Το ΕΛΙΑΜΕΠ και οι τουρκικές αξιώσεις

“Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι περίπου το 10% των εσόδων του προέρχεται από Πρεσβείες (μεταξύ των οποίων της Γερμανίας, της Αγγλίας και τις Ισπανίας)”.

Του δρα. ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΕΜΦΙΕΤΖΟΓΛΟΥ*

Το ΕΛΙΑΜΕΠ – Ελληνικό Ίδρυμα Αμυντικής και Εξωτερικής Πολιτικής – ιδρύθηκε το 1988 με σκοπό όπως υποδηλώνει ο τίτλος του την «μελέτη και τον διάλογο σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας στην ευρύτερη γειτονιά της Ελλάδας».

Αργότερα, το 1993 μετονομάσθηκε σε Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής. Ήτοι μετετράπη από Ελληνικό Ίδρυμα σε Ίδρυμα κατά βάση Ευρωπαϊκό. Όλως περιέργως όμως, διατήρησε τον πρότερο τίτλο του!

Στα πρώτα του βήματα εθεώρησα θετική την δραστηριότητα του ΕΛΙΑΜΕΠ και  χρηματοδότησα μάλιστα μία εκδήλωσή του. Επαίνεσα επίσης τις θέσεις του για το Κοσσυφοπέδιο και σε συνάντηση με τον Αμερικάνο Πρέσβη και τον κο Βερέμη ετόνισα ότι συμφωνώ με τις απόψεις του και συνέστησα στον Πρέσβη να τις προσέξει ιδιαίτερα.

Αργότερα σε συνάντηση στα Γραφεία της Εταιρείας μου, με τους κους Βερέμη και Κουλουμπή, εζητήθη η συνδρομή μου προς την εύρεση ή παραχώρηση χώρων για τη στέγαση των γραφείων του Ιδρύματος. Ακολούθησε ανταλλαγή απόψεων για την Ελληνική Εξωτερική Πολιτική και ιδιαίτερα για τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις. Διαπίστωσα μία γενική αντίληψη συμβιβαστικής πολιτικής με την Τουρκία, παρά τα τόσα παθήματα που δεν είχαν γίνει μαθήματα. Τους ετόνισα ότι διαφωνώ, ότι η υποχώρηση στους Τούρκους σε ουδέν ωφελεί, παρά σε έγερση νέων απαιτήσεων και πιθανώς νέων υποχωρήσεων.

Επί έτη παρακολουθούσα το έργο και τις ημέρες του ΕΛΙΑΜΕΠ, διαφωνώντας με τις απόψεις του,  αλλά και εντυπωσιαζόμενος από την αποδοχή του από σημαντικό τμήμα των Πολιτικών, των Επιχειρηματιών και Δημοσιογράφων. Επί Σημίτη μάλιστα, οι απόψεις “ΕΛΙΑΜΕΠ – Σημίτη” ήταν σχεδόν παρόμοιες, αν όχι ταυτόσημες. 

Στο αρχικό του στάδιο, το ΕΛΙΑΜΕΠ εχρηματοδοτούντο από το Ελληνικό Δημόσιο, τώρα πλέον κυρίως από Ευρωπαϊκά Προγράμματα, χωρίς να διευκρινίζεται, εάν πρόκειται για Ελληνικά Προγράμματα που χρηματοδοτούνται από την Ε.Ε. ή άλλα, απευθείας από την Ε.Ε.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι περίπου το 10% των εσόδων του προέρχεται από Πρεσβείες (μεταξύ των οποίων της Γερμανίας, της Αγγλίας και τις Ισπανίας). Και γεννάται το εύλογο ερώτημα: Εάν χρηματοδοτείσαι από μια Πρεσβεία, μπορεί να είσαι τελείως αμερόληπτος με την χώρα που εκπροσωπεί, ή μήπως έστω και υποσυνείδητα επηρεάζεσαι και τουλάχιστον μειώνεις την ένταση κάποιας καταγγελίας; 

Ομοίως, ερωτήματα δημιουργεί η συνεργασία του ΕΛΙΑΜΕΠ με το Τουρκικό Πανεπιστήμιο Bilgi. Υπό κανονικές συνθήκες, μία τέτοια συνεργασία θα ήταν απολύτως φυσιολογική, με τις Τουρκικές συνθήκες όμως χωρεί αμφιβολία. 

