Γκραβούρες μνημείων της Πόλης από τον Β. Πουλπούλογλου

Βαρθολομαίος: ¨Η Ρωμηοσύνη είναι ευρύτερο μέγεθος μέσα στο οποίο χωράει και ο ελληνισμός”

Συμπληρώθηκαν σήμερα 566 χρόνια από την άλωση της Πόλης των πόλεων. Με την ευκαιρία αυτή παρουσιάζουμε τρεις  γκραβούρες  διά χειρός του ζωγράφου , Βασίλη Πουλπούλογλου ιστορικών χριστιανικών μνημείων της (Αγιά Σοφιά, Μονή Χώρας, Μονή Στουδίου),που σώζονται μέχρι σήμερα. Ο ζωγράφος , που τώρα ζει στην Αθήνα και είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος, γεννήθηκε το 1948 στην Θεσσαλονίκη και έχει καταγωγή από την Κασταμονή του Πόντου.

Μονή της Χώρας χτίστηκε το διάστημα 1077-81 

Το 1997 παρουσίασε έργα του σε έκθεση στην Κωνσταντινούπολη. Κατά την εκεί παραμονή του δημιούργησε τις γκραβούρες , τις οποίες πρόσφερε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Το 2000 εκδόθηκε στην Αθήνα από τις εκδόσεις Μπιτσάκου το συλλεκτικό λεύκωμα « Οικουμενικό Πατριαρχείο Ιστορικά Χριστιανικά Μνημεία», το οποίο προλογίζει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Το λεύκωμα κυκλοφόρησε σε 1.000 αριθμημένα αντίτυπα.
Δεκατρείς από τις σπάνιες γκραβούρες κοσμούν το ημερολόγιο του 2019 της Κοινότητας Ταξιαρχών Μεγάλου Ρεύματος Βοσπόρου.

Μονή Στουδίου ιδρύθηκε μεταξύ  450 και 454 μ.Χ 

Αξίζει εδώ και μια αναφορά σε πρόσφατη ομιλία του Οικουμενικού  Πατριάρχης Βαρθολομαίου , με την ευκαιρία της εορτής των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, ο οποίος  επεσήμανε: «η Ρωμηοσύνη είναι ευρύτερο μέγεθος μέσα στο οποίο χωράει και ο ελληνισμός. Και, δυστυχώς, στην Ελλάδα πολλοί, από άγνοια και από προκατάλυψη, όταν λέμε ότι είμαστε Ρωμηοί, ότι ανήκουμε στην Ρωμηοσύνη, νομίζουν ότι δεν καταδεχόμαστε ή ότι φοβόμαστε να πούμε ότι είμαστε Έλληνες, και γι’αυτό λέμε ότι είμαστε Ρωμηοί, ενώ η πραγματικότης είναι ότι οι ρίζες μας πηγαίνουν βαθιά πίσω στον Μεγάλο Κωνσταντίνο, στον ιδρυτή της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας».
Απευθυνόμενος στην συνέχεια στους μαθητές του Ζωγραφείου Λυκείου , ο κ. Βαρθολομαίος τόνισε:
“Η Ρωμηοσύνη της Πόλεως, της Πόλεως του Κωνσταντίνου, με αυτά τα νιάτα έχει μέλλον. Δεν ξοφλήσαμε, όπως θα ήθελαν μερικοί, όπως θα ηύχοντο μερικοί, όπως προβλέπουν μερικοί. Πόσες τέτοιες ιερεμιάδες δεν είχαμε στο πέρασμα του χρόνου, αλλά είμαστε εδώ, εδραίοι, αμετακίνητοι, σήμερα λίγοι και αύριο ίσως πολλοί, αυτά τα γνωρίζει μόνον ο Θεός, και πορευόμεθα εις τον δρόμον των πεπρωμένων του Γένους μας».