Ο Συγγραφέας επεκτείνεται και στον τρόπο που ο Γενικός Εισαγγελέας και πρώην Υπουργός της Κυβέρνησης Αναστασιάδη διαχειρίστηκε το πόρισμα.
Ο συγγραφέας ισχυρίζεται ότι η ερευνητική επιτροπή δεν έλεγε την αλήθεια ότι δεν είχαν τεθεί ενώπιον της στοιχεία για τη σχέση Αναστασιάδη – Σαουδάραδα Μαχφούζ.Υπόθεση με ποινικές προεκτάσεις. Αναφέρομαι στην πρώτη περίπτωση που κατέγραψα στην εισαγωγή και αφορά στον Πακιστανό Σαουκάτ Αζίζ που προσκόμισε λευκό ποινικό μητρώο από την Τουρκία. Η συγκεκριμένη περίπτωση είναι άκρως αποκαλυπτική της ασυδοσίας και της διαφθοράς γύρω από το επενδυτικό πρόγραμμα. Εγείρει επίσης ερωτήματα για παρεμβάσεις από το Προεδρικό γύρω από τη διαχείριση του θέματος από τη ΜΟΚΑΣ αλλά και την Τράπεζα Κύπρου σύμφωνα πάντα με τον Συγγραφέα.
Η Σφηκοφωλιά.
Στο τρίτο κεφάλαιο ο Συγγραφέας είναι άκρως αποκαλυπτικός και κατονομάζει γνωστά πολιτικά πρόσωπα, πέραν του Προέδρου της Δημοκρατίας, για τον τρόπο που διαχειρίζονταν τον δημόσιο πλούτο για ίδιον όφελος με συντονιστή τον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Στο Προεδρικό γραφείο σύμφωνα με τον συγγραφέα γίνονταν συναντήσεις για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα ιδιωτών επιχειρηματιών όπως η περίπτωση παραχώρησης τεράστιας έκτασης γης που αφορούσε σε Τουρκοκυπριακό Βακούφιο.
Επρόκειτο σύμφωνα με τον Μ. Δρουσιώτη για υφαρπαγή τεράστιας έκτασης γης και απάτη κολοσσιαίων διαστάσεων με τον Πρόεδρο να δημιουργεί ένα πολυκομματικό τραστ για «να εξασφαλίσει τα νώτα του» όπως λέει ο Δρουσιώτης. Καταγράφω τα ακριβή λόγια του συγγραφέα:«Στο προεδρικό γραφείο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ,Υπουργοί της κυβέρνησης, κρατικοί αξιωματούχοι και βουλευτές συζητούσαν με ιδιώτες επιχειρηματίες και με τους δικηγόρους τους με ποιο τρόπο θα έδιναν νομική κάλυψη σε μια παράνομη ενέργεια».
Η Κύπρος ένα μεγάλο τσιφλίκι που ο διαμοιρασμός του αποφασιζόταν στην βάση ιδιωτικών συμφερόντων και εξυπηρέτηση επιχειρηματιών.
Η δεύτερη ενότητα του κεφαλαίου η Σφηκοφωλιά αφορά στην άμυνα , τα εξοπλιστικά προγράμματα και φυσικά τις μίζες .
Το Προεδρικό ήξερε πως να μοιράζει την πίττα για να περιορίζει τις αντιδράσεις και να διαρρέει πληροφορίες κυρίως για να αποπροσανατολίζει από το ουσιώδες θέμα ενδιαφέροντος για το ίδιο το Προεδρικό.
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ
Στο τέταρτο κεφάλαιο οι άνθρωποι του προέδρου ο συγγραφέας καταγράφει το παρασκήνιο διορισμών αλλά και ποιοι εκ του στενού περιβάλλοντος του Προέδρου αδιαμαρτύρητα εκτελούσαν εντολές χωρίς ίχνος ηθικής ή συνείδησης. Σκιαγραφεί προσωπικότητες, καταγράφει βολέματα και κομματικές υπόγειες συμφωνίες. Πρόσωπα χωρίς προσόντα η τις απαραίτητες γνώσεις διορίζονταν σε θέσεις με στάτους και οφελήματα Υπουργού προκειμένου να εξοφληθούν πολιτικές , κομματικές υποχρεώσεις. Ο λογαριασμός βαραίνει φυσικά το δημόσιο, τους φορολογούμενους πολίτες.
