Τάκης Χατζηδημητρίου: Μια διαδικασία μάθησης. Μια διαδικασία ωρίμανσης.

«Κυπριακή Δημοκρατία 1959-1964, Αιχμάλωτοι ενός χαμένου αλυτρωτισμού», Βιβλίο, Κράτος και παρακράτος, Τάκης Χατζηδημητρίου

Του Χρυσόστομου Περικλέους*

“Το πιο σημαντικό ίσως στοιχείο του βιβλίου είναι η προσωπική μαρτυρία. Όχι τόσο με την αποκάλυψη άγνωστων πτυχών της ιστορίας της περιόδου, αλλά με την κατάθεση του τρόπου που, ως ενεργός πολίτης, βίωσε τα γεγονότα. Με την κατάθεση της δικής του στάσης έναντι των γεγονότων. Η οποία στάση συνίσταται σε μια διαδικασία αναθεώρησης αντιλήψεων και στάσεων έναντι ανθρώπων και καταστάσεων. Μια διαδικασία μάθησης. Μια διαδικασία ωρίμανσης”. Αυτά ανέφερε , μεταξύ άλλων, στην ομιλία του ο Χρυσόστομος Περικλέους συγγραφέας και πολιτικός αρθρογράφος κατά την παρουσίαση χθες του βιβλίου του Τάκη Χατζηδημητρίου, “Κυπριακή Δημοκρατία 1959-1964, κράτος και παρακράτος”, Παπαζήσης 2021.

Σε άλλα σημεία ( το πλήρες κείμενο στο τέλος) ο ομιλητής υποστήριξε:

*Ο ενωτικός αγωνιστής των φοιτητικών χρόνων στην Αθήνα, που θαυμάζει τον Διγενή αρχίζει να βλέπει κριτικά τις πολιτικές φιλοδοξίες του στην Ελλάδα και τους υστερόβουλους ακροβατισμούς του σχετικά με την Κύπρο. Αρθρογραφεί στην αντιπολιτευόμενη εφημερίδα Αλήθεια. Προσκαλείται και πηγαίνει στο «Συνέδριο» του Γρίβα στην Αθήνα (Γεν 1964). Επιστρέφει αφήνοντας πίσω τον μύθο του Διγενή.

*Στη διάρκεια αυτής της ταραγμένης περιόδου, ο Τάκης Χατζηδημητρίου έχει την εντιμότητα και το θάρρος να αναθεωρεί τη στάση του απέναντι σε πρόσωπα και πράγματα μέσα από μια επώδυνη εσωτερική δοκιμασία που τον οδηγεί στην κριτική θέαση των γεγονότων.

Ο Χρυσόστομος Περικλέους

*Μια ζωή γκρεμίζουμε μύθους. Μύθους κληρονομημένους από την παράδοση όταν βλέπουμε να έχουν ξεπεραστεί από τη ζωή, μύθους που, με τον ενθουσιασμό της νιότης, μοιραστήκαμε με τους ανθρώπους της γενιάς μας. Μια ζωή γκρεμίζουμε είδωλα. Είδωλα ηρωικών αγωνιστών που, έχοντας επιζήσει του αγώνα, βλέπεις να ξεπέφτουν στο κυνήγι της δόξας και της πληρωμής.

*Ο Χατζηδημητρίου καυτηριάζει τη μισαλλοδοξία, τον φανατισμό, τον σκοταδισμό. «Τώρα μέσα στην πανανθρώπινη κοσμογονία πρέπει να το νιώσουμε καλά πως στεκόμαστε στο σταυροδρόμι. Πιθανό να χρειαστεί η αναθεώρηση πολλών αντιλήψεων και αξιών. Τούτο αποτελεί αναγκαία προσφορά για να συμβαδίσουμε με την ιστορία. Την τραγικότητα της μεταστροφής της ιστορικής μας πορείας λόγω των συμφωνιών της Ζυρίχης πρέπει να την αντιμετωπίσουμε με γενναιότητα και νέες αντιλήψεις. […] Θ’ αντιληφθούμε τότε τους εαυτούς μας να περπατούν χέρι με χέρι μ’ όλους τους ανθρώπους της γης». Αυτά τα λόγια προαναγγέλλουν τον Τάκη Χατζηδημητρίου του σήμερα.