Πολ Σαρμπάνης ο Έλληνας…

Ο Θείος μου ο Τάκης από τη Ρειχιά Λακωνίας και από το Μaryland

ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΔΡΙΒΑ*

Η ιστορία των ελληνοαμερικανικών σχέσεων σε επίπεδο lobbying οργανωμένου ήταν για πολλές δεκαετίες ένα ζητούμενο. Η οργάνωση δεν ταίριαξε με την Ελλάδα και ήταν πάντα ένας συνειρμός γεμάτος αντιφάσεις, φύσει και θέσει αντιθετικός αλλά και γεμάτος διχόνοια.

Όταν αποτυγχάνει η οργάνωση τότε ελεύθερο πεδίο υπάρχει μόνο για τις καρδιές γεμάτες θάρρος. Μια τέτοια, ήταν ο θείος μου Τάκης (Παναγιώτης Σαρμπάνης) που το μόνο που άλλαξε ήταν το ”Πωλ”. Γιατί πρέπει να θυμάται κάποιος τον Θείο μου, τον Τάκη τον Σαρμπάνη;

Προσωπικότητες είχε η ελληνική επιρροή στις ΗΠΑ και όχι κάποια οργάνωση. Για να μην αδικήσω κανέναν, θα μεταχειριστώ όσα εκείνος μου χε πει και αν λησμόνησε ονόματα, συγχωρεμένος πλέον για όλα. Ρωσίδης, Μανάτος, Ιάκωβος.

• Ποτέ δε δέχτηκε οτι έκανε κάτι για την Ελλάδα ο θείος μου ο Τάκης ο Σαρμπάνης που το πρώτο πράγμα που έκανε το 2009 όταν ήρθε στην Ελλάδα ήταν να ανοίξει το σπίτι του, της Θεια Θεοχάρης στο χωριό μας, στη Ρειχέα Λακωνίας που σαν πολλά χωριά της Λακωνίας έζησε λόγω της μετανάστευσης πολλών ντόπιων στις ΗΠΑ σε εποχές που το ίδιο το ταξίδι μέχρι το Ellis Island ήταν από μόνο του ένα ρεσάλτο.

Όλοι την ίδια εμπειρία οπότε λίγο ξεχωριστή είναι αυτή με τις άλλες. Ποιά είναι όμως η ξεχωριστή εμπειρία του Paul Sarbanes; Αυτό που πρέπει να μείνει ως πρότυπο για έναν Έλληνα. Να πετύχει στην πιο ανταγωνιστική κοινωνία του κόσμου όπου η πρόοδος αυξάνεται μέρα με τη μέρα. Ταυτόχρονα, να μη γεμίσει με την ξενόφερτη ξιπασιά. Εκείνη που κάνει όσους πετυχαίνουν στην Αμερική να ξεχνούν ή ακόμη χειρότερα , να θεωρούν την Ελλάδα σαν έναν φτωχό συγγενή που απλώς πρέπει να του δίνουν σημασία είτε για δημόσιες σχέσεις είτε γιατί η Ελλάδα (και η Κύπρος) έγιναν κάτι σαν ένα γκαλά φιλανθρωπίας.

Αξίζει να θυμάται κανείς τον Θείο μου τον Τάκη γιατί ακριβώς -και μετά συγχωρήσεως- δεν ξιπάστηκε και γιατί δοκίμασε να πετύχει μέσα από την αναγνώριση των υπαρκτών και επικερδών ορίων της αμερικανικής κοινωνίας η οποία δε φοβάται την κριτική και δεν αποτελείται από ένα μάτσο εκατόνταρχους που θέλουν χαιρετούρες και επικύψεις.

Ως έναν τέτοιον άνθρωπο, που είναι σταθερός στις αξίες του και που ποτέ δεν έκρυψε (κάθε άλλο διατυμπάνιζε οτι έχει Ελληνική Καταγωγή) αναγνώρισε τον Τάκη Σαρμπάνη τόσο το Maryland όσο και ο πολιτικός κόσμος των ΗΠΑ. Τι άλλο;

Μεγάλωσα δίπλα σε μια λαμπρή σκιά, όπως πολλά μέλη της οικογένειάς μου. Για έναν Θείο που μέσα στη βουή του Ψυχρού Πολέμου, τα έβαλε με τον πιο ισχυρό άνθρωπο της δεκαετίας του 1970′ στις ΗΠΑ. Τον Henry Kissinger. Ένας Θείος που ήταν το καμάρι της Ρειχέας Λακωνίας και της Λακωνίας ολόκληρης.

Στο embargo όπλων κατά της Τουρκίας για την ιταμή εισβολή στην Κύπρο (1974-1977) ο Henry Kissinger προσπάθησε να δαιμονοποιήσει το ελληνοαμερικανικό lobby, το οποίο, δεν υπήρχε ως οντότητα. Προσωπικότητες μόνο σαν του θείου μου και των άλλων που αναφέρθηκαν, προσπάθησαν με όσα μέσα είχαν για να επιβληθεί ένα embargo σε μια χώρα που συνολικά η Αμερική θεωρούσε χώρα-κλειδί για την αντιμετώπιση της ΕΣΣΔ.

Όμως ήταν πολλά παραπάνω. Ήταν ένα ρίσκο ενός Γερουσιαστή που τα έβαζε με τον πιο ισχυρό άνθρωπο -πολιτικά- στις ΗΠΑ εκείνη την περίοδο. Ήταν η απόδειξη πως δεν υπάρχει a la carte ”Φιλελληνισμός” όταν τα πράγματα δυσκολεύουν.

• Πόσα άλλα ακόμη; Πολλά. Δεν έχει όμως σημασία καθώς όπως ανέφερα πιο πάνω, δεν ένιωσε ποτέ οτι έκανε κάτι αρκετό για την Ελλάδα. Το μαράζι του: ”Να μπορούσα να μιλώ πιο συχνά ελληνικά λίγο παραπάνω ρε, να μπορώ να έρχομαι στη Ρειχιά και στην Ελίκα πιο συχνά”.

Όσο υποκειμενικό και να είναι ένα τέτοιο κείμενο αναφορών σε έναν άνθρωπο της οικογένειας, σίγουρα έχει για όλους κάτι να δώσει. Οτι αν αγαπάς πραγματικά την μητέρα των προγόνων σου τότε θα βρεις τους τρόπους και τη γλώσσα την κατάλληλη να επηρεάσεις και να βοηθήσεις. Οτι η ουσιαστική βοήθεια στη γενέτειρά σου δε γίνεται ούτε με το να γίνεις ο ”yes man” που θα κάνεις ό,τι γίνεται για να αφομοιωθείς από φόβο του να φωνάξεις ποιός είσαι, αλλά ούτε και με το να γκαρίζεις και να ουρλιάζεις.

Τι να θυμάται κάποιος αν ήταν ένα πράγμα άξιο μνήμης; Οτι υπάρχουν άνθρωποι που δεν ξέχασαν, δεν ξιπάστηκαν δεν ένιωσαν ούτε λεπτό κάτι λιγότερο από περηφάνεια που ήταν Έλληνες. Ας είναι ο θάνατος του μπάρμπα μου από τη Ρειχιά και από το Maryland ένας οδηγός για την ανάπτυξη των ελληνοαμερικανικών σχέσεων πάνω στις κοινές αξίες χωρίς φόβο και πάθος.

Ας είναι η ευκαιρία για να θυμηθούν πολλοί σημαντικοί Έλληνες την Ελλάδα και να τη βοηθήσουν με τους νόμιμους και ορθούς τρόπους που τη βοήθησε ο Πωλ Σαρμπάνης, ο οποίος όταν αποσύρθηκε από την πολιτική, σαν γνήσια ενδιαφερόμενος για την καταγωγή του, έδειξε τον αντικαταστάτη του, εκείνον που θα έδινε μάχες για τα ελληνικά θέματα με τον ίδιο τρόπο που το έκανε εκείνος. Τον Bob Menendez. Μένουμε με την ευχή η Ελλάδα και οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις να πάρουν τη μορφή του Τάκη Σαρμπάνη.

ΥΓ: Κάποτε ο πρώτος του ξάδελφος, ο παππούς μου ο Αλέξανδρος Δρίβας είπε στον θείο μου: ”Τάκη σε αυτήν εδώ στην κορυφή του βουνού της Κουλοχέρας μας, της Ρειχιάς μας, έριξα λάσπη σε αυτήν την πέτρα. Βάλε εδώ το χέρι σου να μείνει το αποτύπωμά σου, ώστε να μη σε ξεχάσουμε και να μη μας ξεχάσεις”.

Καλό παράδεισο λαμπρή σκιά και ευχαριστώ για τις αξίες.

Συνεχίζουμε.

* Ο Αλέξανδρος Δρίβας είναι Research Fellow in Hellenic American Leadership Council (HALC) ΠΗΓΗ: hellasjournal. / Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους

***************************

Τον στενό του φίλο και συνεργάτη στην Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας Πολ Σαρμπάνη αποχαιρέτησε με ανάρτησή του στο Twitter ο εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν.

«Ο Πολ Σαρπάνης και εγώ υπηρετήσαμε μαζί στην Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων για 30 χρόνια. Δεν υπήρχε κανένας πιο οξύς, πιο αφοσιωμένος και με πιο ισχυρές αρχές. Και αυτός επίσης επέστρεφε κάθε βράδυ στην οικογένεια του (ο Πολ Σαρμπάνης επέστρεφε σχεδόν κάθε βράδυ από την Ουάσιγκτον στη πολιτεία του Μέριλαντ, όπως και ο Τζο Μπάιντεν, για να βρίσκεται κοντά στην οικογένεια του). Σήμαινε τον κόσμο γι αυτόν. Αναπαύσου εν ειρήνη, Πολ», ήταν το μήνυμα του Τζο Μπάιντεν.

