” Αληθινοί φταίχτες”

Λυσσαρίδης: “(Το σχέδιο Άτσεσον) ήταν απορριπτέο, κατά την άποψή μου, αν καλώς το γνωρίζω ή αν οι πληροφορίες μου είναι ορθές”!!

Του Άντη Ροδίτη*

Με παρακίνησαν να παρακολουθήσω ένα ντοκιμαντέρ για τον Βάσο Λυσσαρίδη, που μεταδόθηκε προχτες στις 18.30 από το ΡΙΚ 2. “Μιλά και για το σχέδιο Άτσεσον”, μου είπαν. Το παρακολούθησα. Είναι παραγωγή ΡΙΚ 2014.

Δημοσιογραφική έρευνα Μαρία Βασιλειάδου, Σύμβουλος Μάρω Αδαμίδου, Έρευνα-κείμενο-σκηνοθεσία Χρίστος Κανικλίδης.

Απομαγνητοφώνησα τί είπε κατά λέξη ο Βάσος Λυσσαρίδης για το συγκεκριμένο θέμα και θα το παραθέσω στη συνέχεια. Ευτυχώς ή ατυχώς (όπως θέλει το ερμηνεύει ο καθένας) ο πρώην αρχηγός της ΕΔΕΚ τελειώνει την αφήγησή του με τη φράση “(Το σχέδιο Άτσεσον) ήταν απορριπτέο, κατά την άποψή μου, αν καλώς το γνωρίζω ή αν οι πληροφορίες μου είναι ορθές”!!

Ένας τόσο σπουδαίος ηγέτης, που τον εκθείασε με ομιλία στην κηδεία του ο ίδιος ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, δικαιούτο να μη “γνωρίζει καλώς”, να μην ήταν σίγουρος για τις πληροφορίες του, για τη μοναδική φορά που συζητήθηκε η Ένωση με την Ελλάδα ως λύση του Κυπριακού, τη στιγμή μάλιστα που η Κύπρος ήταν οχυρωμένη με έγκριση του ΝΑΤΟ από τον ελληνικό στρατό και η Εθνική Φρουρά με ηθικό ακμαιότατο με στρατιωτικό αρχηγό τον ίδιο τον Διγενή;

Ας δώσει την απάντηση ο κάθε νουν και αγάπην έχων για την πατρίδα.

Μιλά ο Βάσος Λυσσαρίδης: “Δεν ξέρω πόσα σχέδια Άτσεσον μάς έριξαν μπροστά μας. Δεν ξέρω ποιο είναι το original κι αν εγιναν διαφοροποιήσεις ή όχι. Δεύτερο: Όταν λέμε, αχ απορρίψαμε μιαν ευκαιρία, για εκείνους που τη θεωρούν ευκαιρία, αποτελεί κατά τη γνώμη μου αυταπάτη. Ουδέποτε εδέχθη η Τουρκία, ούτως ή άλλως. Αν υποθέσουμε ότι είχαμε δεχτεί, όπως δεχτήκαμε τόσα άλλα, θα έμενε η παραχώρηση ότι εμείς δεχτήκαμε κάποτε να υπάρχει μια τεράστια βάση των Τούρκων εις την Κύπρο, τώρα γιατί το αναιρείτε; Δεν ήταν αν το δεχτείτε έχετε λύση αύριο, όπως το παρουσιάζουν οι τότε, αν υπάρχουν και νυν δεν ξέρω,, οπαδοί του σχεδίου Άτσεσον. Θα μας έμενε μόνο η υποχώρηση. Ένα από αυτά που ξέρω -σας είπα δεν είμαι σε θέση να κάμω έγκυρες αναλύσεις- ήταν ότι ναι μεν θα έδιναν την Καρπασία, ένα μεγάλο μέρος, ως τουρκική βάση αλλά θα είχε η Τουρκία το δικαίωμα, αξιοποιώντας την παρουσία της εκεί, να προστατεύει τους Τ/κύπριους οπουδήποτε χρειαζόταν. Χρειάζεται φαντασία; Είναι το αργότερα σχέδιο Γκιουνές. Με το πρώτο επεισόδιο στην Πόλη της Χρυσοχούς θα μπορούσαν οι Τούρκοι να επεκταθούν οπουδήποτε ήθελαν στην Κύπρο. Ήταν απορριπτέο, κατά την άποψή μου, αν καλώς το γνωρίζω ή αν οι πληροφορίες μου είναι ορθές”.

“Αν, αν, αν,” και “δεν ξέρω, δεν ξέρω, δεν ξέρω”. Πότε; Όταν η Ελλάδα ήταν εδώ με τον στρατό της και την αποφασιτικότητά της να απελευθερώσει μετά από αιώνες δουλείας την Κύπρο!

 Ο Ντιν Άτσεσον

Και βέβαια κανένας δεν επρότεινε στον Μακάριο να δώσει βάση στους Τούρκους, ούτε οι Αμερικανοί ούτε άλλος κανένας. Μόνο η Ελλάδα, η Ελλάδα της Δημοκρατίας του Γεωργίου Παπανδρέου τού πρότεινε την άμεση Ένωση κι εκείνος ρωτούσε τι θα πάρει για αντάλλαγμα, τουλάχιστο μια αντιβασιλεία βρε αδελφέ! Όχι; Ε, όχι και στην ένωση τότε, τι είμαι εγώ υπάλληλος της Κυβέρνησής σας;”

Ο Βάσος Λυσσαρίδης, “ρήτωρ και λαοπλάνος”, ήταν και έμεινε δίπλα στον άλλο “μεγάλο ηγέτη”, τον επίσης “ρήτωρα και λαοπλάνο” (κατά το ΡΙΚ) Μακάριο ως το τέλος, και άφησε “παρακαταθήκη” στις νέες γενιές… ν’ ανέβουν με κόκκινα σκουφιά στον Πενταδάχτυλο!!

Η αλήθεια, όμως, είναι ότι πριν τον Λυσσαρίδη, πριν κι από τον Μακάριο ακόμα, άλλοι είναι οι ΜΕΓΑΛΟΙ ΦΤΑΙΧΤΕΣ: Οι λεγόμενοι “πνευματικοί άνθρωποι”, οι “επιστήμονες” και οι “δημοσιογράφοι”, αλλά κυρίως οι “ιστορικοί καθηγητάδες” των Πανεπιστημίων μας, που στις εκάστοτε κρίσιμες ώρες κρατούν το στόμα τους κλειστό -για την πούγκα και την καριέρα τους- ή παίζουν το παιχνίδι της εκάστοτε εξουσίας κι έχουν λόγια μόνο για να ραίνουν τους επίσης “μεγάλους” μας ποιητές, που κι εκείνοι χαμένοι μες στην παραπληροφόρηση και τον ξεστρατισμένο συναισθηματισμό καταντούν να διασύρουν το ίδιο το όνομα της πατρίδας τους.

*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους