Οι εκλογές στην Τουρκία

Το φιλοκουρδικό HDP μπορεί να είναι ρυθμιστής, αν υπάρξει δεύτερος γύρος

Του Αλέκου Παπαδόπουλου*

Σχολιαστές και αναλυτές γνώστες της όλης κατάστασης που επικρατεί στην Τουρκία, σε συσχετισμό βέβαια και με την επίσπευση των προεδρικών και βουλευτικών Εκλογών με πρωτοβουλία του αρχηγού του Εθνικιστικού Κόμματος Ντεβλέτ Μπαχτσελί, θεωρούν δεδομένο ότι επίκεινται εντυπωσιακές εξελίξεις καθ΄όλη την προεκλογική περίοδο. Εξελίξεις που καθημερινά θα τροποποιούν και τις πλέον έγκυρες προβλέψεις , σε σημείο που το βέβαιο να καθίσταται αβέβαιο και το αβέβαιο ίσως και βέβαιο.
Πρωταγωνιστής. Ποιός άλλος; Ο σημερινός πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Εμφανώς όμως ανήσυχος τούτη τη φορά και προβληματισμένος, μη τυχόν και καρποφορήσουν τελικά οι προσπάθειες της αντιπολίτευσης, με αποτέλεσμα να στερηθεί οριστικά και αμετάκλητα την πολυπόθητη ιδιότητα του απόλυτου άρχοντα. Αλλά και το μεγαλείο της εξουσίας, ταυτόχρονα δε τα μεγαλοπρεπή ανάκτορα που, όταν τα ανήγειρε, ήταν πεπεισμένος ότι θα παραμείνει εκεί μέχρι τα τέλη του βίου του.
Ασυμβίβαστο όμως και με το χαρακτήρα του Ερντογάν, που συνήθισε να αποφασίζει και να διατάσσει και όχι να διατάσσεται, όχι να καθοδηγείται και να εξαρτάται, έστω μέχρι την ημερομηνία των εθνικών εκλογών, από τον άλλοτε πολέμιο του και σύμμαχο του τώρα Ντεβλέτ Μπαχτσελί. Αρχηγό ενός κόμματος, του οποίου η δύναμη μετά και τη διαγραφή της Μεράλ Ακσενέρ, που ίδρυσε το ΚΑΛΟ ΚΟΜΜΑ, περιορίζεται αυτονόητα σε ένα ποσοστό 5-6 % που μετεκλογικά θα του στερούσε και αυτήν τη βουλευτική ιδιότητα. Μια σχέση πανομοιότυπη αυτής της ημέτερης με τους Τσίπρα και Καμμένο, όπου ουσιαστικά η μειοψηφία σε ορισμένες περιπτώσεις κάνει ότι θέλει και σέρνει κατά βούληση, πολλές φορές και ….από τη μύτη, τον αρχηγό της όποιας πλειοψηφίας.

Στη συγκεκριμένη λοιπόν συμμαχία ο Μπαχτσελί, όχι απλά εισηγήθηκε, αλλά και αυθαίρετα ανήγγειλε την επίσπευση των εκλογών. Ο δε Ερντογάν, παρότι επανειλημμένα είχε πει ότι οι εκλογές, θα διενεργηθούν το 2019 τελικά τον ακολούθησε πειθήνια, αλλάζοντας συμβολικά την ημερομηνία που όρισε ο Μπαχτσελί κατά 30 μόνο μέρες !! Ίσως, όπως λέγεται, για να αποδείξει ότι αυτός και όχι ο άλλος έχει τον τελευταίο λόγο. Και πως να διαφωνούσε όμως, όταν ακόμη και με το 5-6% του Μπαχτσελί, επικουρούμενο και με το πιθανό ποσοστό του 2%, του κατ΄όνομα μόνο “Μεγάλου!!! Κόμματος της Ένωσης”, που έχει συνταχθεί μαζί του, αμφισβητείται όχι μόνο από τις ουδέτερες, αλλά και από τις φιλικά προσκείμενες στον Ερντογάν εταιρείες δημοσκοπήσεων ο επιβεβλημένος στόχος του 50% + μία ψήφο. Και η συγκεκριμένη αυτή αμφισβήτηση είναι που τον υποχρεώνει τις μέρες αυτές να θυμάται όσους είχε αγνοήσει, είχε κατά καιρούς παραμελήσει, είχε υποτιμήσει όπως λ.χ. ο διατελέσας πρόεδρος της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης και βοηθός πρωθυπουργός, Μπουλέντ Αρίντς, ο 11ος πρόεδρος της Δημοκρατίας και στενός κάποτε συνεργάτης του, Αμπντουλλάχ Γκιούλ, ο πρώην πρωθυπουργός, Νταβούτογλου, αλλά και άλλα πρόσωπα λιγότερα γνωστά στο πολιτικό στερέωμα της χώρας, αρκεί να έχουν κάποια επιρροή και να μπορούν να φέρουν αριθμό ψήφων, συμπεριλαμβανομένου εννοείται και του Πατριάρχου μας Βαρθολομαίου, μετά του οποίου είχε μακρά συνάντηση στο Προεδρικό Μέγαρο και αντήλλαξε θερμότατες χειραψίες. Οι Αρίντς και Νταβούτογλου μετά τη συνάντηση, που είχαν μαζί του δήλωσαν πλήρη υποταγή και συμπαράσταση, ενώ εξακολουθεί να τον ανησυχεί πολύ η στάση που θα τηρήσει τελικά ο Αμπντουλλάχ Γκιούλ, του οποίου η υποψηφιότητα για την Προεδρία, οπωσδήποτε θα του αφαιρέσει έστω στον πρώτο γύρο, σοβαρό αριθμό ψήψων από τους οπαδούς και του δικού του Κόμματος, του AKP, στους κόλπους του οποίου χαίρει αισθητής εκτίμησης.

