Εμείς οι Κερυνειώτες

Της Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου* 

Το λιμάνι της πόλης είχε γίνει το σύμβολο της κατοχής και του «Δεν ξεχνώ». Κάποτε λέγαμε, και το πιστεύαμε, πως «τα σύνορα μας είναι στην Κερύνεια». Σήμερα, είμαστε οι πρόσφυγες που έχουμε κατανοήσει πως δεν θα επιστρέψουμε ποτέ.

Οι υπόλοιποι μπορούν να διατηρούν μια ελπίδα ή μια ψευδαίσθηση, η οποία κατά καιρούς αναζωπυρώνεται, άλλοτε έντονα, άλλοτε ασθενικά. Οι Κερυνειώτες δεν έχουμε αυτά τα σκαμπανεβάσματα στα συναισθήματα. Η Κερύνεια δεν συμπεριλήφθηκε ποτέ σε κανένα σχέδιο λύσης. Έγινε κατανοητό ευθύς εξ αρχής πως ήταν το λάφυρο της ήττας του πολέμου. Και σιωπηρά το δεχτήκαμε.   

Κάθε πέντε χρόνια όμως, ακόμα κι αν τον υπόλοιπο καιρό ζούμε απόμακρα, επιστρέφουμε νοερά για να ψηφίσουμε τον εκπρόσωπο μας στη Βουλή. Ο οποίος πια, μπορεί και να μην είδε ποτέ δια ζώσης τον τόπο, γεννημένος/η μετά το 1974. Οι εικόνες που έχει από τις ομορφιές της να είναι από φωτογραφίες. Μπορεί η σχέση του με την Κερύνεια και τα 46 χώρια της να βασίζεται στις περιγραφές γονιών και παππούδων/γιαγιάδων. Μπορεί στην ταυτότητα να μην αναγράφεται καν.

Έτσι κι αλλιώς ο τόπος καταγωγής δεν αναγράφεται στα επίσημα χαρτιά, αλλά στο dna μας. Ο τόπος καταγωγής αναφέρεται πια, κυρίως στις αγγελίες θανάτου των παλαιότερων. «Από το Δίκωμο και νυν κάτοικος Λακατάμιας», «από το Διόριος και νυν κάτοικος Τσιακκιλερού», «από το Μπέλλα-Πάις και νυν κάτοικος Χλώρακας»… Δεν συνηθίζεται πια οι άνθρωποι να ρωτούν «από πού είσαι» και να αρχίζει ένας διάλογος για γνωστούς, ψάχνοντας νήματα που να ενώνουν τους ανθρώπους. Αυτά είναι κουβέντες και συνήθειες μιας άλλης εποχής, οπόταν οι ευκαιρίες αναφοράς σε τόπους είναι πλέον περιορισμένες. 

Κάθε πέντε χρόνια όμως, προσερχόμενοι στις κάλπες, είναι σαν να κάνουμε σπονδή στην πόλη μας. Ευκαιρία να μετρηθούμε ξανά, ευκαιρία να επιβεβαιώσουμε τις ρίζες μας, ευκαιρία να θυμηθούμε. Εμείς οι Κερυνειώτες λοιπόν έχουμε ακόμα ένα λόγο να ψηφίσουμε. Για να επαναβεβαιώσουμε που ανήκουμε, ποιος είναι ο τόπος μας, πως δεν ξεχάσαμε… Ακόμα κι αν δεν είναι παρά ρομαντισμός. Το ίδιο μάλλον ισχύει για όλους τους πρόσφυγες, με την διαφορά πως των υπόλοιπων οι τόποι μπορεί κατά καιρούς να αναφέρονται σε κάποιο χάρτη, να αποτελούν μέρος κάποιου πάρε δώσε.  

Ζούμε σε πόλεις που η καθημερινότητα μας δεν έχει καμία σχέση με αυτό που θα ψηφίσουμε. Εκεί ανήκουμε όμως. Σε μια πόλη που τείνει να ξεχαστεί.