Η «αίρεση» της αδιαφορίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία

Όσο και αν προσπαθήσει κάποιος να ερμηνεύσει τις ενέργειες της ρωσικής Εκκλησίας με εκκλησιαστικούς όρους, θα βρεθεί πιθανότατα στο ίδιο αδιέξοδο που βρέθηκα κι εγώ ξεκινώντας την συγγραφή αυτού του κειμένου. Την ώρα που ολόκληρος ο πλανήτης αγωνιά για το μέλλον του και αγκομαχεί κάτω από ο βάρος των συνεπειών της πανδημίας, η Εκκλησία της Ρωσίας κάνει επίδειξη ισχύος, συστήνοντας μας το νέο «εκκλησιαστικό» της «δόγμα». Ένα «δόγμα» που θυμίζει σε πολλά το αμερικανικό «σοκ και δέος», εμφανίζει περίεργες ομοιότητες με την επέλαση των ρωσικών αρμάτων στην Πράγα τον Αύγουστο του 68, ενώ θα μπορούσε εύκολα να της αποδοθεί σε παράφραση η φράση του αλαζόνα «Βασιλιά Ήλιου» της Γαλλίας… l’église c’est moi.

Πολλά πολιτικά και πολεμικά ομοιάζουν με την σημερινή κατάσταση στην Εκκλησία της Ρωσίας αλλά δυστυχώς τίποτα εκκλησιαστικό. Η Εκκλησία της Ρωσίας είναι πράγματι ένας μεγάλος οργανισμός. Είναι μια τεράστια δύναμη, με σχεδόν ατελείωτους πόρους και απίστευτους μηχανισμούς που κάνει ό,τι θέλει, γιατί απλά, μπορεί. Αυτό που δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα είναι αν παραμένει Εκκλησία.

Το γεγονός πως Ρώσοι ιερείς λειτουργούν σε ενορίες του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως χωρίς την άδεια του Πατριάρχη. Η προκλητική εισβολή στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Η ιδιότυπη ομηρεία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, που λειτουργεί με το  «πιστόλι στον κρόταφο» αρνούμενο ωστόσο την κατάσταση αλλά και οι απειλές σε Εκκλησίες όπως της Ελλάδας και της Κύπρου περί μείωσης τουριστικών ροών ή ακόμη και περί δημιουργίας ρωσικών εκκλησιαστικών δομών και στην δική τους επικράτεια  είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.

Είναι πλέον προφανές πως η Εκκλησία της Ρωσίας αντί να προβληματιστεί από την πραγματική αλλά και θεολογική απομόνωση της, αυτοθαυμάζεται και δηλώνει με τις πράξεις της πως μπορεί να ζήσει χωρίς τους υπόλοιπους.

Σαν ένας άλλος Νέρωνας που έκαψε τη Ρώμη και τα φόρτωσε στους χριστιανούς, έτσι και ο Πατριάρχης Κύριλλος «καίει» κάθε δεσμό, κάθε ιερό δεσμό για την ακρίβεια, μεταξύ των ορθοδόξων, για να κατηγορήσει με περισσή αλαζονεία την Κωνσταντινούπολη… «Δεν φταίω εγώ… εκείνοι με ανάγκασαν».

Ωστόσο, ο λόγος για τον οποίο μπήκα στον πειρασμό να γράψω αυτό το κείμενο, δεν είναι η ανάγκη υπενθύμισης όλων των παραπάνω, γνωστών σε όλους, γεγονότων, αλλά για να καταδείξω το τεράστιο πρόβλημα, το «παγόβουνο» που κρύβεται κάτω από την επιφάνεια του νερού και για το οποίο δεν μιλά κανείς.

ΟΙ ΔΕ ΕΝΝΕΑ ΠΟΥ;

Ας δεχθούμε, για χάρη της οικονομίας της «συζήτησης» αλλά και της πραγματικότητας κατά την δική μου οπτική, πως το Πατριαρχείο της Μόσχας έχει χάσει τον δρόμο του. Λειτουργεί εξωεκκλησιαστικά, ανορθόδοξα και επικίνδυνα. Εισβάλλει στο Φανάρι, εισβάλλει στην Αλεξάνδρεια, τρομοκρατεί τα Ιεροσόλυμα, απειλεί την Αθήνα. Οι υπόλοιπες Εκκλησίες, οι άλλοι Προκαθήμενοι, τι κάνουν; Γιατί δεν μιλά κανείς;

Πως είναι δυνατόν να παρακολουθούν αυτές τις απίθανες ενέργειες και να μην κάνουν το παραμικρό; Γιατί κανείς δεν απαιτεί από τον Οικουμενικό Πατριάρχη να συγκαλέσει Μείζονα Σύνοδο για να εξετάσει το θέμα της Ρωσίας; Γιατί κανείς δεν εξεγείρεται για όλα αυτά που παρακολουθούμε εμβρόντητοι -όσοι λιγοστοί ακόμη εξακολουθούμε να αγωνιούμε για τα της Εκκλησίας- ώστε να επανέλθει η ρωσική Εκκλησία στην τάξη;

Ο πολυσέβαστος Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας που τόσα κείμενα προβληματισμού συνέταξε για το ουκρανικό και τις ενέργειες της Κωνσταντινούπολης γιατί δεν λέει κάτι; Ο Αντιοχείας που διέκοψε την Κοινωνία με τον Ιεροσολύμων για μια ενορία στο Κατάρ, πως το σχολιάζει; Ο Ιεροσολύμων που επίσης διέκοψε την Κοινωνία με τον Ρουμανίας για ένα προσκύνημα στην επικράτεια του… που είναι;

Ιστορικός δεν είμαι για να ξέρω όλες τις περιόδους της Ορθόδοξης Εκκλησίας αλλά είμαι βέβαιος πως αυτή που διανύουμε θα καταταχθεί ανάμεσα στις πιο σκοτεινές.

ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟΜΟΝΩΘΗΚΕ ΣΤΟΝ ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟ ΤΗΣ, ΑΡΝΟΥΜΕΝΗ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΤΑΡΑΞΕΙ, ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΚΑΙ ΣΧΕΣΕΙΣ.

Ανώτατοι κληρικοί, προκαθήμενοι και ηγέτες που βγαίνουν στους άμβωνες και καλούν τους πιστούς να μιμηθούν τους μάρτυρες και να υποστηρίξουν τα πιστεύω τους, την ίδια στιγμή κάνουν πως δεν βλέπουν την κατάντια στην οποία έχει περιέλθει η ορθόδοξη Εκκλησία. Κι αυτή είναι η χειρότερη συμπεριφορά που μπορεί να επιδείξει κάποιος. Αυτός που δεν εξεγείρεται απέναντι στο άδικο και το αντικανονικό γιατί απλά δεν τον επηρεάζει.

«Έλα μωρέ πήρε ο Μόσχας δέκα παπάδες του Αλεξανδρείας από το Τζιμπουτί… δεν χάλασε ο κόσμος» ίσως να σκέφτονται μέσα τους ή ακόμη και να συζητούν με στενούς τους συνεργάτες. Όταν όμως η Μόσχα χτυπήσει και την δική τους πόρτα, τότε θα είναι αργά.

Δυστυχώς τον λάθος τόνο τον έδωσε ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης στην Νέα Υόρκη όταν δήλωσε την «σκασίλα» του για τις ρωσικές ενέργειες. Σε  πρώτη ανάγνωση φάνηκε ωραίο, δυνατό, υπεράνω. Κι εγώ ομολογώ ένα μπράβο το είπα. Όμως τώρα που η Μόσχα εκτροχιάζεται η «σκασίλα» είναι πολυτέλεια. Κι αν δεν γίνει κάτι τώρα ώστε να επανέλθει η ισορροπία μην εκπλαγείτε αν δείτε την υποψήφια «Τρίτη Ρώμη» να πράττει όσα έπραξε το 1054 η πρεσβυτέρα Ρώμη.

*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους. / ΠΗΓΗ: orthodoxia.info