Αχ. Δημητριάδης: “Δεν συνιστά αναγνώριση η διεκδίκηση περιουσιών”
Προτροπή , σε αντίθεση με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, για ομαδική προσφυγή όσων κατέχουν περιουσίες στο παραλιακό μέτωπο του Βαρωσιού στην Επιτροπή Ακίνητης Ιδιοκτησίας της Τουρκίας , απηύθυνε ο νομικός και δικηγόρος, ο Αχιλλέας Δημητριάδης. «Η δική μου συμβουλή είναι ο κόσμος να ζητήσει να πάει πίσω στην περιουσία του, να πάρει κατοχή, να έχει την περιουσία του διασφαλισμένη και επίσης να διεκδικήσει και τη ζημιά που έχει υποστεί», ανέφερε.
Μιλώντας στην εκπομπή Active ATZENTA του ραδιοσταθμού Active, ο κ. Δημητριάδης υποστήριξε ότι η ομαδική προσφυγή “είναι μια ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί” και ότι αυτή είναι κατά τη γνώμη του η ορθότερη γραμμή άμυνας από νομικής πλευράς. «Πρέπει να εξηγήσουμε στον κόσμο ότι αφενός αναγνώριση κρατών κάνουν μόνο τα κράτη κι όχι οι άνθρωποι, άρα οι πράξεις των ανθρώπων δεν δύνανται να αναγνωρίσουν οποιοδήποτε κράτος. Αφετέρου, να εξηγήσουμε ότι στα κατεχόμενα υπάρχει μια υποτελής τοπική διοίκηση», σημείωσε.
Κατά τη γνώμη του Αχιλλέα Δημητριάδη δεν τίθεται ζήτημα «αναγνώρισης», καθότι πρόκειται για τούρκικη επιτροπή. «Πολλοί πέφτουν σ’ αυτή την παγίδα. Όχι, δεν πρόκειται για αναγνώριση. Κι όσο επίσης επιμένουμε να μιλάμε για ‘ψευδοκράτος’, τόσο αδυνατίζουμε την υπόθεσή μας. Δεν υπάρχει ψευδοκράτος. Ουδέποτε δημιουργήθηκε ψευδοκράτος. Είναι μια υποτελής στην Τουρκία τοπική διοίκηση και τίποτ’ άλλο. Και δεν βρίσκω εγώ αυτές τις ορολογίες, απλώς τις αναπαραγάγω από τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου», ανέφερε.
Επίσης, υπενθύμισε την απόφαση της υπόθεσης της Τιτίνας Λοϊζίδου, αλλά και την 4η διακρατική προσφυγή και εξήγησε ότι μέσα σ’ αυτή την υποτελή τοπική διοίκηση η Τουρκία υποχρεώθηκε να δημιουργήσει μια Επιτροπή Ακίνητης Ιδιοκτησίας, διότι αυτό επιτάσσει και έτσι είναι σχεδιασμένο το σύστημα προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Συμβούλιο της Ευρώπης: «Δηλαδή, πρέπει να απευθυνθείς στα δικαστήρια της χώρας η οποία σου παραβιάζει τα δικαιώματα κι αν δεν βρεις το δίκιο σου τότε μόνο απευθύνεσαι στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Η Τιτίνα Λοϊζίδου τότε πήγε κατευθείαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ακριβώς διότι δεν υπήρχαν αυτά τα εσωτερικά ένδικα μέσα».
Σύμφωνα με τον ίδιο, είναι σημαντικό να ξεχωρίσουμε το επείγον της περίπτωσης του Βαρωσίου, καθώς σε αντίθεση με όλες σχεδόν τις υπόλοιπες περιοχές στα κατεχόμενα δεν προκύπτει το πρόβλημα του «χρήστη». Δηλαδή, δεν υπάρχει το αντίπαλο δέος ότι κάποιος Τ/κ, έποικος ή ξένος χρησιμοποιεί την περιουσία και χρειάζεται να εξισορροπήσουν τα συμφέροντα μεταξύ ιδιοκτήτη και χρήστη. «Το Βαρώσι είναι κλειστό από το 1974. Επειδή δεν υπάρχει χρήστης είναι πολύ πιο εύκολο κάποιος που θα διεκδικήσει επιστροφή στην περιουσία του να το πετύχει», επισήμανε.
Ο Αχιλλέας Δημητριάδης διατύπωσε επίσης την άποψη ότι, απευθυνόμενος στην Επιτροπή Ακίνητης Ιδιοκτησίας, κάποιος μπορεί να διεκδικήσει τρεις θεραπείες: α) επιστροφή περιουσίας, β) αποζημιώσεις ή γ) ανταλλαγή με περιουσίες στις ελεύθερες περιοχές. Το τελευταίο δεν μπορεί να συμβεί, γιατί, είπε, δεν το επιτρέπει ο Κηδεμόνας Τ/κ Περιουσιών. Όσο για τις αποζημιώσεις, εξήγησε, είναι δύο ειδών: μέσω απαλλοτρίωσης ή μέσω ενοικίασης.
Σε ερώτηση, κατά πόσο είναι ξεκάθαρος ο ρόλος αυτής της Επιτροπής και αν πρόκειται για ακόμη μια παγίδα του Ερντογάν, ο ίδιος δεν το απέκλεισε, εντούτοις επεσήμανε ότι από νομικής σκοπιάς δεν είναι σώφρον να σχεδιάζεις μια υπόθεση με βάση το τι θα σου πει ο αντίπαλος. «Πρέπει να σχεδιάζεις με βάση το πού είσαι εσύ δυνατός, να θέτεις τον δικό σου στόχο, να καθορίζεις την πορεία σου και μετά επικουρικά να απαντήσεις και στα επιχειρήματα του αντιπάλου», τόνισε. «Εμάς το σχέδιό μας είναι να πάρουμε πίσω το Βαρώσι. Μπορούμε να το καταφέρουμε αυτό είτε κάτω από τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας που αναφέρουν ότι πρέπει να παραδοθεί στα Ηνωμένα Έθνη –πράγμα που προφανώς δεν έχει γίνει- είτε με την πίεση για τη διεκδίκηση των περιουσιών. Κι ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό είναι μέσω της νομικής οδού», ανέφερε.
Ο ίδιος κατέθεσε την άποψη του ότι χωρίς να παραγνωρίζεται ο μέγιστος στόχος που είναι πάντα η πολιτική λύση του Κυπριακού, πρέπει να γίνει αυτή η αίτηση στην Επιτροπή Ακίνητης Περιουσίας για να θωρακιστεί το δικαίωμα της επιστροφής. «Παγίδες μπορεί να υπάρξουν. Αλλά, αν δεν σχεδιάσουμε τον στόχο και τον τρόπο που θα τον υλοποιήσουμε, πολύ απλά δεν θα τον πετύχουμε ποτέ. Ήδη σχεδόν 300 άτομα έχουν προσφύγει και διεκδικούν επιστροφή περιουσιών. Τι θα γίνει, αν δούμε αύριο τον τάδε να επιστρέφει, αλλά η περιουσία του δείνα να δίνεται σε χρήστες; Διότι αυτός είναι ο κίνδυνος», κατέληξε ο Αχιλλέας Δημητριάδης.
