Dünya Mirası Adalar: Κατέρρευσε μέρος του ορφανοτροφείου στην Πρίγκηπο
Το μεγαλύτερο ξύλινο κτήριο στην Ευρώπη και το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο, το οποίο βρίσκεται στον κατάλογο με τα απειλούμενα μνημεία ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομίας, συνεχίζει σταδιακά να καταρρέει, όπως φαίνεται σε φωτογραφία που ανέβηκε στο twitter από τον συγγραφέα Άρι Αμάγια Άκερμανς, ο οποίος μένει στην Πρίγκηπο και ασχολείται με τις βυζαντινές τέχνες. Το κτίριο αυτό για πολλές δεκαετίες στέγαζε ορφανά από την ελληνορθόδοξη μειονότητα. Από το 1964 είχε εκκενωθεί κατόπιν εντολής των Αρχών και είχε δημευθεί. Την είδηση της σταδιακής κατάρρευσης μετέδωσε αρχικά η ΜΚΟ ‘Dünya Mirası Adalar’ (Πριγκηπόννησα – Παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά).
Σύμφωνα με δηλώσεις του διαχειριστή του έργου Παντελή Βίγκα στην ιστοσελίδα Independent Türkçe, υπάρχουν καθυστερήσεις οι οποίες οφείλονται κυρίως στο ότι το κτίριο είναι ξύλινο, μεγάλο, καθώς και στο ότι η συντήρηση του έχει σημαντικό οικονομικό κόστος. Ο ίδιος τόνισε, ωστόσο, τη σημασία της συμβολής των ΜΚΟ —και ιδιαίτερα της Europa Nostra Τουρκίας— στο να ξεκινήσει το έργο.
«Τόσο η αρχιτεκτονική όσο και η ιστορία του μνημείου είναι σημαντική. Από εδώ και πέρα θα δοθεί η πρέπουσα σημασία στην αρχιτεκτονική του δομή, σημασία που δεν είχε δοθεί στο παρελθόν. Έχει επιλυθεί το νομικό ζήτημα με το Συμβούλιο Μνημείων», δήλωσε ο κ. Βίγκας και συμπλήρωσε πως στο έργο συμμετείχαν ακαδημαϊκοί, ειδικοί στην επεξεργασία του ξύλου και στην στατική μελέτη, από την Κωνσταντινούπολη και την Αθήνα. Παράλληλα, η ομάδα BİMTAŞ που βασίζεται σε εθελοντές (και είναι θυγατρική του Μητροπολιτικού Δήμου Κωνσταντινούπολης) ανέλαβε την ψηφιακή καταγραφή του έργου. Σύμφωνα με τον κ. Βίγκα σε έξι μήνες θα παραδοθεί στο Συμβούλιο Μνημείων ο ολοκληρωμένος φάκελος του έργου.
Αν και οι συζητήσεις και επαφές από τους αρμόδιους συνεχίζονται, μέχρι σήμερα δεν έχει ξεκινήσει καμία εργασία για τη συντήρηση του 120 ετών εξαώροφου κτηρίου που σχεδιάστηκε από τον Γάλλο αρχιτέκτονα Αλεξάντρ Βαλορί για την εταιρεία που επίσης διαχειριζόταν το γνωστό Όριεντ Εξπρές.
Οι εργασίες της ανέγερσης του κτιρίου ολοκληρώθηκαν το 1898. Όμως, η λειτουργία του ως καζίνο – ξενοδοχείο εμποδίστηκε από τον σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίντ Β, ο οποίος αρνήθηκε να παραχωρήσει την απαιτούμενη άδεια. Το κτίριο αγοράστηκε από την Ελένη Ζαρίφη, σύζυγο του Μεγάλου Ευεργέτη έλληνα τραπεζίτη, η οποία το δώρισε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Το 1903 το κτίριο άρχισε να λειτουργεί ως ορφανοτροφείο και σπίτι για περίπου 5.800 παιδιά της Ομογένειας μέχρι και το 1964, όταν εξαναγκάστηκε να κλείσει.
Το κτίριο έγινε αιτία διαμάχης μεταξύ Οικουμενικού Πατριαρχείου και της τουρκικής κυβέρνησης, η οποία το κατάσχεσε το 1997. Επανήλθε στο Πατριαρχείο μετά από απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το 2010.
Το κτίριο ανήκει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και καταβάλλονται προσπάθειες προκειμένου να επιτευχθεί αποκατάστασή του.
ΜηΒ
