Γκουτέρες και περιουσιακό

Του Θεόφιλου Β. Θεοφίλου,

πρέσβη ε.τ.*

Από την υποβολή και αποδοχή των προτάσεων Γκουτέρες, γίνεται ευρεία συζήτηση στο πλαίσιο της οποίας γράφονται και λέγονται πολλά για δυο κυρίως από τα έξη σημεία τους. Αυτά της ασφάλειας και των εγγυήσεων από τη μια και της πολιτικής ισότητας σε σχέση με τη λειτουργικότητα από την άλλη. Περιέργως δεν εγέρθηκε κανένα θέμα για το πιο αρνητικό από αυτά, εκείνο που αναφέρεται στο περιουσιακό. Που προνοεί ότι στην υπό ΤΚ διοίκηση περιοχή, τον πρώτο λόγο στις περιουσίες θα έχει ο χρήστης. Με άλλα λόγια, θα αποφασίζει αυτός που κατέχει και νέμεται παράνομα την περιουσία-ο άρπαγας και ο σφετεριστής-όχι ο νόμιμος ιδιοκτήτης. Αντί να πληρώσει ο λεγόμενος χρήστης τον ιδιοκτήτη για την παράνομη κατοχή και νομή της περιουσίας του, αντί να τον αποζημιώσει για την απώλεια της χρήσης της και των εισοδημάτων του για δεκαετίες, θα «επιβραβευθεί» με την απόκτηση της κλεμμένης περιουσίας. Αν αυτό δεν είναι τρανταχτή παρανομία και κατάφωρη αδικία σε μαζική βάση, τότε έχουν χάσει εντελώς οι νόμοι την ισχύ τους και οι λέξεις το νόημα τους.
Όσο όμως κραυγαλέα κι’ αν είναι η πρωτοφανής και ανήθικη αυτή πρόταση, τόσο εκκωφαντική είναι και η σιωπή αυτών που πρέπει να αντιδράσουν και να ξεσηκωθούν εναντίον της. Δεν είδαμε καμιά σχεδόν αντίδραση από τα κόμματα, τα μέσα ενημέρωσης, την Παγκύπρια Επιτροπή Προσφύγων και τις τοπικές οργανώσεις των εκτοπισμένων. Ωσάν η πρόταση του κ. Γκουτέρες να ήταν η πιο νόμιμη και δίκαιη διευθέτηση, η πιο σύμφωνη με τα Ψηφίσματα και τον Καταστατικό Χάρτη των ΗΕ και η πιο αποτελεσματική προστασία του θεμελιώδους δικαιώματος της περιουσίας. Φαίνεται ότι ύστερα από 45 χρόνια κατοχής και συνεχούς παραβίασης των θεμελιωδών δικαιωμάτων μας από την Τουρκία, έχουμε συνηθίσει και αποδεχθεί την αδικία σαν φυσιολογική κατάσταση. Ότι τα περί δικαίου αισθήματα μας έχουν αμβλυνθεί και τα ανακλαστικά μας στην κατάφωρη καταπάτηση των δικαιωμάτων μας έχουν νεκρωθεί. Πως δεν είμαστε άξιοι της κληρονομιάς που μας άφησαν οι γονείς και οι παππούδες μας που με κόπους και θυσίες δημιούργησαν και κράτησαν αυτές τις περιουσίες σε πολύ δύσκολους καιρούς, ακόμα και στα άραχλα χρόνια της τουρκοκρατίας. Ότι δεχθήκαμε πως η διεκδίκηση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας είναι απλά ένας συναισθηματισμός και συμφωνήσαμε να παύσουμε να είμαστε συναισθηματικοί και να γίνουμε ρεαλιστές, όπως μας υποδεικνύουν διάφοροι καλοθελητές στα σεμινάρια τους.
Όμως, το περιουσιακό και η διευθέτηση του με νόμιμο και δίκαιο τρόπο δεν αφορά μόνο τους εκτοπισμένους και άλλους ΕΚ ιδιοκτήτες περιουσίας στα κατεχόμενα. Δεν είναι μόνο θέμα σεβασμού και αποκατάστασης θεμελιώδους ατομικού δικαιώματος εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών. Και δεν περιορίζεται στην νέα οικονομική απώλεια των εκτοπισμένων που θα χάσουν οριστικά τις περιουσίες τους με την προτεινόμενη διευθέτηση. Απώλεια της οποίας το μέγεθος θα είναι τεράστιο, ύψους πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ. Όση είναι η σημερινή αξία των 1.463.000(ενός εκατομμυρίου τετρακόσιων εξήντα τριών χιλιάδων)σκαλών γης και δεκάδων χιλιάδων κατοικιών, διαμερισμάτων, καταστημάτων και άλλων υποστατικών που τους ανήκουν. Επιπρόσθετα των όσων έχασαν ήδη κατά την εισβολή και τα χρόνια που πέρασαν.

Το περιουσιακό και η διευθέτηση του με νόμιμο και δίκαιο τρόπο αφορά και ενδιαφέρει την ΕΚ κοινότητα σαν σύνολο. Έστω και αν οι μη εκτοπισθέντες ΕΚ δεν έχουν κάτι να χάσουν άμεσα και εκ πρώτης όψεως από μια άδικη διευθέτηση του που θα ευνοήσει σε τεράστιο βαθμό έποικους, τουρκικές εταιρείες και την ΤΚ κοινότητα. Το σημαντικότερο κεφάλαιο στην Κύπρο ήταν και παραμένει η γη. Αυτή είναι μια πραγματικότητα που η σημασία της αυξάνεται ακόμα περισσότερο με την πάροδο του χρόνου και επηρεάζει άμεσα και έμμεσα πλειάδα οικονομικών δραστηριοτήτων και το σύνολο της οικονομίας του τόπου. Η γη είναι πλούτος, βασικός συντελεστής παραγωγής, η βάση της ανάπτυξης των πιο σημαντικών τομέων της οικονομίας του τόπου, το θεμέλιο της προόδου και της ευημερίας των σημερινών και των μελλοντικών γενεών. Αυτοί που θα έχουν ή ελέγχουν τη γη σαν άτομα, εταιρείες, οργανισμοί, κοινότητες ή κρατικές οντότητες, θα έχουν το κεφάλαιο, την οικονομική ισχύ, την προοπτική της ανάπτυξης, τη δυνατότητα της δημιουργίας θέσεων εργασίας και θα επηρεάζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο άλλες πτυχές της ζωής του τόπου. Οι ΤΚ πολίτες είναι νόμιμοι ιδιοκτήτες του 12%(δώδεκα τοις εκατό)της γης που δεν είναι κρατική, εκκλησιαστική ή βακούφικη και ανήκει σε ιδιώτες άτομα ή εταιρείες. Οι ΕΚ πολίτες είναι νόμιμοι ιδιοκτήτες του 59% της ιδιωτικής γης. Η κατάφωρα άδικη και παράνομη εκχώρηση των ΕΚ περιουσιών σ’ αυτούς που τις άρπαξαν και τις εκμεταλλεύονται σαν λάφυρο πολέμου από το 1974(ΤΚ, έποικους και τουρκικές εταιρείες) θα έχει αναπόφευκτα και σε βάθος χρόνου πολύ αρνητικές και επικίνδυνες συνέπειες για την ΕΚ κοινότητα και την επιβίωση του Ελληνισμού στην Κύπρο. Θα αποκόψει τους εκτοπισμένους από τις ρίζες τους και κάθε δεσμό των ΕΚ με την περιοχή αυτή της Κύπρου συμβάλλοντας έτσι στην ολοσχερή και οριστική τουρκοποίηση της με όλα τα επακόλουθα.
Ας αναλογιστούν τα πιο πάνω όσοι έχουν λόγο στα πολιτικά πράγματα και στη διαχείριση των κοινών σε αυτό τον τόπο και ας αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στους εκτοπισμένους και τον Ελληνισμό της Κύπρου.
* O κ. Θεόφιλος Β. Θεοφίλου είναι 
εκτοπισμένος από τα Λιμνιά