Βοήθεια στα παιδιά στην περίοδο της πανδημίας για να ανακαλύψουν τα ταλέντα τους

Της δρ. Αρετής Δημοσθένους*

Παλαιότερα οι σύζυγοι, έφτιαχναν μαζί ότι χαλούσε, τώρα τα αντικαθιστούν με καινούρια. Επηρεάζει αυτό καθόλου την υπομονή μας, τη συμπεριφορά στην οικογένεια;

«Έλα να γράψουμε», λέει η μητέρα. Το δεκάχρονο αγόρι απαντά: «Δεν θέλω».

Πως να το κάνεις να θέλει και να του αρέσει συνάμα; Αν δεν του αρέσει η μάθηση, δεν θα «πιάσει» το μάθημα!

Ο Μέγας Βασίλειος γράφει πως η μάθηση συνδέεται άμεσα με τις θετικές εμπειρίες του παιδιού.

Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Το μάθημα που γίνεται δια της βίας δεν εμπεδώνεται, ενώ ό,τι προσφέρεται με χάρη και ικανοποίηση, εμφυτεύεται βαθιά στην παιδική ψυχή» (βλ. Νικολάου Ζέρβη, 2005, Παιδαγωγικές Απόψεις Μεγάλου Βασιλείου, σελ. 77).

Η επικοινωνία πατέρα και μητέρας γίνεται τριαδική με τη γέννηση του μικρού παιδιού. Τυχεροί εκείνοι οι οποίοι δεν αφήνουν την τεχνολογία να τους την χαλάσει.

Διότι η επικοινωνία είναι μεταξύ ανθρώπων, δεν μπορεί να μεσολαβεί ένα Ipad. Κατά τον σοφότατο Μ. Βασίλειο η πρώτη επταετία της ζωής του ανθρώπου είναι ιδιαίτερα σημαντική για την κατοπινή του πορεία! Ας κοιτάξουμε σχολαστικά πώς περνούν τα πρώτα επτά έτη της ζωής τους την εποχή μας τα παιδιά μας. Μάλλον παίζοντας μπροστά σε κάποια οθόνη.

Ωστόσο να μην φανεί πως έχω κάτι εναντίον της τεχνολογίας. Θυμάμαι με πόση χαρά, όταν σπούδαζα στη Γερμανία το 1989 και ενώ έδινα τις εργασίες μου σε μια Γραμματέα να τις χτυπά στη γραφομηχανή, ξαφνικά μας έδωσαν έναν υπολογιστή: τι χαρά, τι απελευθέρωση!

Θα έκανα μόνη μου τη δουλειά μου! Αυτό είναι το ζητούμενο θεωρώ, τα παιδιά μας να μάθουν να χειρίζονται την τεχνολογία για να κάνουν τη δουλειά τους, έστω και λίγη ώρα για διασκέδαση. Αν όμως κάθονται με τις ώρες π.χ. στο playstation, τότε η υποδούλωση είναι καθοδόν.

Μου έλεγε τις προάλλες κάποια γιαγιά για τον 13χρονο εγγονό της πως κάθεται συνεχώς σε αυτό το πολυπαιγνίδι και έχει 2 βδομάδες να λουστεί. Κοιμάται στον καναπέ, ξυπνά και παίζει. Παρακολουθεί τα τηλεμαθήματα παίζοντας στο playstation!

Ο Μέγας Βασίλειος λέει επίσης να εξηγούμε καλά πώς θα εκτελούν τα παιδιά μας τα καθήκοντά τους, κυρίως έχοντας μας ως πρότυπο. Δηλαδή αν οι γονείς μόλις βρουν λίγο χρόνο, η διασκέδασή τους είναι το διαδίκτυο, τα παιδιά τους δεν θα εκτίθενται σε αυτό, λίγη ώρα, αλλά διαρκώς. Ό,τι μη ωφέλιμο κάνουν οι γονείς για λίγο, τα παιδιά το κάνουν πολύ περισσότερο. Ισχύει ο νόμος της εντροπίας.

Τα παιδιά δεν φταίνε σε τίποτα. Αθώα έρχονται στον κόσμο και προσπαθούν να τον αντιληφθούν ακριβώς έτσι όπως η οικογένεια πρώτα και μετά η κοινωνία τους τον προσφέρουμε.

Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει: «Οι γονείς αγοράζουν ίππο, περιουσίες και δεν δίνουν χριστιανική ανατροφή. Έτσι τα παιδιά τους κάνουν έκκλητη ζωή και κατασπαταλούν και την περιουσία!». Τότε αγόραζαν ίππο, δεν υπήρχαν αυτοκίνητα. Και συνεχίζει: «Πες μου αγαπητέ μου, αν έβλεπες το παιδί σου να λιώνει από την πείνα, θα έμενες απαθής; Γιατί το βλέπεις να λιώνει από την πνευματική πείνα και δεν κάνεις κάτι;» Αυτό είναι σημαντικό και στις μέρες μας. Ανορεξία δεν είναι μόνον το να μην θέλει να βάλει το παιδί μας τροφή στο στόμα του. Ανορεξία είναι να μην θέλει να μελετήσει, να αρνείται τη γνώση, είτε τεχνική είτε επιστημονική. Εξάλλου είναι πλέον κοινό μυστικό πως οι άνθρωποι αν χωρίζονται σε κοινωνικές τάξεις, δεν χωρίζονται ανάλογα με τον πλούτο που έχουν, αλλά ανάλογα με τη γνώση που έχουν. Η Γνώση και η ορθή πληροφόρηση κάνει γονείς και παιδιά, πολίτες και διοικούντες να μην φοβούνται, να μην παθαίνουν πανικό, να μην παθαίνουν κατάθλιψη.

Ύστερα, ειδικά η πανδημία το έχει αποδείξει, όποιος γνωρίζει, προσέχει, αυτοπροστατεύεται και προστατεύει και τους άλλους χωρίς πανικό και ανασφάλεια. Πάντοτε την καταιγίδα την ακολουθεί ηλιοφάνεια και ουράνιο τόξο με όμορφα χρώματα.

Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος δίνει μεγάλη έμφαση στην εξατομικευμένη Αγωγή. Τα παιδιά έχουν μεγάλη αξία. Πρέπει ανάλογα με τα ταλέντα τους να τα διδάξουμε. Τις μέρες αυτές που λόγω του κορωνοϊού μένουμε όλοι περισσότερο στο σπίτι ας βοηθήσουμε καλύτερα τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας να ανακαλύψουν τα ταλέντα τους, να βρουν τι κάνουν καλύτερα και αυτό να αναπτύξουν. Να δουλέψουμε με τα παιδιά μας, να είναι έτοιμα, μόλις τελειώσει η πανδημία να μπορούν να προσφέρουν, να εργαστούν, να σπουδάσουν.

Η μητέρα είναι αναντικατάστατη.

Έργο του Pablo Picasso

Για τη μητέρα του Ιωάννη του Χρυσόστομου την Ανθούσα έγραφε ο σπουδαίος συγγραφέας Λιβάνιος στο Λόγο «Προς νεωτέρα χηρεύουσα» (PG 48,601) «Οίαι γυναίκες παρά Χριστιανοίς εισί», δηλαδή τόσο σπουδαίες γυναίκες υπάρχουν στους Χριστιανούς, μεγαλώνουν ‘Χρυσόστομους’.

Η μάνα σήμερα χτυπιέται από παντού. Όχι μόνον από την αυξημένη βία λόγω του εγκλεισμού. Εντούτοις, για να δώσεις αγωγή στο παιδί σου πέραν των καθημερινών αναγκών επιβίωσης, πάντα αυτό ήταν πράξη θάρρους και συναντησιακής σχέσης αγάπης όπως συναντάται στη πραγματεία του παιδαγωγού Χρυσοστόμου. Ζωήν δίνει το Πνεύμα, η Γνώση μαζί με την Πίστη και τα ιδανικά, τα υλικά αγαθά ευκολότερα αποκτούνται και ευκολότερα καταστρέφονται, τα πνευματικά δύσκολα αποκτούνται αλλά μένουν ως σύντροφοι μέχρι το τέλος της ζωής και ακόμη πιο μετά.

«Παιδεία μετάληψις αγιότητός εστι»: Εκπαίδευση είναι το να δίνεις αγιότητα, την αποκτάς πρώτα εσύ και μετά την δίνεις στα παιδιά σου, στους μαθητές σου, στους γύρω σου. Ναι και σήμερα αυτό ζητά με νοσταλγία ο απογοητευμένος από τη διαφθορά άνθρωπος, αυτό ζητούν τα κουρασμένα από την τεχνολογία παιδιά μας. Γι’ αυτούς που πιστεύουν ότι δεν πιστεύουν στον Θεό, αγιότητα είναι η ηθική, η αυτοκριτική και σιγά σιγά θα φτάσουν και στον Θεό.

Η τροπική διάσταση του όρου ‘άγιος’ είναι ‘αυτός που ψάχνει την αλήθεια’. Τα παιδιά μας ναι πρέπει να μάθουν να αμφισβητούν και να ερευνούν. Έχουν όμως αναφαίρετο δικαίωμα για ταυτότητα καταγωγής για να μην χαθούν στον ωκεανό της παγκοσμιοποίησης και του συγκρητισμού. Να μην επιτρέπουμε ως γονείς να πετούν πέτρες στον Ελληνορθόδοξο Πολιτισμό μας.

Το καράβι ανήκει στους παππούδες και τις γιαγιάδες.

Το πηδάλιο είναι στα χέρια των γονιών.

Η χαρά της κατάκτησης στα χέρια των παιδιών.

Η θάλασσα στον Δημιουργό.

Μια σχέση τελείως ελεύθερη και ανεξάρτητη, σχέση αγάπης και δημιουργίας, αρκεί να υπάρχει αλληλοσεβασμός, ΜΟΝΟΝ σεβασμός.

Η  Δρ. Αρετή Δημοσθένους  είναι Θρησκειολόγος Διευθύντρια του Ινστιτούτου Ιστορικών Μελετών για την Ειρήνη ( Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους)