Καμπανάκι κινδύνου

Από την Αλβανία μέχρι την Κύπρο οδηγούμαστε σε διπλές αποτυχίες, άσχετα αν κάποιοι τις ωραιοποιούν, με εμφανείς επιπτώσεις στο άμεσο μέλλον.

Του Νικόλαου Δ. Κανέλλου*

Στο μαλακό υπογάστριο μας λοιπόν δεν είναι το αποτέλεσμα που τρομάζει, αλλά η τεράστια αποχή των Ελλήνων.

Στην Αλβανία υπήρξαν χωριά καθαρά ελληνικά που ψήφισε μόνο το 12%, ενώ στην Κύπρο οι δημοσκοπήσεις δείχνουν επίσης μεγάλη αποχή.

Σε μια περίοδο εθνικής κρίσης και ταυτότητας, οι απέχοντες δεν μπορεί να κατηγορηθούν. Οι πολίτες αναζητούν ένα εύκολο στρατηγικό διέξοδο.

Στα Τίρανα η αυτοδυναμία και η επανεκλογή του Έντι Ράμα είναι γεγονός, παρά τις πληροφορίες  ότι το Δημοκρατικό Κόμμα θα επέλεγε την «μη αναγνώριση των αποτελεσμάτων».

Σε μια πρώτη πάντως ανάγνωση, οι πάγιες πολιτικές επιρροές γεωγραφικά, διατηρούνται στη χώρα, με το Σοσιαλιστικό Κόμμα να έχει προβάδισμα στο Νότο, ενώ η αντιπολίτευση στο Βορρά.

Μια αντιπολίτευση που μάλλον έπεσε σε ύπνο και μέχρι την τελευταία στιγμή δεν ήθελε να δει την πραγματικότητα.

Ο Έντι Ράμα έχει κτίσει με προσοχή το πολιτικό του μέλλον. Από την εποχή που ως Δήμαρχος των Τιράνων προχώρησε σε ριζοσπαστικές διαμορφώσεις και χρωματισμούς των κτηρίων της αλβανικής πρωτεύουσας.

Οι παρεμβάσεις του, ως καλλιτέχνης, δεν διέπονταν από την πολιτική ορθότητα ή τον πολιτικό «αμοραλισμό» των αντιπάλων του.

Όσο για τον τρόπο που διεξήχθησαν οι εκλογές αυτές, δεν θα πρέπει να προβληματίζει όσους τουλάχιστον γνωρίζουν την γειτονική χώρα και έχουν ζήσει σε αυτή.

Από το 1990 οι πολιτικές αντιπαραθέσεις είχαν τα γνωρίσματα ενός συγκεντρωτικού  και αυταρχικού συστήματος, που προσπαθεί να στηρίξει έναν υποτυπώδη διάλογο και σχέση μεταξύ πολιτών και εξουσίας.

Αποφεύγω να χαρακτηρίσω αυτήν την προσπάθεια για να δώσω την ουσιαστική σημασία των αποτελεσμάτων.

Ένα νέο Κράτος όπως η Αλβανία, με ένα σύστημα που δημιουργήθηκε εν πολλοίς με την ανοχή και την καθοδήγηση, από το 1990 και εντεύθεν, δυτικών δυνάμεων, δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει και να εξελιχθεί διαφορετικά.

Ας μην ξεχνάμε εξάλλου ότι στην Ελλάδα από το 1844 και για ογδόντα χρόνια περίπου, οι ψηφοφόροι δεν χρησιμοποιούσαν ψηφοδέλτια, αλλά τα σφαιρίδια, μικρές σφαίρες φτιαγμένες από μολύβι.

Στη μια κάλπη στα δεξιά, η οποία ήταν βαμμένη λευκή (έπεφτε η θετική ψήφος) και στην αριστερή, η οποία ήταν βαμμένη μαύρη, έπεφτε η αρνητική. Έτσι προέκυψε το «Τον Μαύρισα!».

Τα αναφέρω ενδεικτικά για να υπογραμμίσω ότι το πρώτο ζητούμενο στη γειτονική μας Αλβανία είναι η ενδυνάμωση των δημοκρατικών θεσμών που εκ των πραγμάτων δεν ταυτίζεται ούτε με την ψήφο αντίδρασης ούτε με την ψήφο πιέσεων και αθέμιτων επιρροών.

Η διαμόρφωση αυταρχικών συστημάτων δεν μετεξελίσσεται χωρίς κορεσμό η «εξέγερση».