Ο Συγγραφέας δίνει επίσης εξηγήσεις για τα αίτια που τον οδήγησαν στο Προεδρικό αλλά και τους λόγους παραίτησης του. Γράφει: « Όταν μετά το 2004 ενεπλάκην στην ενεργό πολιτική ,βρέθηκα το 2013 στο Προεδρικό έχοντας την ψευδαίσθηση ότι συνέβαλλα σε μια προσπάθεια αλλαγής, αρχής γενομένης από την επίλυση του Κυπριακού. Τελικά βρέθηκα σε μια σφηκοφωλιά. Ο ηγέτης που στηρίξαμε ήταν ο ενορχηστρωτής συνωμοσιών με στόχο ίδιον όφελος».
ΕΝΑΣ ΧΑΦΙΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΜΗ ΜΟΥ
Στο πέμπτο και έκτο κεφάλαιο ο Μακάριος Δρουσιώτης καταγράφει την πληροφόρηση που κατέχει σε σχέση με τις παρακολουθήσεις των οποίων όπως ισχυρίζεται ήταν και ο ίδιος θύμα. Προφανώς η διερεύνηση της υπόθεσης Ριμπολόβλεφ και η πρόθεση του Δρουσιώτη να δημοσιοποιήσει στοιχεία γύρω από την υπόθεση προκαλούσε ανησυχία σε πρόσωπα που είχαν την οικονομική δυνατότητα αλλά και την πρόσβαση σε εταιρίες παρακολουθήσεων. Ποιοι είχαν σχέση με το κατασκοπευτικό βαν πως το αξιοποίησαν . Η NSO και το λογισμικό Pegasus είναι στο επίκεντρο του 6ου κεφαλαίου.
Καταλήγοντας θα έλεγα πως το βιβλίο του Μακάριου Δρουσιώτη ξετυλίγει με άκρως συναρπαστικό τρόπο γεγονότα ντροπής που προκαλούν το περί δικαίου αίσθημα των πολιτών.
«Οι αποδυναμωμένοι και χειραγωγημένοι θεσμοί εργαλειοποιούνται για να συγκαλυφθούν παρανομίες και να συγκαλύψουν τις ενέργειες μια διεφθαρμένης ηγεσίας». Σχολιάζει ο Συγγραφέας.
Και οι μοναχικές εξαιρέσεις, θα πρόσθετα ,δέχονται ανελέητο πόλεμο , εκφοβισμούς και απειλές για να συμβιβάσουν το έργο τους, να το φέρουν σε μέτρα βολικά για το υφιστάμενο προβληματικό σύστημα που δεν απαιτεί λογοδοσία και δεν απονέμει τιμωρία.
Η Δημοκρατία θωρακίζεται μόνο από ισχυρούς θεσμούς. Πραγματικά ανεξάρτητους. Από αξιωματούχους που υπηρετούν με πλήρη συναίσθηση του καθήκοντος τον πολίτη, που υπερασπίζονται το κράτος Δικαίου. Μέχρι να φτάσουμε σε αυτό το ιδεατό σημείο έχουμε δρόμο μακρύ και δύσκολο. Και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινής το σύνταγμα μας δεν είναι και ο καλύτερος σύμμαχος αφού δίνει τέτοιες απόλυτες εξουσίες στον Πρόεδρο που μπορεί να μετατρέψει ένα μικρό κράτος σε προσωπικό φέουδο. Να το ελέγχει με στοχευμένους διορισμούς και να θέτει εαυτόν υπεράνω ελέγχου και λογοδοσίας. Η σωστή λειτουργία του κράτους είναι σε απόλυτη εξάρτηση από την ηθική ή την ανηθικότητα ενός και μόνο ατόμου.
Να συγχαρώ και πάλι το Μακάριο Δρουσιώτη για το σθένος , την αποφασιστικότητα του αλλά και την τόλμη να ρίχνει φως στο παρασκήνιο και να προβαίνει σε συγκλονιστικές αποκαλύψεις.
Η δειλία Μακάριε, αυτών που κατονομάζεις, να αντιμετωπίσουν και να διαχειριστούν όσα τους καταλογίζεις μπορεί κάλλιστα να εκληφθεί ως παραδοχή …Καλοτάξιδο…
*Η Ειρήνη Χαραλαμπίδου είναι βουλευτής του ΑΚΕΛ Αριστερά -Νέες Δυνάμεις. Το κείμενο είναι η ομιλία της στην χθεσινοβραδυνή παρουσίαση του βιβλίου του Μακάριου Δρουσιώτη “Κράτος Μαφία”. /Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους.
Πηγή:ΚΥΠΕ