Ο Πολ Σαρμπάνης υπερασπίστηκε με επιμονή τα θέματα του ελληνισμού για 30 χρόνια στην αμερικανική Γερουσία. Είχε υπηρετήσει στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας, όντας μάλιστα ένας από τους πρωτεργάτες για την επιβολή του αμερικανικού εμπάργκο όπλων στην Τουρκία μετά την εισβολή στην Κύπρο.

• Ο πολιτικός κόσμος των ΗΠΑ αποχαιρέτησε τον Πολ Σαρμπάνη

Νάνσι Πελόζι: (πρόεδρος της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων)

«Οι πολίτες του Μέριλαντ και όλοι οι Αμερικανοί έχασαν έναν ηγέτη και δημόσιο λειτουργό που διέθετε ακεραιότητα και αρχές, τον Πολ Σαρμπάνη. Στα 40 χρόνια της ακούραστης υπηρεσίας του, ως μέλος της Βουλής του Μέριλαντ, της Ομοσπονδιακής Βουλής και της Γερουσίας, ενίσχυσε το έθνος μας και έκανε τη διαφορά στις ζωές αμέτρητων Αμερικανών».

• Άντονι Μπλίνκεν (νέος υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ):

«Ως Διευθυντής Προσωπικού της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, είχα το προνόμιο να παρακολουθήσω τον Πολ Σαρμπάνη εν δράσει. Μια αδάμαστη ευφυία, συνδυασμένη με βαθιές αρχές – και ο καλύτερος εξεταστής της Επιτροπής. Οι σκέψεις μου είναι με τον Τζον και όλη την οικογένειά τους».

• Ρόμπερτ Μενέντεζ (επικεφαλής της μειοψηφίας στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας):

«Είμαι αρκετά τυχερός ώστε να έχω θητεύσει στο Κογκρέσο στο πλευρό του Πολ και να γίνω μάρτυρας της βαθιάς και αδιάσειστης πίστης του να υπηρετεί με στόχο και υπερηφάνεια. Από την καθοδήγησή του στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας μέχρι την πρωτοπορία του στις μεταρρυθμίσεις στην επίβλεψη των μεγάλων εταιρειών, αφήνει μια κληρονομιά αφοσίωσης και ηθικής δέσμευσης στο έθνος μας και στους ανθρώπους που υπερήφανα αντιπροσώπευσε. Το πάθος του Γερουσιαστή Σαρμπάνη για τον πολιτισμό, την κληρονομιά και την συνεισφορά της ελληνικής κοινότητας, θα παραμείνει ζωντανό ως ένα εξαιρετικό παράδειγμα προς μίμηση».

• Ελένη Κουναλάκη (Αντικυβερνήτης της Καλιφόρνια):

«Φίλος, μέντορας και πρότυπο για τόσους πολλούς από εμάς στην ελληνοαμερικανική κοινότητα. Θα μας λείψεις Γερουσιαστή Πολ Σαρμπάνη».

• Σταύρος Λαμπρινίδης (Πρέσβης της Ε.Ε. στις ΗΠΑ):

«Θρηνώ τον θάνατο ενός από τους μεγάλους της αμερικανικής Γερουσίας και ενός υπερήφανου Ελληνοαμερικανού, του Γερουσιαστή Πολ Σαρμπάνη. Συλλυπητήρια στην οικογένειά του και τον γιο του, Τζον, που γιόρτασε μαζί με τους Πρέσβεις της Ε.Ε., ακριβώς ένα χρόνο πριν, τους σπουδαίους δεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της πολιτείας του Μέριλαντ, με τον Πολ ως εμπνευσμένο θεμελιωτή τους».

• Έντι Ζεμενίδης (Εκτελεστικός Διευθυντής HALC):

«Το 2020 δεν θα μπορούσε να τελείωσε αρκετά έγκαιρα. Χάσαμε έναν θρύλο, έναν πραγματικό κύριο, έναν απόλυτα αφοσιωμένο δημόσιο λειτουργό και έναν υπέροχο πατέρα».

• Ντέιβιντ Χάρις (Πρόεδρος της Αμερικανο – Εβραϊκής Επιτροπής):

«Υπερήφανος γιος Ελλήνων μεταναστών, ήταν απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Χάρβαρντ και κάτοχος της υποτροφίας Ρόουντς. Για 36 χρόνια, υπήρξε ένας αξιοθαύμαστος Βουλευτής και Γερουσιαστής από το Μέριλαντ. Φίλος της Εβραϊκής Κοινότητας. Το όραμά του βοήθησε να ενισχυθεί ο σύνδεσμος της Ελλάδας και της Κύπρου με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ. Η κληρονομιά του παραμένει».

Από την πλευρά του, ο κυβερνήτης του Μέριλαντ Λάρι Χόγκαν ανακοίνωσε ότι την ημέρα της ταφής του Πολ Σαρμπάνη οι σημαίες στα δημόσια κτίρια της πολιτείας θα κυματίζουν μεσίστιες ως ένδειξη πένθους.