Χαρακτηριστικό των προσφάτων απόψεων του ΕΛΙΑΜΕΠ για τα Ελληνοτουρκικά είναι το άρθρο του Προέδρου κου Τσούκαλη στα ΝΕΑ , με τίτλο «Ναρκοπέδιο», όπου θέτει με πλάγιο τρόπο το ερώτημα «Δώδεκα μίλια στο Αιγαίο και πόλεμος;» Τί διαφέρει το εν λόγω ερώτημα από το Τουρκικό casus belli; Ήτοι κε Τσούκαλη μας λέτε να υποχωρήσουμε στους τουρκικούς εκβιασμούς; Και πόσα μίλια να τους … παραχωρήσουμε; 3,4 ή μήπως να παραμείνουμε στα 6 και να μειώσουμε και τον εναέριό μας χώρο από 10 στα 6; Και μετά αν οι «φίλοι Τούρκοι» απαιτήσουν αποστρατικοποίηση των νησιών μας του Ανατολικού Μετώπου, τί θα μας πείτε, «αποστρατικοποίηση και – ή – πόλεμος;» 

Ο πρόεδρος  του ΕΛΙΑΜΕΠ, Λουκάς Τσούκαλης

Μας λέτε, με έμμεσο υποτιμητικό ύφος, να μην ασκήσουμε το κυριαρχικό μας δικαίωμα κάτω από τον ψυχολογικό φόβο του πολέμου; 

Αλλά δεν θα αφήσω το «Τουρκικό» σας επιχείρημα αναπάντητο. Και 12 ναυτικά μίλια και μή πόλεμο. Με ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, ικανές να τους νικήσουν, τότε δεν θα τολμήσουν ούτε πόλεμο, ούτε καν επακούμβηση. Έτσι, θα λυθεί και η «Ελληνική Πατέντα» σας κε Τσούκαλη (10 ν.μ. στον αέρα – 6 ν.μ. στη θάλασσα). 12 παντού και …πάει η πατέντα!

Ισχυρίζεται ακόμη ο κος Τσούκαλης ότι αν επιμηκύνουμε τα χωρικά μας ύδατα παραβιάζουμε την ναυσιπλοΐα της γειτονικής χώρας. Ακριβώς το τουρκικό επιχείρημα. Παρατηρούμε γενικά ότι οι θέσεις του Προέδρου και τα επιχειρήματα των Τούρκων συμπίπτουν και δυστυχώς πολλοί ξένοι αλλά και δικοί μας τα δέχονται και τα «καταπίνουν αμάσητα». 

Ας δούμε όμως τον συνημμένο χάρτη (συν. 1), με τις δύο κύριες γραμμές ναυσιπλοΐας στο Αιγαίο, ήτοι την Δυτική από Ελλήσποντο προς Ιόνιο και την Ανατολική από Ελλήσποντο προς Ανατολική Μεσόγειο.

Η Δυτική διέρχεται από τα στενά Ευβοίας – Άνδρου, Κέας – Μακρονήσου και Κυθήρων – Ελάφονήσου, η δε Ανατολική μεταξύ Ψαρών – Χίου και Αμοργού – Κινάρου. Οι αποστάσεις εμφαίνονται στον συνημμένο πίνακα (συν.2). Όλες είναι μικρότερες των 12 ναυτικών μιλίων, ήτοι αποτελούν χωρικά ύδατα και με το σημερινό εύρος. Η απόσταση μάλιστα Κύθηρα – Ελαφόνησος ανέρχεται σε μόλις 4,5 ν. μ.

Και ερωτώ τους Τούρκους, αλλά και τον κο Τσούκαλη: Υπήρξε ποτέ πρόβλημα Ναυσιπλοΐας, εμπόδισε ή παρεμπόδισε ποτέ Ελληνική Κυβέρνηση τα διερχόμενα πλοία; Αντιθέτως οι πάντα υποχωρητικές Ελληνικές Κυβερνήσεις ανέχθηκαν και δεν αντέδρασαν σε πλοία και υποβρύχια του Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού, που διέρχονται χωρίς να τηρούν καν τις υποχρεώσεις «αβλαβούς διέλευσης».

Λοιπόν ποιο το επιχείρημα των Τούρκων, που υιοθετεί ακρίτως ο πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ; Ως επιχείρημα για να μην εξασκήσουμε το ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΟ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, σύμφωνα με το ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ και τον ΝΟΜΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ της επέκτασης των χωρικών υδάτων μας στα 12 ν.μ.; Όπως τώρα, έτσι ελεύθερα θα περνούν τα πλοία, όταν τα επεκτείνουμε στα 12 ν.μ., διότι η χώρα μας πιστεύει και διατηρεί πάντα ελεύθερη την Ναυσιπλοΐα. Άλλοι την παραβιάζουν. Άλλωστε και η Ρωσία, που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ελεύθερη Ναυσιπλοΐα στο Αιγαίο, δηλώνει ότι δεν έχει αντίρρηση με το κυριαρχικό μας δικαίωμα επέκτασης των χωρικών μας υδάτων. 

Λυπούμαι για την απόλυτη σύγκλιση του ΕΛΙΑΜΕΠ με τις Τουρκικές αξιώσεις. Είναι όμως και Εθνικά επικίνδυνες, διότι υπονομεύουν ύπουλα το ηθικό του Ελληνικού Λαού, δημιουργώντας αμφιβολίες, ώστε να γίνουν πιο εύκολα δεκτές οδυνηρές υποχωρήσεις σε βάρος της Πατρίδας μας

Φτάνουν πιά οι χαμένες Πατρίδες.

*Ο δρ Πρόδρομος Εμφιετζόγλου είναι πρόεδρος Δ.Σ. ΟΜΙΛΟΥ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ / ΠΗΓΗ: militaire.gr

-Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους