Μνήμη Νίκου Μαγγίνα.- Για πάνω από 30 χρόνια υπηρέτησε το Φανάρι και την Ρωμιοσύνη της Πόλης

Τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο στην Λευκωσία στον  στο ναΰδριο των 13 μαρτύρων μοναχών της Μονής Καντάρας

Μέσα στην χαρά της Αναστάσεως του Χριστού έγινε σήμερα  στην Λευκωσία το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του αειμνήστου , Νίκου Μαγίννα, ο οποίος γεννήθηκε το 1953 στην Κωνσταντινούπολη και έφυγε απροσδόκητα στις 10 του περασμένου Απριλίου. Για ένα μικρό διάστημα από τις αρχές της δεκετίας του 1970 μέχρι του 1980 έζησε στην Αθήνα και μετά επέστρεψε και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην γενέθλια γη, την Κωνσταντινούπολη.

Του μνημοσύνου προηγήθηκε η Θεία Λειτουργία στο πανηγυρίζον ναΰδριο των   13 μαρτύρων  μοναχών της Μονής  Καντάρας  (οροσειρά του Πενταδακτύλου).  Οι μοναχοί μαρτύρησαν το έτος 1231 μ.Χ. κατά την περίοδο της κατοχής της Κύπρου από τους Φράγκους λατινόδοξους και η Εκκλησία Κύπρου τιμά την μνήμη τους στις 19 Μαΐου.

Το ναΰδριο βρίσκεται στην κοίτη του Πεδιαίου ποταμού, στην Λευκωσία, όπου , σύμφωνα με τις πηγές, τους 13 μοναχούς , μετά από φρικτά βασανιστήρια,  τους έριξαν στην πυρά.

Μπροστά από την Ωραία Πύλη του πετρόχτιστου σε βυζαντινό ρυθμό ναϋδρίου επί μικρής τραπέζης ήταν η φωτογραφία του αειμνήστου Ν. Μαγγίνα, ο δίσκος με τα κόλλυβα και ένα βάζο με άσπρα χρυσάνθεμα.

Της Θείας Λειτουργίας και του μνημοσύνου προέστη ο Αρχιγραμματέας της Ι. Σ. της Εκκλησίας Κύπρου, Αρχιμ. Γεώργιος Χριστοδούλου, συλλειτουργούντος και του οικονόμου π. Ανδρέα.

Ο Αρχιγραμματέας π. Γεώργιος ανέφερε στο εκκλησίασμα ότι ο Ν. Μαγγίνας ήταν μια εμβληματική φυσιογνωμία της Ρωμιοσύνης της Πόλης και για τριάντα χρόνια στενός συνεργάτης του Οικουμενικού Πατριάρχη, Βαρθολομαίου . Ακολούθως, κάλεσε  τον φίλο του αειμνήστου, δημοσιογράφο , Αριστείδη Βικέτο να  μιλήσει για τον Νικόλαο, τον Νίκο, ή τον Νικάκη, όπως τον αποκαλούσαν πολλοί στο Φανάρι, αλλά και οι μεγαλύτεροι του στην ηλικία Ρωμιοί της Πόλης.

Ο Αριστείδης Βικέτος αναφέρθηκε στην πρώτη τους γνωριμία το 1973 στην Αθήνα, στο διάστημα των σπουδών στην Πάντειο Ανωτάτη Σχολή Πολιτικών Επιστημών και στην αδελφική φιλία , που ανέπτυξαν από το 1991 , όταν για πρώτη φορά πήγε στην Πόλη για την ενθρόνιση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου.  Εξήρε το ήθος του Ν. Μαγγίνα, την δουλεία του ως φωτορεπόρτερ και δημοσιογράφου, αλλά και την γενικότερη δράση και προσφορά του.

Για τον  Νίκο Μαγγίνα ταιριάζουν απόλυτα, σημείωσε,  τα λόγια του πνευματικού πατέρα του Οικουμενικού Πατριάρχη, αοιδίμου Μητροπολίτη Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνα , ο οποίος είχε τονίσει για κάποιο θεράποντα της τέχνης:  « όπως κάθε Βυζαντινό καλλιτέχνη τον απασχολούσε πρώτα να καθαρίσει την ψυχή του κι έπειτα να τεχνουργήσει. Ο χρόνος του ήταν υπεριστορικός γιατί υπεριστορικός είναι ο θεσμός που υπηρέτησε. Η ιερά και μεγάλη υπόθεση». 

Στην σύντομη ομιλία του  διάβασε την επιγραφή στην επιτύμβια πλάκα στο μνήμα του αείμνηστου Νίκου, που βρίσκεται στο Κοιμητήριο Σισλί,  στην οποία,  μεταξύ άλλων αναφέρεται : «Ηγάπησε την Πόλιν του κόσμου και κατέκτησε την Βασιλείαν των Ουρανών. Πτωχός και εμαγάλυνεν την ελεημοσύνην. Ακατάβλητος και δια τούτο ανυπέρβλητος. Δια τον Πατριάρχην Βαρθολομαίον η αφωσιωμένη σκιά, δι’ ημάς πάντας η φωτεινή όψις της ανθρωπίνης φύσεως».

Επίσης, ο Α. Βικέτος διάβασε απόσπασμα από ευχαριστήρια επιστολή του Οικουμκενικού Πατριάρχη  για τα προς Αυτόν συλλυπητήρια, στην οποία ,  μεταξύ άλλων , υπογραμμίζει ότι ο Νίκος Μαγγίνας «απροϋποθέτως  αφιερώθηκε εις την αποστολήν αυτού…Το Φανάριον και η Ομογένεια θα τον ενθυμούνται ως τον ¨ιδικόν των άνθρωπον¨,  ο οποίος δια του φωτογραφικού του φακού ¨έγραψε ιστορία¨ και διέσωσε πρόσωπα και γεγονότα , αλλά και την διάστασιν του βάθους των πραγμάτων».

Την μνήμη του Νίκου Μαγγίνα τίμησαν ο φίλος του από το Ζωγράφειο, Σπύρος Αθανασιάδης, και μερικοί Κύπριοι , που τον είχαν γνωρίζει στα ταξίδια τους στην Πόλη.