Η Αλβανία πρέπει να διαμορφώσει θεσμούς και αναπτυγμένο σύστημα.

Μια κοινωνία με εμπνευσμένους πολίτες, που να θέλουν να μείνουν και όχι να φύγουν από τη χώρα.

Η συμμετοχή των πολιτών στις εκλογές της Κυριακής ήταν κατά 3 ποσοστιαίες μονάδες από τις τελευταίες εκλογές αλλά και η μικρότερη σε περιοχές της εθνικής μας μειονότητας.

Μειονότητα που έχει πλήρως συρρικνωθεί στα πλαίσια της ύπαρξης.
Μια πρωτοφανής κάμψη που δεν δικαιολογείται, βεβαίως, από την επιβολή του μέτρου της καραντίνας.

Κάμψη της οποίας η τροχιά φαίνονταν από καιρό, όπως ακριβώς φαινόταν και η δική μας πλημμελής υποστήριξη.

Ο αποχρωματισμός και η εθνική απονεύρωση που μεγαλώνει, χρόνο με το χρόνο, πρέπει να μας ανησυχεί και ίσως κάτι ακόμα περισσότερο.

• 0  Νικόλαος Δ. Κανέλλος είναι  πρέσβης επί τιμή – πρώην Πρεσβευτής της Ελλάδας σε Κόσοβο, Σλοβακία, Βιετνάμ Αζερμπαϊτζάν – Αντιπρόεδρος ΕΙΠΔ  Ο Νικόλαος Δ. Κανέλλος γεννήθηκε στη Λάρισα. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στην Αθήνα και μεταπτυχιακά στο Διεθνές Δίκαιο, Διεθνείς Σχέσεις και Ευρωπαϊκές Σχέσεις στη Nice στη Γαλλία. Εισήλθε στο Διπλωματικό Σώμα του Υπουργείου Εξωτερικών το 1981. Υπηρέτησε στη Δ/νση των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Κεντρική Υπηρεσία του υπουργείου Εξωτερικών. Από το 1986 ως το 1990 υπηρέτησε στο Στρασβούργο στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία του Συμβουλίου της Ευρώπης. Το 1990 τοποθετήθηκε στα Τίρανα. Το 1993 ανέλαβε γεν. πρόξενος στο Τέξας ( Χιούστον). Το 1995 και για ένα εξάμηνο αποσπάται στην πρεσβεία της Ουάσιγκτον και στη μόνιμη αντιπροσωπία της Ελλάδος στη Νέα Υόρκη. Το 1996 ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος ζητάει από τον υπουργό Εξωτερικών να επιστρέψει ο Ν. Κανέλλος ως γενικός πρόξενος στο Αργυρόκαστρο. Το 1997 αναλαμβάνει γενικός πρόξενος στη Βαρκελώνη. Το 2002 τοποθετείται ως α΄ σύμβουλος στην πρεσβεία μας στη Χάγη. Το 2005 αναλαμβάνει επικεφαλής του Γραφείου Συνδέσμου της Ελλάδας στην Πρίστινα στο Κόσσοβο. Το 2008 μέχρι το 2012 τοποθετείται ως πρέσβυς στη Μπρατισλάβα Σλοβακίας. Το 2014 πρέσβυς στο Ανόι του Βιετνάμ και το 2017 πρέσβυς στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν. Τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας με τον ανώτατο Ταξιάρχη Φοίνικος και το 2018 από τη Γαλλική Δημοκρατία με τον τίτλο του Ιππότη των Γραμμάτων και των Τεχνών. Μιλά πέντε γλώσσες: Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Γερμανικά και Αλβανικά. Έχει δώσει διαλέξεις σε πάνω από 100 πανεπιστήμια σε όλον τον κόσμο και έχει πολλές τιμητικές αναγνωρίσεις. Ο κ. Νικόλαος Δ. Κανέλλος είναι συγγραφέας δύο πολιτικών μυθοστορημάτων (Η Τελευταία Προειδοποίηση Λόγος Α και Η Τελευταία Προειδοποίηση Λόγος Β) που εκδόθηκαν απο τον Ιανό στην Ελλάδα το 2012 και το 2018. Επίσης είναι Αντιπροέδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Πολιτιστικής Διπλωματίας, ενώ ασχολείται με τη μουσική και την ζωγραφική με 21 μέχρι σήμερα εκθέσεις ζωγραφικής στον κόσμο.   *ΠΗΓΗ: huffingtonpost.gr  / Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συνατακτών τους