Το τζαμί, το φράγμα και ο διευρυνόμενος πολιτισμικός πόλεμος του Ερντογάν
Οι συνδεδεμένες μοίρες δύο τοποθεσιών πολιτιστικής κληρονομιάς στην Τουρκία.
“Το μυστήριο είναι πόσο καιρό τέτοιες νίκες θα είναι αρκετές για τους Τούρκους ψηφοφόρους – και τι θα κάνει ο Ερντογάν όταν δεν είναι” , γράφει ο Nick Danforth σε άρθρο του στο ForeignAffairs
Ο συγγραφέας ανάμεσα σε άλλα υποστηρίζει:
* “Η οικονομία της Τουρκίας καταρρέει, οι τιμές αυξάνονται και το νόμισμά της εξασθενεί. Ο Ερντογάν μέχρι στιγμής κατάφερε να διατηρήσει τη στενή του πλειοψηφία, λογοκρινώντας και συλλαμβάνοντας τους αντιπάλους του και ξαναγράφοντας τους εκλογικούς κανόνες υπέρ του.
*Για παράδειγμα, το 2019, πολλοί από τους ντόπιους και διεθνείς κριτικούς του Ερντογάν δεν πίστευαν ότι θα προχωρούσε με το σχέδιό του να αγοράσει ρωσικούς πυραύλους αεροπορικής άμυνας, επιμένοντας ότι τελικά θα υποκύψει στην πίεση των ΗΠΑ. Οι επικριτές εξακολουθούν να αναρωτιούνται για το σκεπτικό για ένα οπλικό σύστημα 2,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων που βρίσκεται επί του παρόντος σε αποθήκη, το οποίο ενδέχεται να επιβάλει κυρώσεις στις ΗΠΑ και ότι η Τουρκία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει για να αμυνθεί ενάντια σε ρωσικές επιθέσεις (όπως οι αεροπορικές επιθέσεις που σκότωσαν 33 Τούρκους στρατιώτες στο Idlib το περασμένο έτος) . Όμως, η προκλητική πλαισίωση του Ερντογάν εξασφάλισε ότι η ίδια η πράξη με την αγορά έμοιαζε με νίκη, ακόμη και στα μάτια των επικριτών του.
*Αλλά, αν η πραγματική βάση υποστήριξής του διαβρώνεται τόσο γρήγορα όσο δείχνουν ορισμένες δημοσκοπήσεις, ακόμη και αυτά τα αντιδημοκρατικά μέτρα ενδέχεται να μην είναι πλέον αρκετά.
*Οι προεδρικές και κοινοβουλευτικές εκλογές προγραμματίζονται επί του παρόντος για το 2023. Τα επόμενα χρόνια, οι ψηφοφόροι θα έχουν αναμφίβολα περισσότερα τζαμιά και μεγάλα έργα και κανένα τέλος τριβής στην ανατολική Μεσόγειο. Τότε θα πρέπει να αποφασίσουν εάν αυτοί οι αγώνες είναι η πηγή ή η λύση στα προβλήματά τους”.
*Διαβάστε όλο το άρθρο ΕΔΩ
