Η Ελλάδα δεν είναι το περιπαίξιμο κανενός Κυπραίου

Του Άντη Ροδίτη*

Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΠΑΙΞΙΜΟ ΚΑΝΕΝΟΣ KYΠΡΑΙΟΥ όποιου είδους εξουσία κι αν κατέχει. Η Ελλάδα δεν είναι στη διάθεσή μας να την αρνούμαστε όταν είναι έτοιμη να κάμει για μας την υπέρτατη θυσία κι ύστερα να τρέχει να μας γλιτώσει όταν πέφτουμε στο στόμα του λύκου από δικά μας λάθη, τα οποία δεν έχουμε καν την εντιμότητα να τα παραδεχτούμε.

Στις 22 Αυγούστου 1964 ο Αμερικανός μεσολαβητής στην Γενεύη Ντην Άτσεσον έστειλε ένα 4σέλιδο τηλεγράφημα (το D.S., C.F., POL 27 CYP, 462 secret) προς τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Ντην Ρασκ, στον Πρέσβη στην Άγκυρα Ρέυμοντ Χέαρ, στον Πρέσβη στην Αθήνα Χένρυ Λαμπουίς, στον Πρέσβη στο Λονδίνο Ντέηβιντ Μπρους και στον αντιπρόσωπο των ΗΠΑ στον ΟΗΕ Αντλάι Στήβενσον. Το τηλεγράφημα συμπέραινε στην 4η σελίδα: “FINALLY, WHEN GREEKS WERE READY TO PRODUCE ENOSIS, THEY COULD SAY THAT IT WAS UNCONDITIONAL, AS IT WOULD INDEED BE, SINCE THE TURKS WOULD HAVE MISSED THE BUS (“Τελικά, όταν οι Έλληνες θα μπορούσαν να φέρουν εις πέρας την Ένωση, θα μπορούσαν να πουν ότι ήταν άνευ όρων, όπως πράγματι θα ήταν, αφού οι Τούρκοι θα είχαν χάσει το λεωφορείο”).

 Οι Έλληνες, όμως, δεν μπορούσαν να “φέρουν εις πέρας την Ένωση” γιατί όταν δυο μέρες πριν την είχε προτείνει ο Γεώργιος Παπανδρέου στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, στις 20 Αυγούστου 1964, εκείνος την απέρριψε.

Στις 25 Αυγούστου 1964, οι Άγγλοι (το Foreign Office) επιβεβαίωναν με το έγγραφο 10368 “emergency secret” προς το State Department κ.α., ότι όντως επρόκειτο για Ένωση άνευ όρων αφού οι Τούρκοι δεν θα έπαιρναν ούτε τα ελάχιστα που ζητούσαν με τους όρους που προτεινόταν η Ένωση στους Έλληνες από τους Αμερικανούς κι αναζητούσαν τρόπους συνεννόησης μαζί τους.

          Αν ο Μακάριος είχε πει “ναι” αντί του εγκληματικού “όχι” που αντέταξε (με διάφορες αστείες δικαιολογίες), το Foreign Office δεν θα δοκίμαζε ποτέ να σταματήσει εκ των υστέρων το γεγονός (fait accompli). Πέρα από το ότι η Τουρκία δεν είχε όλα τα απαραίτητα μέσα για να διενεργήσει εισβολή, οι Αμερικανοί δεν θα επέτρεπαν ποτέ σύγκρουση Ελλάδας-Τουρκίας μέσα στο ΝΑΤΟ. Αυτό κι αν θα ήταν η μεγαλύτερη ικανοποίηση για τη Σοβιετική Ένωση. Εξάλλου από τις 5 Ιουνίου 1964 ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Λύντον Τζόνσον είχε απαγορεύσει ρητά στην Τουρκία, με προσωπική επιστολή στον Ινονού, να χρησιμοποιήσει αμερικανικά όπλα εναντίον της Κύπρου.

          Την απαράδεκτη απόφασή του εναντίον της Ένωσης ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος τη διέσυρε ακόμα περισσότερο στα μάτια της ιστορίας με τον ισχυρισμό του στον Νίκο Κρανιδιώτη (“Ανοχύρωτη Πολιτεία”, Εστία 2000, Α΄ τόμος, σελίδα 228) ότι δεν δέχτηκε την πρόταση επειδή επρόκειτο για… συμπαιγνία Ελλάδος-ΗΠΑ με σκοπό την επιβολή… διχοτόμησης στην Κύπρο! Κατηγόρησε δηλαδή τον Γεώργιο Παπανδρέου για… προδότη!!

 Το ως άνω αναφερόμενο έγγραφο D.S., C.F., POL 27 CYP, 462 secret,  με το οποίο ο Άτσεσον παραδέχεται ότι οι Τούρκοι δεν θα έπαιρναν τίποτε αφού “θα είχαν χάσει το λεωφορείο” αποχαρακτηρίστηκε μόλις την 21 Ιανουαρίου 2004. Άρα δεν μπορούσε να το έχει υπόψη ο ιστορικός της Ακαδημίας Αθηνών Σωτήρης Ριζάς όταν έγραφε το βιβλίο του “ΕΝΩΣΗ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ”, Βιβλιόραμα 2000, στο οποίο δέχεται ότι το σχέδιο Άτσεσον ήταν η μόνη πραγματικά χαμένη ευκαιρία δίκαιης λύσης του Κυπριακού. Κι ο Ριζάς βέβαια εννοούσε την επίσημη αμερικανική πρόταση Ένωσης με αντάλλαγμα 5% έδαφος για μόνο 50 χρόνια στους Τούρκους. Αλλά, όταν ο Παπανδρέου στις 20 Αυγούστου πρότεινε στον Μακάριο την Ένωση, δεν εννοούσε την επίσημη αμερικανική πρόταση ,αλλά Ένωση άνευ όρων κι αν βαστούσε στους Τούρκους ας δοκίμαζαν να εισβάλουν, με τη Μεραρχία πανέτοιμη, αν διανοούνταν οι Αμερικανοί να μην τους σταματήσουν.

Τώρα, πώς γίνεται όλα αυτά τα τεκμηριωμένα μέχρι κουκκίδας ιστορικά δεδομένα να μην απασχολούν τους σημερινούς μας ιστορικούς, αλλά μερικοί κιόλας να κοιτάζουν πώς να τα… παραγράψουν, είναι ένα θέμα που σηκώνει το ίδιο εις βάθος ανάλυση και διερεύνηση μέχρι και του σημείου εθνικής μας ψυχανάλυσης.

  Διερωτάται κανείς: είναι άραγε τόσο απύθμενες και ανομολόγητες οι ενοχές μας, που “επιλέγουμε” ακόμα και την κατάργηση της ίδιας της εθνικής μας ταυτότητας από φόβο μήπως εκτεθεί στα μάτια μας η ανικανότητα μας ν’ αντιληφθούμε πόσο μάς παραπλάνησαν απίστευτης ρηχότητας ηγέτες ώστε να τους εκτοξεύσουμε σε ύψη ημιθέων;

    Είναι δυνατό ένα πραξικόπημα προδοτών που τους γέννησε η προδοσία της άρνησης της Ένωσης ν’ αναδεικνύει σε ύψιστους “ήρωες της Δημοκρατίας” τούς πρώτους-πρώτους προδότες ώστε τώρα να μην τολμά να τους αγγίξει κανείς; Γιατί αυτός είναι ο αληθινός ΦΑΚΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ.

*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους