Όταν περισσεύει το θράσος
Του Άντρου Κυπριανού ,
τ. Γενικού Γραμματέα Κ.Ε. ΑΚΕΛ
Οι ενέργειες στις οποίες προβαίνει η Τουρκία στην ΑΟΖ της Κύπρου και στην Αμμόχωστο είναι παράνομες, προκλητικές, απαράδεκτες και καταδικαστέες. Αν μάλιστα προχωρήσει με την υλοποίηση των απειλών της στην Αμμόχωστο θα έχει ενταφιάσει, σε μεγάλο βαθμό, κάθε προοπτική επίλυσης του Κυπριακού.
Δικαιολογημένα η κυπριακή κυβέρνηση κινητοποιείται διεθνώς καταγγέλλοντας τις παράνομες ενέργειες της. Οι μέχρι στιγμής αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας κρίνονται ικανοποιητικές. Δυστυχώς όμως δεν μπορούν να αντιστρέψουν την αρνητική ροή των εξελίξεων.
Η Τουρκία ανέμενε την ένταση των αντιδράσεων. Γνωρίζει ότι η διεθνής κοινότητα δεν είναι δυνατό να αποδεχτεί την απαράδεκτη απαίτηση της για λύση δύο κρατών. Όπως γνωρίζει επίσης πολύ καλά ότι ο χρόνος λειτουργεί υπερ της. Αν δεν γίνουν κινήσεις από την πλευρά μας που θα της αφαιρούν τα προσχήματα, θα συνεχίσει ανενόχλητη την πορεία της και σιγά-σιγά θα υλοποιήσει τον στόχο της.
Δικαιολογημένα η Κυβέρνηση ζητά ενότητα και ομοψυχία για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί. Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος χρειάζεται σύμπνοια προσεγγίσεων και τακτικής. Αυτό όχι μόνο δεν υπάρχει αλλά δυστυχώς είναι προφανές ότι η Κυβέρνηση αντιμετωπίζει το όλο ζήτημα επιφανειακά και με στόχο την κοινή γνώμη στην ελληνοκυπριακή κοινότητα. Οι δηλώσεις του κ. Αναστασιάδη για αφαίρεση διαβατηρίων και κλείσιμο οδοφραγμάτων αυτό αποδεικνύουν. Τέτοιες ενέργειες απλώς θα βαθύνουν περισσότερο το χάσμα και θα διευκολύνουν την Τουρκία στην υλοποίηση των στόχων της. Θα της αρκεί να λέει στην διεθνή κοινότητα «ιδού, οι δύο κοινότητες δεν μπορούν να συμβιώσουν, οπόταν πρέπει να ζουν χωριστά».
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο πιο σημαντικό που δεν πρέπει να ξεχνά κανείς. Στο Κραν Μοντανά όπως είπε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, ο Κύπριος ΥΠΕΞ και ο διαπραγματευτής μας, φτάσαμε στο παρά ένα της λύσης. Γιατί δεν την πετύχαμε είναι ένα μεγάλο ζήτημα. Το αφήγημα του κ. Αναστασιάδη για το τι έγινε εκεί δεν πείθει τον ΟΗΕ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και γενικότερα τη διεθνή κοινότητα.
Μετά το ναυάγιο στο Κραν Μοντανά ο κ. Αναστασιάδης για δύο και πλέον χρόνια ξέχασε τη διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία και φλέρταρε με τη λύση δύο κρατών. Αυτό το λένε πρώην στενοί του συνεργάτες, ο Αρχιεπίσκοπος, πολιτικοί αρχηγοί, αρκετοί παράγοντες της κυπριακής κοινωνίας και η τουρκική πλευρά. Ας δεχτούμε ότι η Τουρκία έχει σκοπιμότητες και τα λέει. Οι άλλοι παραφρόνησαν ομαδικά; Ο κ. Μαυρογιάννης μόλις πριν λίγες μέρες είπε ότι «χάσαμε την αξιοπιστία μας διεθνώς».
Αντί ο κ. Αναστασιάδης να συνειδητοποιήσει τις τεράστιες του ευθύνες για τις αρνητικές εξελίξεις επιχειρεί να διαψεύσει τους πάντες. Στην τελευταία του συνέντευξη επιχειρεί να διαγράψει τις παλινδρομήσεις του των τελευταίων οκτώμιση χρόνων. Παρουσιάζεται υπερπατριώτης που το μόνο που τον νοιάζει είναι η πατρίδα και ο λαός. Ξεχνά ότι είναι πολλοί εκείνοι που γνωρίζουν τι έλεγε και τι έκανε.
Για να συμπεριφέρεται κάποιος έτσι χρειάζεται να έχει περισσό θράσος. Είναι κρίμα γιατί ο Πρόεδρος ενός κράτους συμπεριφέρεται έτσι. Η Ιστορία όμως είναι αδέκαστη. Αν πάμε στην διχοτόμηση θα τον καταγράψει ως τον ηγέτη της διχοτόμησης.
* Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους
