Ευδοκία Λοΐζου: «Με δικαιώνει η απόφαση του Δικαστηρίου Ε.Ε.»
«Θεωρώ ότι με δικαιώνει η απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι σε κανένα κράτος μέλος δεν διεξάγεται δίκη για την απόδειξη άμεσης συσχέτισης μιας επαγγελματικής ασθένειας με τις εργασιακές συνθήκες, γιατί αναγνωρίζεται από καταλόγους επαγγελματικών ασθενειών από τις ίδιες τις εθνικές αρχές» δήλωσε στον «Φ» η δημοσιογράφος Ευδοκία Λοΐζου, ασθενής με εγκεφαλίτιδα, μη γενετική νόσο, από το 2007 όταν εργαζόταν στο ΡΙΚ.
«Αν η ασθένεια μου αναγνωριζόταν από τον κατάλογο των επαγγελματικών ασθενειών των Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων, θα λάμβανα τα δικαιώματα και ωφελήματα, τόσο από τον εργοδότη, όσο και από το κράτος χωρίς δίκη, δηλαδή από το 2012» τόνισε. «Το ΡΙΚ και το κράτος με εμπαίζουν και με φιμώνουν για χρόνια ως δημοσιογράφο», πρόσθεσε και υπογράμμισε ότι «σχεδόν κανένας στην Κύπρο δεν εφαρμόζει, ή και αγνοεί ή και δεν γνωρίζει πώς να εφαρμόσει το Ευρωπαϊκό Δίκαιο – ακόμη ούτε και τα Δικαστήρια μας δεν είναι εναρμονισμένα δικονομικά με το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο».
Όπως μας ανέφερε η Ευδοκία Λοΐζου, «αφού οι κρατικές Αρχές υποβαθμίζουν τα έγγραφα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και δεν συμμορφώνονται, προφασιζόμενες διάφορες δικαιολογίες, κτύπησα την πόρτα του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ζήτησα βοήθεια, εξηγώντας ότι η Κυπριακή Δημοκρατία αποφάσισε από το 2012 ότι η εγκεφαλίτιδα προκλήθηκε από τις εργασιακές συνθήκες τις οποίες το Τμήμα Επιθεώρησης Εργασίας εντόπιζε στο ΡΙΚ, που είναι Οργανισμός Δημοσίου Δικαίου.
Η ανταπόκριση ήρθε αμέσως, καθώς ένας από τους Ευρωπαίους εμπειρογνώμονες μου είπε να μεταφέρω στις κυπριακές αρχές ότι ακόμη και επαγγελματική ασθένεια των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναγνωρίζεται από καταλόγους επαγγελματικών ασθενειών. Μάλιστα με προμήθευσε με σχετική απόφαση του Δικαστηρίου της Ε.Ε. (Κανονισμός Κοινωνικής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ένωσης). Είναι αυταπόδεικτη απόφαση του Δικαστηρίου για τη «νομική ισχύ των καταλόγων επαγγελματικών ασθενειών που εφαρμόζουν τα κράτη». Τονίζεται ξεκάθαρα σε αυτή την απόφαση ότι «η διάταξη θέσπισης καταλόγων επαγγελματικών ασθενειών στα κράτη, αποτελεί Νόμιμο Τεκμήριο που αποκλίνει από το Κοινό Δίκαιο της αποδείξεως για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και δεν επιτρέπεται η ανατροπή του τεκμηρίου ως προς τον αιτιώδη σύνδεσμο μεταξύ της ασθένειας και των εργασιακών συνθηκών».
«Ενώ δικαιώνομαι στο εξωτερικό, δεν έχω καμία δικαίωση στην Κύπρο», μας είπε η συνάδελφος και πρόσθεσε: «Η αγωγή που άσκησα το 2011 κατά του ΡΙΚ αξιώνοντας αποζημιώσεις για την αναγνωρισμένη επαγγελματική ασθένεια μου, ακυρώθηκε εν μέσω ακρόασης, γιατί ο Δικαστής προήχθη στο Ανώτατο, ενώ προηγουμένως μου είχε απορρίψει αίτημα να αποσταλούν σχετικά προδικαστικά ερωτήματα στο Δικαστήριο της Ε.Ε. για τη σημασία των καταλόγων επαγγελματικών ασθενειών χωρίς να έχω δικαίωμα έφεσης και από την αρχή. Ωστόσο, στις 3.4.2019 με δικαίωσε μετά από καταγγελία μου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία επιρρίπτει ξεχωριστές ευθύνες στο ΡΙΚ ως εργοδότη και στο κράτος για την πλημμελή μεταφορά των Οδηγιών 89/391 και 2000/54 στην Κύπρο, αφού οι εθνικές αρχές φέρουν ευθύνη επιβολής τους. Το λυπηρό είναι ότι και οι συντεχνίες των εργαζομένων και όλοι οι εμπλεκόμενοι αγνοούν Ευρωπαϊκό Κανονισμό που προνοεί ιατρική περίθαλψη ακόμη και για αυτοαπασχολούμενους με επαγγελματικές ασθένειες. Σίγουρα είναι αυταπόδεικτος ο Κανονισμός και η νομική δέσμευση χωρίς διεξαγωγή οποιασδήποτε δίκης. Μου κατακρατούν χιλιάδες ευρώ και αρνούνται να μου τα επιστρέψουν. Με κατάντησαν το μπαλάκι του κράτους και του ΡΙΚ».
*ΠΗΓΗ: Εφημερίδα “Ο Φιλελεύθερος”
