Στο ίδιο έργο θεατές

Του Άντη Ροδίτη*

Πριν λίγες μέρες έγραψε  στο fb (Στέλιος Πολεμίτης) ότι ανακάλυψε το εμβατήριο των εθελοντών του ΑΚΕΛ στο Κυπριακό Σύνταγμα του Αγγλικού Στρατού τού 1943! Το οποίο λέει, ανάμεσα σ’ άλλα:

Εμείς όλοι της Κύπρου μας παιδιά,

του ΑΚΕΛ πάντα πιστοί σημαιοφόροι

για της Ελλάδας μας τη λευτεριά

ριχτήκαμε στη μάχη πρωτοπόροι.

……………………………………………………..

Εμπρός, κι η γαλανόλευκη θα ‘ρθει

στ’ ωραίο μας νησί να κυματίσει

κι εμπρός, σε μια πασίχαρη αυγή

η λευτεριά το κάστρο της θα κτίσει

κ.ο.κ

Σχολίασα τότε κι έγραψα: «Και πώς έγινε 20 χρόνια μετά το 1943 οι ακελικοί να ξυλοκοπούν τους φαντάρους της ελληνικής Μεραρχίας για να φύγει η γαλανόλευκη από την Κύπρο το συντομότερο; Ο Μακάριος ξέρει, και θα το έγραφε στα απομνημονεύματά του, αλλά δεν άφησε απομνημονεύματα. Τρελός ήταν;»

Όλοι οι «σπουδαίοι» της πολιτικής αφήνουν τα απομνημονεύματά τους, με σκοπό, συνήθως, να δικαιώσουν το έργο τους και τον εαυτό τους. Ο Μακάριος δεν το έκαμε, γιατί ήξερε καλά πως δεν υπήρχε τρόπος να δικαιώσει τον εαυτό του. Πώς μπορούσε να δικαιώσει την αλλοπρόσαλλη πολιτική του; Οι πράξεις του και τα λόγια του ήταν σε διαρκή αντίφαση. Δεν υπήρχε τρόπος να νικήσει την Ιστορία γράφοντας «απομνημονεύματα». Τα άφησε όλα σύξυλα κι έφυγε. Πάντως βρέθηκαν και βρίσκονται ακόμα θύματα τού «μεγαλείου» του που για να δικαιώσουν οι ίδιοι τις επιλογές τους μάχονται να διατηρούσαν τον μύθο του. Παλαιότερα, ένα από αυτά  παρομοίασε τη γέννηση τού «μεγάλου ηγέτη» με τη γέννηση του… Ιησού Χριστού!! (Άπαντα Αρχ. Μακαρίου, Τόμος Α, σ. 15). Τόσος απελπισμένος φανατισμός! Ακολούθησαν και προηγήθηκαν πολλοί που έγραψαν για να εκθειάσουν τον «μεγάλο ηγέτη». Μέχρι τόμο με ποιήματα αφιερωμένα στον Μακάριο εξέδωσε ο Νέαρχος Νεάρχου, μια από τις πολλές «βιογραφίες» του και ο Ντίνος Ηλιάδης, εκατοντάδες άρθρα είδαν το φως της δημοσιότητας, μεταξύ των οποίων το αμίμητο «Ο Μακάριος ως επιστήμων», μέχρι και κινηματογραφική ταινία έγινε («Η Μεγάλη Πορεία»), στην οποία έπαιξε και ο ίδιος κ.ο.κ.

Ένα τέτοιο πρόσφατο θύμα του μακαριακού «μεγαλείου» πρέπει να θεωρηθεί ο αγνός αγωνιστής της Ένωσης Μιχαήλ Παπαντωνίου, που έμπλεξε όπως τόσοι και τόσοι άλλοι στα δίκτυα της μακαριακής απάτης κι εξέδωσε και βιβλίο μάλιστα, με τίτλο «Η αδιαμφισβήτητη προσφορά του Ανδρέα Αζίνα στη νεότερη Ιστορία της Κύπρου»! Ο Αζίνας όντως πρόσφερε πολλά κι αφαίρεσε περισσότερα υποστηρίζοντας τον Μακάριο. Με το βιβλίο αυτό δεν θ’ ασχολούμουν γιατί το έκρινα κωμικό, αλλά θα γράψω δυο λόγια γιατί είναι και ενδεικτικό της παραχάραξης των αληθινών γεγονότων του 1964, της περιόδου που γνωρίζω αρκετά καλά και θεωρώ αποφασιστική στην πορεία καταστροφής του κυπριακού ελληνισμού, που εύχομαι να έρθει η μέρα που θα δούμε την ανακοπή της.

Η γέννηση του Ανδρέα Αζίνα περιγράφεται από τον Παπαντωνίου με τον ίδιο τρόπο που περιέγραψε η Ουρανία Κοκκίνου (Άπαντα Αρχ. Μακαρίου, Τόμος Α, σ. 15) τη γέννηση του Μακαρίου: ως ένα κοσμοϊστορικό γεγονός! Η γέννηση του Ανδρέα Αζίνα (σ. 19) συνοδεύτηκε, λέει, από σεισμό. Σείστηκε ο κόσμος τη μέρα που γεννήθηκε ο Α. Αζίνας (δηλαδή η Πάφος το 1927)!!

«Ο Διγενής», λέει στον πρόλογό του (σ. 17), «γνώριζε ότι το σχέδιο Άτσεσον δεν ήταν Ένωση, αφού επέτρεπε στην Τουρκία να έλθει στην Κύπρο, να εγκατασταθεί στην Καρπασία κ.λπ». Ψέμα. Ο Παπαντωνίου είναι απλώς απληροφόρητος, όπως όλος ο κόσμος, χάρη στα ΜΜΕ που δεν ασχολούνται ποτέ εις βάθος με τα γεγονότα του 64 και το «σχέδιο Άτσεσον». Ο Διγενής γνώριζε και παραγνώριζε. Μάλιστα έκαμε και ο ίδιος εικονικές παραχωρήσεις προκειμένου η Ένωση να γίνει με υπογραφή της Τουρκίας, οι οποίες, όμως, στην ουσία οδηγούσαν την Τουρκία στην απόρριψη και την απομόνωση.

Γράφει ο Διγενής στις 3.8.1964 προς τον Υπουργό Εξωτερικών τής Ελλάδος, Σταύρο Κωστόπουλο. (Σπύρου Παπαγεωργίου «Τα Κρίσιμα Ντοκουμέντα», Τόμος Β, σ. 255) : «…εάν πρόκειται να δοθή η ευνοϊκή λύσις τής Ενώσεως, άνευ ουδενός άλλου περιορισμού, και αύτη προσκρούει μόνον εις το ζήτημα τής Τουρκικής βάσεως, τότε αλλά τότε μόνον η μεγίστη υποχώρησις την οποίαν θα ηδυνάμεθα να κάμωμεν είναι να δεχθώμεν όπως οι Άγγλοι παραχωρήσουν εις την Τουρκίαν εν μέρος των βάσεών των είτε εις Ακρωτήρι είτε εις Δεκέλειαν δια περιωρισμένον χρονικόν διάστημα. Πάντως αύτη (η Τουρκία) θα είναι υποχρεωμένη να εγκαταλείψη την βάσιν ταύτην, όταν και οι Άγγλοι θα εγκαταλείψουν τας εν Κύπρω βάσεις των. Πρέπει επίσης να ληφθή υπ’ όψιν ότι οι Τούρκοι εν τη περιπτώσει ταύτη δεν θα έχουν τα αυτά προνόμια με τους Άγγλους δια την κίνησίν των εκτός τής βάσεως, αλλά το νομικόν καθεστώς τούτων εκτός των βάσεων θα ρυθμισθή δι’ ειδικής διατάξεως, όπως επίσης θα ορισθή και ο αριθμός των εντός ταύτης στρατευμάτων, ο οποίος εν ουδεμιά περιπτώσει θα ήτο δυνατόν να αυξηθή…»

Για να δικαιολογήσει ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος την άρνησή του να συνεργαστεί με τον Γεώργιο Παπανδρέου στην επίτευξη της Ενώσεως, ονόμασε την από κοινού Ελλάδος και Κύπρου διακήρυξη της Ενώσεως «πραξικοπηματική», δηλαδή παράνομη. Το ίδιο κάνει και ο Παπαντωνίου (σ. 17). Δεν υπήρχε, όμως, τίποτε «πραξικοπηματικό» σε μια κοινή απόφαση των δύο χωρών να καταργήσουν τις μη λειτουργικές Συμφωνίες της Ζυρίχης (τις είχαν ήδη καταγγείλει), απόφαση που είχε, μάλιστα, τη στήριξη των ΗΠΑ! Η Ένωση εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ γενικότερα. Η επιθυμία των ΗΠΑ να παραχωρήσουν εδαφική «αποζημίωση» (βάση) στην Τουρκία είχε εξουδετερωθεί από τη διπλωματία Παπανδρέου, όπως αποδεικνύουν νεότερα τα έγγραφα που ήρθαν στο φως. Π.χ. το DEFE 11/456, no 10368 (Υπουργείου Άμυνας Βρετανίας) της 23ης Αυγούστου 1964, που ξεκαθαρίζει ευθέως ότι «με τους όρους που προσφέρεται η Ένωση στους Έλληνες δεν θα πάρει τίποτε η Τουρκία».

Πέρα από την άγνοια των αληθινών γεγονότων, την τυφλή μυθοπλασία, το βιβλίο Παπαντωνίου δεν περιέχει απλώς διαστρεβλώσεις αλλά είναι ολόκληρο μια διαστρέβλωση σαν σύλληψη. Γράφει, για παράδειγμα, στη σελίδα 136 για την κάθοδο του Διγενή στην Κύπρο την Άνοιξη του 64: «Ο Γρίβας σίγουρα δεν ερχόταν για να βοηθήσει τον Μακάριο στο έργο του»! Μα ποιο ήταν το έργο του Μακαρίου, που ερχόταν σε αντίθεση με το έργο του Διγενή; Υπάρχει αμφιβολία ότι ο Διγενής μόνο την Ένωση είχε στο νου του; Μόνο στο νου του Μακαρίου αποδείχτηκε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι κυκλοφορούσαν ένα σωρό άλλες «ιδέες» εκτός από την Ένωση!

Θα συνεχίσω με τεκμηριωμένες διαψεύσεις άλλων ισχυρισμών στο κωμικό αυτό βιβλίο που εν έτει 2021 εξακολουθεί να διαστρεβλώνει τα γεγονότα προκειμένου να διατηρηθεί ζωντανός ένας μύθος που πνέει τα λοίσθια.

*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους

ΦΩΤΟ ΠΑΝΩ: dialogos.com.cy