Μόνη λύση η στρατιωτική παρουσία της Ελλάδος στην Κύπρο

Η στρατιωτική ισχύς  παράγει πολιτική και η Άγκυρα θα αντιληφθεί ότι Αθήνα και Λευκωσία έχουν ξεπεράσει τα όποια φοβικά σύνδρομα.

Του Αριστείδη Χ. Βικέτου

Σήμερα συνεδριάζει το Εθνικό Συμβούλιο για το θέμα της Αμμοχώστου. Στην προηγούμενη συνεδρίαση κυβερνώντες, συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι για να κρύψουν την γύμνια τους και την έλλειψη προληπτικής πολιτικής  ανακοίνωσαν ότι θα περιμένουν να δουν τι θα πράξουν Ερντογάν- Τατάρ και αναλόγως θα ενεργήσουν. Χθες είδαμε τα «χαΐρια» τους. Ακόμη και ένα μικρό παιδί έβλεπε που οδηγούνται τα πράγματα, για τα οποία το «πράσινο φως» είχε ανάψει προ διετίας.

Το μεσημέρι θα συναντηθούν οι υπουργοί Εξωτερικών Κύπρου και Ελλάδος, Νίκος Χριστοδουλίδης και Νίκος Δένδιας, ενώ ο δεύτερος το απόγευμα θα γίνει δεκτός από τον πρόεδρο Αναστασιάδη.

Μετά την συνάντηση τους οι υπουργοί θα κάνουν δηλώσεις στην τηλεόραση , αλλά δεν θα δεχθούν ερωτήσεις δημοσιογράφων, γιατί, όπως με πληροφόρησαν από το ΥΠΕΞ, «δεν θα έχει δημοσιογράφους στον χώρο». Δηλαδή, Αυτή είναι νοοτροπία  είναι απαράδεκτη και την καταγγέλλω στην Ένωση Συντακτών Κύπρου (ΕΣΚ).

Επανέρχομαι στο θέμα της Αμμοχώστου. Άκουσα και ξανάκουσα τις δηλώσεις του Αμερικανού ΥΠΕΞ , του Ύπατου Εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας, Ζοζέπ Μπορέλ, την ανακοίνωση του Foreign Office και την ειδησεογραφία για τις τηλεφωνικές επικοινωνίες του Νίκου Χριστοδουλίδη με τους ομολόγους του της Γαλλίας και της Ρωσίας. Η εμπειρία των δύο τελευταίων χρόνων έχει αποδείξει ότι μόνο η Γαλλία είναι πραγματικά στο πλευρό της Κύρου. Για τους άλλους πάει γάντι ο λόγος του Χριστού : «Ουαί υμίν γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί».

Πρώτοι και καλύτεροι είναι οι Βρετανοί, αυτοί βοηθούν τον Γκουτέρες να βρει τον τρόπο να «τετραγωνίσει τον κύκλο». Αυτοί άφησαν την Ε.Ε. εκτός της άτυπης πενταμερούς. Αυτοί προσπαθούν να πείσουν την αμερικανική διπλωματία να «βάλει νερό στο κρασί της» για να προχωρήσει η τουρκική αξίωση για «κυριαρχική ισότητα». Θυμηθείτε και τον Σερ Ντέϊβιντ Χάνεϊ , που λάνσαρε την  παρθενογένεση.      

Μακάρι να κάνω λάθος , αλλά σχημάτισα την εντύπωση ,από κάποια πράγματα που άκουσα , ότι η κυβέρνηση είναι ικανοποιημένη από την χθεσινή δήλωση του Αμερικανού ΥΠΕΞ , Άντονι Μπλίνκεν, την οποία το ΡΙΚ την χαρακτήρισε «ισχυρή παρέμβαση».  

Ωστόσο , αυτή η «ισχυρή παρέμβαση» ήρθε μετά το Μπαϊράμι (Bayramdan sonra ……….!)

Και βεβαίως , ο Αμερικανός ΥΠΕΞ ακολούθησε τον γερουσιαστή, Ρόμπερτ Μενέντεζ.

Κατά την γνώμη μου η δήλωση του Αμερικανού ΥΠΕΞ  δεν είναι ικανοποιητική, διότι: Α) Δεν μιλά για παραβίααση των ψηφισμάτων, αλλά αναφέρει απλώς ότι «δεν συναδουν» οι μονομερείς ενέργειες με τα ψηφίσματα,

Β) Έπρεπε να είχε γίνει προληπτικά  μια ισχυρή  τοποθέτηση. Αλλά  δεν είδαμε – τώρα θα πείτε υπάρχει και η «αθόρυβη διπλωματία» – να παίρνει τηλέφωνο  τον Τούρκο ομόλογο του, να καλείται ο Τούρκος πρέσβης στο Αμερικανικό ΥΠΕΞ  για έντονη διαμαρτυρία και  να προβαίνει ο Αμερικανός  πρέσβης στην Άγκυρα σε διαβήματα κλπ.

Από όσα λέγονται η Λευκωσία θα ακολουθήσει την πεπατημένη με το μέγιστο να κάνει προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Αυτά η Άγκυρα τα ρίχνει στον κάλαθο των αχρηστών, καταπατά συμφωνίες , όπως της  της Γ΄ Βιέννης για την άμεση επιστροφή χιλιάδων Καρπασιτών στα σπίτια τους στην Καρπασία και την συμφωνία Κυπριανού-Ντενκτάς του 1979, που αναφερόταν για την Αμμόχωστο. Ποιος , εκτός από μεγάλα λόγια για να μας χαϊδεύουν τα αυτιά και να μας αποκοιμίζουν, έδρασε με αποφασιστικότητα κατά της Άγκυρας ; Ουδείς.  

Εφόσον , πιστεύουμε αληθινά ότι το Κυπριακό είναι ζήτημα εισβολής και κατοχής και για να μπει τέρμα στα τουρκικά τετελεσμένα απαιτείται ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ριζική αλλαγή πολιτικής.

Είναι γενικώς παραδεκτό ότι η στρατιωτική ισχύς  παράγει πολιτική. Στην Κύπρο υπάρχουν με βάση το Σύνταγμα του 1960  τρεις εγγυήτριες δυνάμεις, εκ  των οποίων οι δύο (Βρετανία, Τουρκία) έχουν στρατιωτική παρουσία, που χρησιμοποιούν για γεωστρατηγικούς λόγους στην Ανατολική  Μεσόγειο.

Τούτων δοθέντων και  υπό τις διαμορφούμενες συνθήκες στην Κύπρο  οι κυβερνήσεις Αθηνών –Λευκωσίας, σε διαβούλευση με τις πολιτικές δυνάμεις των δύο χωρών ,  πρέπει να αποφασίσουν την στρατιωτική ενίσχυση της Κύπρου με την παρουσία στο νησί Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων όλων των Κλάδων. Τώρα υπάρχει και αεροπορική και ναυτική βάση.

Για να μην  υπάρξουν παρερμηνείες κάνω σαφές: Δεν μιλώ για στρατικοποίηση της Κύπρου, αλλά για μια σύγχρονη και ισχυρή αποτρεπτική δύναμη για την διαφύλαξη της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως την γνωρίζουμε μετά το 1974. Επίσης, έμφαση πρέπει να δοθεί στον τομέα των πληροφοριών και της αναβάθμισης της τεχνολογίας της Εθνικής Φρουράς.

Από ψηφίσματα, δηλώσεις και διακηρύξεις «χορτάσαμε». Τα αποτελέσματα πενιχρά, αφού η κατοχή συνεχίζεται , η Άγκυρα συνεχίζει να δημιουργεί νέα τετελεσμένα και ο διεθνής παράγοντας στην ουσία αδρανεί, αφού δεν μπορεί να εφαρμόσει τις αποφάσεις του.

Η στρατιωτική παρουσία της Ελλάδος στην Κύπρο θα κάνουν την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ΗΠΑ να ενδιαφερθούν  για έναρξη ουσιαστικού διαλόγου για βιώσιμη λύση του Κυπριακού και όχι για λύση στις προδιαγραφές της Άγκυρας.

Η ίδια η Άγκυρα θα αντιληφθεί ότι Αθήνα και Λευκωσία έχουν ξεπεράσει τα όποια φοβικά σύνδρομα. Ο μεγάλος γείτονας  θα υποχρεωθεί, εφόσον , όπως λέει ο Ερντογάν, θέλει ειρήνη να εγκαταλείψει τους μεγαλοϊδεατισμούς.  

 Αθήνα και Λευκωσία οφείλουν να αναλάβουν τις ιστορικές τους ευθύνες απέναντι σε όλο τον Ελληνισμό.

Σε αντίθετη περίπτωση θα ισχύσει για τις δύο κυβερνήσεις η κλασσική ρήση  «Των οικιών ημών εμπιπραμένων, υμείς άδετε», την οποία πήρε  ο Θουκυδίδης από τον Αίσωπο για να συνοψίσει την καταστροφική αδυναμία της Αθηναϊκής Πολιτείας να αντιληφθεί τα πραγματικά διακυβεύματα και να τα αντιμετωπίσει με ορθή προτεραιότητα.