Μια αντίθετη επιστημονική άποψη για τα εμβόλια των mRNA των Pfizer–BioNTech (BNT162b2)

Της Δρ. Jessica Rose*

Μια ολοκαίνουργια μελέτη σε προ-έκδοση στο medRxiv με τίτλο: “Το εμβόλιο BNT162b2 mRNA κατά του SARS-CoV-2 επαναπρογραμματίζει τόσο τις προσαρμοστικές όσο και τις έμφυτες ανοσολογικές αντιδράσεις” έχει τιμήσει το κόσμο μας. Αυτή η εργασία είναι τόσο σημαντική και παρέχει στοιχεία που υποστηρίζουν αυτό που πολλοί επιφανείς ανοσολόγοι και ειδικοί εμβολίων λένε εδώ και πολύ καιρό, συμπεριλαμβανομένου και εμού. Αυτά τα ενέσιμα mRNA προϊόντα COVID-19 προκαλούν, ΝΑΙ,  ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ δυσρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος – και όχι μόνο στο πλαίσιο του προσαρμοστικού (ανοσοποιητικού) συστήματος, αλλά στο πλαίσιο του  ΕΜΦΥΤΟΥ (ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ) ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. Όχι μόνο αυτό, αλλά αυτά τα ευρήματα παρέχουν πολύ καλούς λόγους για τους οποίους βλέπουμε αναζωπυρώσεις λανθανουσών ιογενών λοιμώξεων και άλλων ανεπιθύμητων ενεργειών που αναφέρθηκαν στο VAERS (και σε άλλα συστήματα αναφοράς ανεπιθύμητων ενεργειών) και ίσως το πιο σημαντικό, γιατί δεν πρέπει σε ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να εισάγουμε αυτές τις αηδίες στα παιδιά μας. Τα παιδιά αποκρίνονται καλά στο πλαίσιο της COVID-19 (για 80 εκατομμύρια φορές – αυτό είναι καλά τεκμηριωμένο) και αυτό οφείλεται στο εξαιρετικό έμφυτο ανοσοποιητικό τους σύστημα.

Ας μπούμε λοιπόν σε κάποιο υπόβαθρο στην ανοσολογία, εντάξει;

Το σχήμα 2 δείχνει πολλούς από τους διαφορετικούς τύπους κυττάρων που εμπλέκονται στους δυο κλάδους, του προσαρμοστικού και του έμφυτου ανοσοποιητικού συστήματος. Οι περισσότεροι από εσάς πιθανότατα γνωρίζετε για τα Τ κύτταρα και τα Β κύτταρα. Θα στοιχημάτιζα ότι πολλοί περισσότεροι από εσάς δεν έχετε ακούσει για τον προσωπικό μου αγαπημένο φονέα, το κύτταρο του Φυσικού φονέα (NK – Natural Killer cell). Σκοτώνουν μολυσμένα κύτταρα και είναι υψίστης σημασίας για ένα υγιές και λειτουργικό ανοσοποιητικό σύστημα. Οι τύποι κυττάρων που εμπλέκονται στο έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα απόκρισης εκπέμπουν ειδικά μόρια ως απάντηση στους εισβολείς. Αυτά τα ειδικά μόρια περιλαμβάνουν κυρίως δεβενσίνες, συλλεκτίνες, c-αντιδρώσες πρωτεΐνες, λιποπολυσακχαρίτες (ενδοτοξίνη) που συνδέουν πρωτεΐνες και παράγοντες συμπλήρωσης. Αυτές οι απαντήσεις είναι μη ειδικές και στοχεύουν σε επιβαλλόμενους παθογόνους παραγόντες και ακόμη και σε καρκινικά κυττάρα.

Εν συντομία, σε αυτό το άρθρο, αυτό που διαπίστωσαν ήταν ότι τα ενέσιμα προϊόντα BNT162b2 (Pfizer/BioNTech) διαμορφώνουν την παραγωγή φλεγμονωδών κυτοκινών από τα έμφυτα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος μετά από διέγερση τόσο με ειδικά (SARS-CoV-2) όσο και με μη ειδικά (ιογενή, μυκητιακά και βακτηριακά) ερεθίσματα με τα οποία η ανταπόκριση των έμφυτων ανοσοσφαιρίων στους υποδοχείς TLR4 και TLR7/8 ήταν ασθενέστερη μετά την ένεση με το εμβόλιο BNT162b2, ενώ οι κυτοκινικές αντιδράσεις που προκλήθηκαν από μύκητες ήταν ισχυρότερες.

Συμπερασματικά, το εμβόλιο mRNA BNT162b2 προκαλεί πολύπλοκο λειτουργικό επαναπρογραμματισμό των έμφυτων ανοσολογικών αποκρίσεων, οι οποίες θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά την ανάπτυξη και τη χρήση αυτής της νέας κατηγορίας εμβολίων.

Ναι. Θα έπρεπε να λαμβάνεται υπόψιν. Και θα έπρεπε να ήταν λαμβανόμενο υπόψιν.

Λοιπόν, τι λέει με λίγα λόγια; Ας το συμμαζέψουμε λίγο, εντάξει; Τι είναι οι επίκτητες/προσαρμοστικές ανοσολογικές αντιδράσεις και το πιο σημαντικό, ποιες είναι οι έμφυτες ανοσολογικές αντιδράσεις; Είπα ότι θα μπούμε στην ανοσολογία. Η πρώτη γραμμή άμυνας του ανοσοποιητικού μας συστήματος ονομάζεται έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα. Αποτελείται από το δέρμα (γεμάτο επιδερμικά δενδριτικά κύτταρα ή αλλιώς κύτταρα Langerhans), βλεννογόνο και βλεννογόνο επιθήλιο, κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος όπως φυσικά φονικά κύτταρα, βασεόφιλα, δενδριτικά κύτταρα, μαστοκύτταρα και μακροφάγα και πολλούς μοριακούς μεσολαβητές όπως κυτοκίνες, ιντερλευκίνες, C-αντιδρώσες πρωτεΐνες και παράγοντες συμπλήρωσης. Το σύστημα του συμπληρώματος (Σχήμα 2) είναι ένα αμετάβλητο σύστημα ζωτικής σημασίας για την καλή λειτουργία των αντισωμάτων και των φαγοκυττάρων (κύτταρα που τρώνε πράγματα), την κάθαρση από εισβολείς και των κατεστραμμένων κυττάρων, την προώθηση της αντι-φλεγμονώδους απόκρισης και το σχηματισμό του Συμπλέγματος Μεμβρανικής Επίθεσης (MAC) (Σχήμα 2). Συμπλέγμα Μεμβρανικής Επίθεσης. Ωραίο όνομα για συγκρότημα!

Το στρώμα βλέννας που καλύπτει το βλεννογόνο επιθήλιο δρα ως πρώτο φυσικό και βιοχημικό φράγμα. Ένα πρόσθετο επίπεδο φυσικής προστασίας από μικροοργανισμούς παρέχεται από ένα στενά δικτυωμένο δίκτυο επιθηλιακών κυττάρων και ενδοεπιθηλιακών λεμφοκυττάρων. Διάφορα αντιμικροβιακά πεπτίδια που παράγονται από το επιθήλιο και εκκρίνονται στο εσωτερικό της μεμβράνης του βλεννογόνου μπορούν να σκοτώσουν άμεσα τα παθογόνα βακτήρια που εισβάλλουν. 1

Κάθε «εισβολέας», όπως βακτήρια ή ιοί, έχουν μόρια στις επιφάνειές τους γνωστά ως Μοριακά Μοτίβα που σχετίζονται με παθογόνα (Pathogen-Associated Molecular Patterns – PAMPs) που είναι ανιχνεύσιμα από συστοιχίες μορίων στις επιφάνειες των ανοσοκυττάρων που ονομάζονται Υποδοχείς Αναγνώρισης Μοτίβων (Pattern Recognition Receptors – PRRs). Ένας τύπος PRR είναι οι Υποδοχείς Τύπου Toll (Toll-like Receptors – TLRs). Αυτά τα TLRs διατίθενται σε πολλούς τύπους και συνδέονται με συγκεκριμένους τύπους μορίων. Το TLR-7, για παράδειγμα, δεσμεύει το μονοκλωνικό RNA (ssRNA). Χμμ. Πού το έχω ξαναδεί αυτό; Α, σωστά! Ο SARS-nCoV-2 είναι ιός ssRNA. Ενδιαφέρον. Υπάρχουν επίσης υποδοχείς κυττάρων που ονομάζονται υποδοχείς RIG (RLRs) που ανιχνεύουν το  ιικό RNA.2

Εάν ένα Μοριακό Μοτίβο που σχετίζεται με παθογόνα (PAMP) ανιχνευθεί από ένα Υποδοχέα Αναγνώρισης Μοτίβων (PRR), αρχίζει μια ενδοκυτταρική αλληλουχία σηματοδότησης που έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή μερικών φλεγμονωδών μεσολαβητών όπως το νιτρικό οξείδιο, την ισταμίνη, το Παράγοντας Νέκρωσης Όγκων – α (TNF-alpha), την Ιντερλευκίνη-1 (IL-1) (βασική προ-φλεγμονώδης κυτοκίνη) και άλλα ως μέρος μιας προφλεγμονώδους αντίδρασης για την καταστολή των εισβολέων. Ίσως πρωταρχικής σημείωσης είναι ότι μέσω της σηματοδότησης των Υποδοχεων Τύπου Toll (TLR) ακολουθεί η ενεργοποίηση – ενός παραγωγικού τύπου PRR – του Πυρηνικού Παράγοντα-Κάππα Β (NF-kB). Τι είναι το NF-kB;

Το NF-kB3  διαδραματίζει βασικό ρόλο στη ρύθμιση της ανοσολογικής απόκρισης στη λοίμωξη. Η εσφαλμένη ρύθμιση του NF-kB έχει συνδεθεί με  καρκίνο,  φλεγμονώδεις  και  αυτοάνοσες ασθένειες,  σηπτικό σοκ,  ιογενή λοίμωξη και ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ ΑΝΟΣΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ.

Με την παρουσία κινδύνου, το ανοσοποιητικό σύστημα ανταποκρίνεται μέσω αυτών των φανταστικών διακοπτών ενεργοποίησης / απενεργοποίησης και μηχανισμών, για την εξάλειψη των εν λόγω κινδύνων. Αυτός είναι ο φυσικός τρόπος των πραγμάτων και είναι μια συνεχής ροή ρυθμιστικής μαγείας του ανοσοποιητικού συστήματος.

Ας αναλάβουμε το ρόλο του κορωνοϊού και να δούμε πώς θα ήταν η ζωή μας στην περίπτωση του ας πούμε, ενός παιδιού. Θα πρέπει να γνωρίζετε, για άλλη μια φορά, ότι τα παιδιά έχουν πολύ ισχυρό έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα. Οι σύνδεσμοι που επισυνάπτονται αναφέρονται σε εξαιρετικά έργα του Δρ Robert Malone και του Δρ Francis Christian σχετικά με αυτό το θέμα. Έτσι έστω ότι εγώ είμαι ο Κορωνοϊός και κάποιος βλάκας φτερνίστηκε και με εκσφενδόνισε στο πρόσωπο ενός παιδιού που στεκόταν δίπλα μου. Το άτομο που φτερνίστηκε είναι ένας από εκείνους τους ανθρώπους που φορούν μια μάσκα αδιάκοπα στο πηγούνι τους και στη συνέχεια φτερνίζονται σε όλους ενώ είναι συμπτωματικός. Έτσι, το παιδί έχει εμένα ( τον Dr. Coronavirus ή Dr. CV, για συντομία) σε όλο το πρόσωπό του. Και για να ξέρεις, υπάρχουν πολλοί γύρω σαν εμένα. Έτσι βρίσκω το δρόμο μου σε ένα ομιχλώδες σταγονίδιο στη γλυκιά ρινική κοιλότητα αυτού του παιδιού όπου συναντώ πολλές βλεννώδεις μεμβράνες και φύλλα επιθηλιακών κύτταρων. Αρκετοί βλεννογόνοι. Βλεννογονο-γλίτσα. Φαντάζομαι ότι θα ήταν σαν να τρέχουμε μέσα από μια σήραγγα γεμάτη ιστούς αράχνης όπως έκανε ο Φρόντο Μπάγκινς όταν προσπαθούσε να ξεφύγει από “αυτή που πρέπει να τραφεί” για να φτάσει στο ηφαίστειο Μόρντορ για να καταστρέψει το δαχτυλίδι της εξουσίας. Οπότε είναι λίγο δύσκολο να το ξεπεράσεις αυτό. Αυτό είναι η μύτη. Κατά κάποιο τρόπο.

Εντάξει, το περισσότερο από εμένα κολλάει στο μονοπάτι της μίξας στη μύτη του παιδιού. Αλλά τα ρινικά επιθηλιακά κύτταρα είναι γεμάτα υποδοχείς ACE-2. Μπορώ να συνδεθώ εκεί και έτσι μπορώ εύκολα να μπω μέσα στα ωραία ζεστά και άνετα κύτταρα. Υπάρχουν επίσης υποδοχείς CD147 εδώ! Έτσι, μερικοί από μένα καταφέρνουν να «ξεπεράσουν» αυτό το βλεννογόνο εμπόδιο και να δεθούν με τα νόστιμα επιθηλιακά κύτταρα μέσω των υποδοχέων ACE-2 και CD147, οι οποίοι για μένα, είναι σαν κόκκινα και κίτρινα χρωματιστά απολαυστικά γλειφιτζούρια που με οδηγούν σε ένα μέρος όπου μπορώ να θεωρώ σπίτι και να εγκατασταθώ και να αναπαραχθώ. Αλλά περιμένετε, πριν μπούμε σε αυτό, αφού παραμονεύω ψάχνοντας για υποδοχείς για να δεσμευτώ, αντιμετωπίζω επίσης πολλά κύτταρα. Αυτά τα κύτταρα αρχίζουν να μου λένε ότι πρέπει να δουν το πράσινο πάσο μου αν θέλω να συνεχίσω να είμαι ύποπτος. Όχι περίμενε, όχι το πράσινο πάσο μου, αλλά τα PAMPs μου, ώστε να μάθουν πόσο επικίνδυνος είμαι. Είμαι καινούργιος σ’ αυτό το δάσος, οπότε είναι λίγο περίεργοι για το κρυφτούλι μου. Έτσι με ερευνούν με τα εργαλεία τους PRR/ TLR. Ω, φίλε! Αυτό δεν είναι καθόλου ευχάριστο! Το να σε χειρίζονται δενδριτικά κύτταρα είναι σαν να σε χειραγωγεί o Doctor Octopus σε αποστολή. Έτσι, παρόλο που δεν έχω ιδέα, το υποπροϊόν της έρευνάς τους είναι η αναπόφευκτη εκτόξευση ενός στρατού πραγμάτων που είναι αποφασισμένοι να με απομακρύνουν από αυτό το παιδί. Ξαφνικά περιβάλλομαι από πλοκοειδές κύτταρα που μου πετάνε κοκτέιλ μολότοφ TNF-άλφα και IL-1! Και αρχίζει να κάνει πολύ ζέστη εδώ μέσα και λέω, φίλε, αυτό δεν είναι ένα φιλόξενο περιβάλλον. Τι έκανα για να το αξίζω αυτό; Είμαι απλά ένας αθώος ιός που τελικά ψάχνω ένα μέρος για να… αναπαραχθώ.

Ευτυχώς, έχω φτιάξει από ένα σπίτι σε μερικά κύτταρα. Είμαι υποχρεωμένος σε άλλους σαν εμένα που πρόκειται να εισέλθουν εκεί. Αλλά, οι ανοσοποιητικές άμυνες δεν σταματούν στο εξωτερικό των κυττάρων· συνεχίζουν στο εσωτερικό. Νόμιζα ότι είχα βρει ένα ωραίο ζεστό και χαδιάρικο κύτταρο για να εγκατασταθώ και να αναπαραχθώ. Πρέπει να το ξανασκεφτώ! Ξαφνικά το PH (ενεργός οξύτητα) είναι πολύ υψηλό! Αυτό είναι απαίσιο! Προσπαθούν να με σκοτώσουν, φίλε! Και τελικά, με καταστρέφουν πριν μπορέσω να βγω έξω. Ένας από αυτούς μου ξέρασε αυτό το τρελό MAC πάνω μου και μου γέμισε τρύπες το κυτταρό-σπιτο μου που είχα καταφέρει να μπω. Χρησιμοποίησαν επίσης όλα τα είδη εσωτερικών και εξωτερικών εξοπλισμών για να βεβαιωθούν ότι με απάλλαξαν. Και το έκαναν!

Πώς το ξέρω αυτό; Γιατί τώρα σας μιλάω από τον παράδεισο των ιων.

Αυτό είναι το φανταστικό ταξίδι του ιού SARS-nCoV-2 και η ισχυρή αντίδραση του έμφυτου ανοσοποιητικού συστήματος ενός παιδιού στην παρουσία μου. Δεν μολύνονται αρκετά κύτταρα πολύ γρήγορα για να προκύψει μόλυνση. Το παιδί δεν φτάνει ποτέ σε κατάσταση ασθένειας και στις περισσότερες περιπτώσεις, τα συμπτώματα είναι υπερβολικά ήπια ή ανύπαρκτα.

Δυστυχώς, αρκετοί από εμένα δεν μπόρεσα να «μολύνουν» αρκετά κύτταρα για να με αναπαραγάγουν σε περισσότερα σαν εμένα και να οδηγήσουν σε ένα πάρτι «συμπτωματικής λοίμωξης». Έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα: 1. Κορωνοϊός (εγώ): 0.

Αλλά τι γίνεται αν μετενσαρκωθώ ως αρκετά mRNA αυτού. Και γίνουμε πραγματικά επιστημονική φαντασία και φανταστείτε ότι μετενσαρκώνομαι σαν mRNA που είναι τυλιγμένο σε μια φούσκα λιπιδικών νανοσωματιδίων (lipid nano particle – LNP) [σ.σ. όπως τα εμβόλια της Pfizer και της Moderna]. Κι αν τύχει να με κάνουν ένεση στο χέρι κάποιου. Τι ζωές θα έχω! Ποια θα ήταν η μοίρα μου; Λοιπόν, σίγουρα, δεδομένου ότι εγχέομαι ενδομυϊκά με μια αρκετά υψηλή δόση ένεσης (22-25g x 5/8″ (ή 16 mm δόσης)), εισάγομαι αρκετά βαθιά και σε άφθονες ποσότητες στον μυϊκό ιστό. Είδα πολλά μυϊκά κύτταρα να ουρλιάζουν από τον πόνο! Δεν μπορώ να δω τίποτα ακόμα εξαιτίας αυτής της χοντρής φούσκας (νανοσωματιδίων) στην οποία βρίσκομαι. Αλλά ξαφνικά μας νιώθω να κινούμαστε! Τόσο γρήγορα! Αυτός που με έγχυσε δεν έκανε αναρρόφηση για να ελέγξει αν μου έκαναν ένεση στο μυ όπως είχε προγραμματιστεί! Είναι σαν να κουβαλάς τα ορμητικά νερά του καρδιαγγειακού συστήματος! Ή κάτι τέτοιο. Και ξαφνικά σταματάμε. Υπάρχει κάτι θολό σε σχήμα νεφρού εκεί έξω. Φαίνεται ότι το LNP (λιπιδικό νανοσωματίδιο) έχει μικρύνει κατά πολύ το δρόμο του μέσα σ’ αυτό το κύτταρο. Και νομίζω ότι μόλις πεταχτήκαμε έξω από το LNP μέσα στο κύτταρο. Λοιπόν, εντάξει. Αυτά είναι υπέροχα νέα! Δεδομένου ότι έχουμε μετενσαρκωθεί σε πολλά mRNA, μπορούμε απλά να βρούμε ριβοσώματα και να αρχίσουμε να μεταφράζουμε τους εαυτούς μας σε πρωτεΐνες πεταλούδας (σ.σ. ακίδας) που πάντα θέλαμε να είμαστε! Και θα είμαστε τόσοι πολλοί! Πεταλούδες ένα σμήνος μέσα στο σώμα ενός ατόμου! Πρέπει να δράσουμε γρήγορα όμως, για να μην γίνουμε… υποβαθμισμένοι, παρόλα αυτά. Υποθέτω ότι γι’ αυτό ήμασταν τυλιγμένοι σε ένα LNP (λιπιδικό νανοσωματίδιο).

Αργότερα εκείνη την ημέρα…

Οπότε είμαστε πρωτεΐνες ακίδας τώρα! Αλληλούια. Μπορούμε να κάνουμε τόσα πολλά πράγματα! Αλλά πρέπει να είμαστε προσεκτικοί: υπάρχουν κύτταρα παντού που θέλουν να μας φάνε και να μας μετατρέψουν σε σούπα ζυμαρικών αλφαβήτου. Αυτά τα λεγόμενα αντιγόνο-παρουσιαζόμενα κύτταρα αγαπούν απλά να καταβροχθίζουν τις ξένες πρωτεΐνες όπως εμείς και να αναμασούν  τα εντόσθιά μας και να τα τοποθετούν στα μόρια του Μείζονος Συμπλέγματος Ιστοσυµβατóτητας (MHC) Ι και ΙΙ. Αν το κάνουν αυτό, τότε αυτά τα Τ και Β κύτταρα μπορούν να ανιχνεύσουν τα αλεσμένα έντερα μας τοποθετημένα σε αυτά τα συμπλέγματα και στη συνέχεια να χτίσουν ένα στρατό κυττάρων που μπορούν να μας αναγνωρίσουν και να μας σκοτώσουν! Δεν το θέλουμε αυτό. Θέλουμε να υπάρχουμε. Φαίνεται ότι τα πάμε καλά με αυτή την επιθυμία. Πρέπει επίσης να σιγουρευτούμε ότι δεν θα καταλήξουμε να σκοτώσουμε αυτό το άτομο που μας έκαναν ένεση! Αυτό δεν θα βοηθούσε κανέναν, έτσι δεν είναι; Μπορούμε να ενσωματωθούμε στα μονοκύτταρα4 και σε άλλα κύτταρα όπως τα επιθηλιακά κύτταρα5 λόγω της προδιάθεσης τους να εκφράσουν τον υποδοχέα ACE-26. Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα εδώ. Χωρίς δική μας υπαιτιότητα, προκαλούμε κάποια σοβαρά μικρο-θρόμβωση σε όλο το σώμα αυτού του ατόμου, δεσμεύοντας όλους αυτούς τους υποδοχείς ACE-2 και CD147. Οι φλεγμονώδεις μεσολαβητές που παράγονται ως απάντηση στην παρουσία μας είναι σε υπερκινητικότητα και ολόκληρο το σύστημα καίγεται! Η υπερφλεγμονοδης αντίδραση αφθονεί! Τα φυσιολογικά συστήματα που ρυθμίζουν την αντιφλεγμονώδη αντίδραση φαίνεται να είναι σε διακοπές και αυτό απλά δεν φαίνεται να σταματήσει. Και όλα αυτά εξαιτίας ενός μικρού προγόνου μου! Δεδομένου ότι σχεδιάστηκα για να είμαι αρκετά ανθεκτικός με τις επιπλέον προλίνες μου και τα ψευδοουρίδια μου επομένως δεν ξεφορτώνομαι εύκολα. [Οι φήμες στο δρόμο λένε ότι οι προλίνες μου δεν με εμποδίζουν καθόλου να δέσω στο υποδοχέα ACE-2.] Αυτό θα εξηγούσε γιατί τόσο πολλοί από εμένα έχουν κολλήσει στα μονοκύτταρα. Χεχεχεχε. Παρεμπιπτόντως, ξέχασα να αναφέρω, ενώ ήμουν μέσα στο κύτταρο ως mRNA, υπήρχαν αυτά τα μόρια TLR-7 που φαινόταν να με βρίσκουν πολύ ελκυστικό. Ανίχνευσαν μερικούς από μένα και σε κάποια κύτταρα, προκάλεσαν μια αλυσιδωτή αντίδραση που εξάλειψε εμάς και το κύτταρο.7  Το TLR-7 είναι πραγματικά πολύ σημαντικό στο πλαίσιο της εκκαθάρισης της COVID-19.8

Ίσως το πιο επιτυχημένο μέρος των μέχρι τώρα ταξιδιών μας, ωστόσο, ήταν η αποφυγή αυτών των ενοχλητικών μεσολαβητών του έμφυτου ανοσοποιητικού στη μύτη αυτού του παιδιού. Φτου, τι σφαίρα αποφύγαμε εκεί, σωστά; Έτσι μας έριξαν σε όλο το σώμα, ενεργοποιήσαμε τα Τ και Β κύτταρα για να ανταποκριθούμε ανάλογα με την ειδικότητα τους σε όλη τη διαδρομή, αλλά αποφύγαμε όλα τα άλλα πράγματα. Αυτά τα περίεργα πράγματα κάτω από το ραντάρ εκεί.

Μέχρι αυτό το σώμα να με εξουδετερώσει, (το οποίο μπορεί να διαρκέσει 15 μήνες (βλ. αναφορά #4) εκτός αν μου κάνουν ξανά ένεση!) Μάλλον θα προκαλέσω κάποια συστημικά προβλήματα όσο είμαι εδώ. Από αυτά τα προβλήματα περιλαμβάνεται η δυσρύθμιση του έμφυτου ανοσοποιητικού συστήματος, η (επακόλουθη) επαγωγή ενός υπερ-φλεγμονωδούς περιβάλλοντος και αρκετά πολλά θρομβωτικά συμβάντα.

Νομίζω ότι μπορούμε να μπούμε στην επιστημονική δημοσίευση τώρα. Αυτό το άρθρο προοριζόταν να είναι για τη δημοσίευση, όχι ένα μάθημα ανοσολογίας. Αλλά φαίνεται ότι αυτά τα πράγματα δεν αλληλοαναιρούνται.

Έτσι, η μη-ρυθμισμένη φλεγμονή παίζει σημαντικό ρόλο στην παθογένεια και τη σοβαρότητα της COVID-19.9 Υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι οι μακροπρόθεσμες έμφυτες ανοσολογικές αποκρίσεις μπορούν είτε να αυξηθούν («εκπαιδευμένη» ανοσία) είτε να απο-ρυθμιστούν (έμφυτη ανοσολογική ανοχή) [σ.σ. αυτοανοσία] μετά από ορισμένα εμβόλια (όπως το Bacillus Calmette-Guérin (BCG) και τα εμβόλια ιλαράς, παρωτίτιδας και ερυθράς (MMR) ή από λοιμώξεις, οπότε αυτό δεν είναι κάτι νέο.10  Ο τρόπος με τον οποίο οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι οι έμφυτες αντιδράσεις διαμορφώνονταν στο πλαίσιο των ενέσιμων σκευασμάτων της COVID-19 (του BNT162b2), ήταν ελέγχοντας εάν ήταν «εκτός» των κανονικών επίπεδων ορισμένοι μετρήσιμοι ανοσολογικοί μεσολαβητές που παράγονται ως απάντηση στη διέγερση των TLR (τολικών υποδοχέων) με τη χρήση άλλων ιών, βακτηρίων και αντιγόνων μυκήτων. Η εκπαιδευμένη ανοσία (αυτή με τις μειώσεις) συχνά μετράται εξετάζοντας τις θρυμματισμένες-αυξημένες-φλεγμονώδεις κυτοκίνες (όπως οι κυτοκίνες που προέρχονται από μονοκύτταρα TNF-α, IL-1β και IL-1Ra). Όταν οι υποδοχείς TLR-3 και TLR-7 διεγέρθηκαν, η ποσότητα της παραγωγής TNF-α ήταν πολύ χαμηλότερη (σημαντικά για το TLR-7) μετά τη 2η δόση των σκευασμάτων Pfizer.

Η παραγωγή TNF-α μετά από διέγερση με τον αγωνιστή TLR7/8 (R848) των μονοπυρηνικών κυττάρων του περιφερικού αίματος από εθελοντές, μειώθηκε σημαντικά μετά τη δεύτερη [δόση].

Διεγείραν επίσης το σύστημα με ζυμομύκητες (μαγιά) και διαπίστωσαν ότι οι απαντήσεις (ειδικά για την ιντερλευκίνη 1 βήτα (IL- 1β) – μια ιντερλευκίνη που προκαλεί πυρετό) ήταν υψηλότερες μετά τη 1η δόση. Η παραγωγή της αντιφλεγμονώδους κυτοκίνης IL-1Ra11 [υποδοχέα τύπου Ι της ιντερλευκίνης-1]  (το Γιν της IL-1 Γιάνγκ) μειώθηκε ως απάντηση σε ένα βακτηριακό αντιγόνο (τον λιποπολυσακχαρίτη (LPS)) και στο ζυμομύκητα μετά τη δεύτερη δόση – περισσότερες ενδείξεις ότι υπάρχει μετατόπιση σε μια ισχυρότερη φλεγμονώδη αντίδραση σε μυκητιακά ερεθίσματα μετά το εμβόλιο. Διαπίστωσαν επίσης ότι οι αποκρίσεις της Ιντερλευκίνης-6 (IL-6) μειώθηκαν ομοίως, κάτι που είναι ενδιαφέρον, επειδή η IL-6 υποδεικνύει στο ήπαρ να παράγει τη C-Αντιδρώσα Πρωτεΐνη που ενεργοποιεί το Σύστημα του Συμπληρώματος που στη συνέχεια δίνει βοήθεια στα αντισώματα, αλλά φαίνεται να προάγει τη φλεγμονή (σ.σ. τα αντισώματα πραγματοποιούν μία αυτοάνοση επίθεση). Κάτι το οποίο όμως δε θα έπρεπε να σημαίνει ότι κανονικά σκοπός τους θα ήταν να βλέπουμε λιγότερη φλεγμονή; Τόσες πολλές ερωτήσεις. Πολύ λίγες απαντήσεις.

Η δυσρυθμισμένη συνεχής σύνθεση της IL-6 διαδραματίζει παθολογική επίπτωση στη χρόνια φλεγμονή και στην αυτοανοσία.12

Μη μου πείτε.

Οπότε αυτό βρήκαν στη δημοσίευση, με λίγα λόγια. Το σχήμα 3 δείχνει το σχεδιασμό και μερικά από τα αποτελέσματα των αναλύσεων τους. Δείχνει βασικά αναδιπλούμενες αλλαγές στην Ιντερφερόνη-γάμμα (IFN-γ) (αυτοί οι τύποι ενεργοποιούν τα μακροφάγα και προκαλούν έκφραση των μορίων MHC-II) και στον παράγοντα TNF-α ως απάντηση στην διέγερση των κυττάρων του αίματος από εμβολιασμένα άτομα, χρησιμοποιώντας τη διέγερση του υποδοχέα TLR με διάφορα παθογόνα.

Το συμπερασματικά εδώ είναι αυτό. Γνωρίζουμε ότι οι έμφυτες ανοσολογικές αντιδράσεις είναι ζωτικής σημασίας για ένα υγιές και βέλτιστα λειτουργικό ανοσοποιητικό σύστημα. Είναι ζωτικής σημασίας ενσωματωμένες μαζί και μέσα στις προσαρμοστικές αποκρίσεις (του ανοσοποιητικού), καθώς αυτοί οι δύο κλάδοι (Έμφυτου και του Προσαρμοστικού ανοσοποιητικού συστήματος) λειτουργούν σε άψογη και πολύπλοκη αρμονία. Γνωρίζουμε επίσης ότι υπάρχουν περιπτώσεις όπου τα εμβόλια έχουν προκαλέσει δυσρύθμιση των έμφυτων αποκρίσεων στον άνθρωπο. Γνωρίζουμε επίσης ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτά τα ενέσιμα προϊόντα COVID-19 όσον αφορά την επίμονη υπερφλεγμονοποίηση και μια πληθώρα συστηματικών και ανεπιθύμητων ενεργειών σε ολόκληρη την φυσιολογία, συμπεριλαμβανομένου των θανάτων από σχηματισμό μικρο-εμβολών και θρομβώσεων. Γνωρίζουμε επίσης ότι αυτοί οι συγγραφείς έχουν πλέον παράσχει στοιχεία που υποστηρίζουν ότι αυτά τα ενέσιμα προϊόντα COVID-19 διαφοροποιούν τις έμφυτες αποκρίσεις και ότι αυτό δεν περιορίζεται σε προβλήματα με τον COVID-19. Προβλήματα με μύκητες, άλλους ιούς και βακτήρια μπορούν να αναμένονται. Το VAERS έχει εκατοντάδες χιλιάδες αναφορές των ανεπιθύμητων ενεργειών που σχετίζονται με μυκητιάσεις λοιμώξεις, επιδρομή εμφάνισης του έρπητα ζωστήρα (έρπης) που υποδεικνύουν μια εξασθενημένη ανοσία, καρκίνους που επανέρχονται από την ύφεση, και ο κατάλογος συνεχίζεται. Και οι περισσότερες από αυτές τις αναφορές γίνονται για ενήλικες.

Άκου τι θα γίνει…

Δεδομένου ότι τα παιδιά έχουν εξαιρετικές ικανότητες όσον αφορά την αντιμετώπιση της COVID-19 μέσω των έμφυτων αποκρίσεων του ανοσοποιητικού τους συστήματος, τι θα τους συμβεί αν αυτά όχι μόνο παρακάμψουν αυτά τα εμβόλια, αλλά καταρρίψουν όλα τα παραπάνω από μόνα τους;

Σε παρακαλώ, άκουσε το πανίσχυρο μωρό. Τα παιδιά είναι μια χαρά. Αφήστε τα ήσυχα. Μπορεί να μην καταλαβαίνεις πως όλο αυτό επαναεκπαιδεύει το ανοσοποιητικό στα παιδιά, αλλά το κάνει. Ευχαριστώ που το διάβασες μέχρι το τέλος. Και μην κάνετε ενέσεις στα παιδιά με αυτά τα πράγματα. Μπορεί να τα καταστρέψετε και δεν το χρειάζονται.

Η Δρ. Jessica Rose    είναι Ιική ανοσολόγος με Mεταδιδακτορικό στη Βιοχημεία και τη Μοριακή Βιολογία, Διδακτορικό στην Υπολογιστική Βιολογία και Μεταπτυχιακό στην Ανοσολογία, καθώς και Πτυχίο στα Εφαρμοσμένα Μαθηματικά./ ΠΗΓΗ: amazonios.net

******************************************************************