Εκκλησία 1.600 ετών ανακαλύφθηκε στην αρχαία πόλη Πριήνη στην επαρχία του Αϊδινίου
Η πόλη είναι γνωστή ως “Πομπηία της Ανατολίας” και περιελήφθηκε στον Προσωρινό Κατάλογο της UNESCO
Ένα μεγάλο θησαυρό έφερε στο φως η σκαπάνη τούρκων αρχαιολόγων στην αρχαία πόλη Πριήνη ( στα τουρκικά Priene) στην επαρχία Αϊδινίου. Πρόκειται , όπως γράφει η τουρκική εφημερίδα Daily Sabah, που επικαλείται το τουρκικό πρακτορείο ANADOLU AGENCY για μιά ιστορική εκκλησία 1.600 ετών.
Ο Ali Altın, ακαδημαϊκός στο Πανεπιστήμιο Bursa Uludağ, δήλωσε στο πρακτορείο Anadolu (AA) ότι η εκκλησία ήταν ίσως η παλαιότερη στην περιοχή, και σε αντίθεση με τις άλλες εκκλησίες και ναούς, που ανακαλύφθηκαν πριν, χτίστηκε για μαζική λατρεία από τις πρώτες χριστιανικές κοινότητες της περιοχής.
“Ανακαλύψαμε ότι το έδαφος της εκκλησίας αποτελείται από μικρού μεγέθους πέτρες που συγκεντρώθηκαν, οι οποίες καλύφθηκαν με ψηφιδωτό διακοσμημένο με γεωμετρικά μοτίβα”, δήλωσε ο Αλτίν και σημείωσε ότι οι εσωτερικοί τοίχοι του κτιρίου ήταν καλυμμένοι με πίνακες κατά μήκος.
“Αυτές οι τοιχογραφίες αποτελούνται από αρκετά διαφορετικά στρώματα, τα οποία μας λένε ότι η εκκλησία χρησιμοποιήθηκε ξεκινώντας από τις πρώτες φάσεις της πρώιμης χριστιανικής περιόδου μέχρι τα τέλη της Βυζαντινής εποχής”, πρόσθεσε.
Σε μια περιοχή που χρησιμοποιείται ως νεκροταφείο, η ορθογώνια εκκλησία έχει μεγάλη σημασία καθώς χτίστηκε από την πρώτη χριστιανική κοινότητα της Πριήνης, αποκαλύπτουν μελέτες.
Οι ανασκαφές στην αρχαία πόλη ξεκίνησαν από Γερμανούς αρχαιολόγους το 1895, ενώ από τότε έχουν ανακαλυφθεί διάφορες κατασκευές από ναούς, θέατρα, αγορά, δημόσια κτίρια και καταστήματα μέχρι εκπαιδευτικά κτίρια.
Η Πριήνη περιλαμβάνεται στον Προσωρινό Κατάλογο της UNESCO. Η αρχαία πόλη προσελκύει την προσοχή με το Ναό της Αθηνάς Πολιάς , το Ναό της Δήμητρας, το Ιερό των Αιγυπτίων Θεών, μια βυζαντινή εκκλησία, ένα σπίτι του συμβουλίου και ένα θέατρο.
Τα σημαντικότερα απομεινάρια της πόλης ανήκουν στην ελληνιστική περίοδο, αν και υπάρχουν και κατασκευές από τη Ρωμαϊκή και βυζαντινή περίοδο. Η Πριήνη ήταν ένα από τα πιο σύγχρονα παραδείγματα αστικού σχεδιασμού της εποχής του.
Η Πριήνη , γνωστή ως “Πομπηία της Ανατολίας”, λόγω των καλοδιατηρημένων έργων στην περιοχή Söke της επαρχίας Αϊδινίου (Aydın), σημείωσε αύξηση του αριθμού επισκεπτών , αφότου συμπελιελήφθηκε στον Προσωρινό Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Η αρχαία πόλη χτισμένη σε έναν απότομο βράχο σε υψόμετρο 370 μέτρων νότια του βουνού Samsun 15 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης ανασκάπτεται υπό τον καθηγητή İbrahim Hakan Mert, μελετητή από το Πανεπιστήμιο Uludağ , που ηγείται των προσπαθειών.
Μιλώντας στο πρακτορείο Anadolu (AA), ο καθηγητής Μερτ δήλωσε ότι οι πρώτες ανασκαφικές εργασίες πραγματοποιήθηκαν από γερμανική ομάδα το 1890 και αργότερα οι ανασκαφές ξανάρχισαν το 2014.
«Πρόκειται για ένα από τα μέρη όπου το πολεοδομικό σύστημα που ανέπτυξε ο Ιππόταμος, ένας πολεοδόμος που γεννήθηκε και εκπαιδεύτηκε στη Μίλητο, έχει εφαρμοστεί ιδανικά. Είναι ο τόπος όπου έχει εφαρμοστεί ένα σχέδιο πόλης που αποτελείται από βόρειους έως νότιους δρόμους που διασχίζουν ο ένας τον άλλον κάθετα. Έχει διατηρηθεί καλά. Λόγω αυτής της συντήρησης, παρομοιάζεται με την αρχαία πόλη της Πομπηίας στην Ιταλία. Έχει συμπεριληφθεί στην αρχαιολογική βιβλιογραφία ως ¨Πομπηία της Ανατολίας¨. Είναι μια πόλη που περιέχει τις πιο χαρακτηριστικές δομές της Ύστερης Κλασικής και Ελληνιστικής περιόδου”, εξήγησε ο καθηγητής Μερτ.
***********************************************************************
Η Πριήνη ήταν αρχαία ελληνική πόλη στη νοτιοδυτική Καρία, στις ακτές της Μικράς Ασίας. Υπήρξε μία από τις σημαντικότερες πόλεις της Ιωνικής Συμπολιτείας (Ιωνική Δωδεκάπολη). Κάποτε ήταν κι αυτή παραθαλάσσια, αλλά οι προσχώσεις του Μαίανδρου ποταμού την απομάκρυναν αρκετά από τη σημερινή ακτογραμμή. Αρχικά, μοιραζόταν με τη Μίλητο τις δύο πλευρές ενός μεγάλου κόλπου νότια της Εφέσου, ο οποίος πλέον έχει εξαφανιστεί. Η μεγάλη της ακμή, τον 6ο αιώνα π.Χ., συνέπεσε με την εποχή που διοικήθηκε από τον Βία τον Πριηνέα, έναν από τους επτά σοφούς της αρχαιότητας. Η αρχαία πόλη είναι απείραχτη, στο βαθμό που σώζεται, από μεταγενέστερες επεμβάσεις και τροποποιήσεις, όπως ήταν την περίοδο περίπου του 2ου αιώνα π.Χ., περίπου.