Όσον αφορά στη μάλλον πρόσκαιρη συνάντηση του με τον κ. Βαρθολομαίο, αμφιβολία καμία ότι αποτελεί χειρονομία καλής θέλησης όχι μόνο προς τους εκεί, αλλά κυρίως προς τους ξενητευθέντες ομογενείς, οι οποίοι για πολλούς και διάφορους λόγους διατηρούν και την τουρκική ιθαγένεια, έχουν δικαίωμα ψήφου, μπορούν να ψηφίσουν στα κατά τόπους προξενεία, αριθμητικά δε ανέρχονται σε αρκετές χιλιάδες. Αμείλικτος πάντως εκδηλώνεται ο Ερντογάν προς όποιους πρώην συνεργάτες του δεν τάσσονται αναφανδόν στο πλευρό του. Αποφεύγει όμως να τους κατονομάσει, ελπίζοντας να αλλάξουν στάση και γνώμη έστω και την δωδεκάτη ώρα. Εμφανώς δυσαρεστημένος είναι επίσης και κατά των Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, που δεν προτίθενται να μετατρέψουν τις χώρες τους σε πεδίο προεκλογικής μάχης.
Πικρό πολύ γι΄αυτόν να αρκεσθεί σε μια συγκέντρωση π.χ. στο Σεράγιεβο ή και στη Βοσνία με τη συμμετοχή το πολύ 10.000- 15.000 ατόμων, που θα μεταφερθούν εκεί από άλλες χώρες της Ευρώπης, όταν η τουρκική διασπορά ανέρχεται σήμερα σε 6 εκατομμύρια άτομα με επίκεντρο τη Γερμανία και αντιπροσωπεύει περίπου το 10% του εκλογικού σώματος της Τουρκίας.
Έγκυρος πολιτικός αναλυτής, κατά πολλούς εγκυρότερος όλων, ο Χακάν Μπαϊρακτσί, πρόεδρος της μεγαλύτερης εταιρείας δημοσκοπήσεων της Τουρκίας “Σονάρ”, ο οποίος διετέλεσε κατά καιρούς σύμβουλος των Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ και Μπουλέντ Ετζεβίτ καθώς και πρωθυπουργών, υπουργών και 140 δημάρχων, σε πρόσφατες δηλώσεις του δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να ηττηθεί ο πρόεδρος Ερντογάν στις εκλογές της 24ης Ιουνίου για πρώτη φορά στην ένδοξο πολιτική σταδιοδρομία του επί 16 συναπτά έτη.

Ο Μπαϊρακτσί ούτε λίγο, ούτε πολύ θεωρεί απίθανη την επικράτηση του στον πρώτο γύρο, επικίνδυνη όμως και στο δεύτερο γύρο της 8ης Ιουλίου, δεδομένου ότι, ενώ ο Ερντογάν δεν θα μπορέσει να αποσπάσει ούτε μία ψήφο από τους υποψηφίους των άλλων κομμάτων, αρκεί ο αντίπαλος του να κατέλθει με τις ψήφους που πήραν όλοι οι συνυποψήφιοι του, στον πρώτο γύρο.

Συμπερασματικά, λοιπόν, το κυρίως ερώτημα είναι, αν βέβαια υπάρξει δεύτερος γύρος , θα καταφέρει η αντιπολίτευση να συντονισθεί κατερχόμενη σύσσωμη στην επόμενη αναμέτρηση μαζί βέβαια και το φιλοκουρδικό HDP, που παρά τη θέληση των άλλων, θα έχει εξελιχθεί σε ρυθμιστή, ακόμη και αν δεν επιτύχει το όριο του 10%.

*Ο Αλέκος Παπαδόπουλος σε νεαρότατη ηλικία υπήρξε διευθυντής της εφημερίδας “ΕΜΠΡΟΣ”, που εκδιδόταν στην Κωνσταντινούπολη. Μετά την μετοίκησή του στην Αθήνα ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο “ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ”. Επίσης, είναι συγγραφέας βιβλίων. – Tα ενυπόγραφα κείμενα εκφράζουν τις απόψεις του συγγραφέα τους