ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟ-ΜΑΝΩΝ

Του Μητροπολίτη

Γέροντος Χαλκηδόνος

Ἀθανασίου

Μὴν κάνεις τὸ λάθος καὶ ζήσεις ἐπὶ πολύ.
Ἢ πρέπει νὰ ὑπομείνεις, ὅτι ὁ κόσμος
τὸν ὁποῖον ἀγαπᾶς,
θὰ σὲ ἀποστρέφεται.
(E. Kästner)

Εἰς τὴν σοφίαν τῶν λαῶν ἀπαντῶνται καὶ αἱ ἑξῆς σκωπτικαὶ χρονικαὶ τῆς θανατολογίας βαθμίδες: Οἱ πρὸς λάκκον ἑτοιμαζόμενοι (Grufti 70 ἐτῶν), οἱ ἀποσυντιθεμένοι (Verwesti 80 ἐτῶν), οἱ κομπόστοι (Composti 90 ἐτῶν), οἱ Uhu (über hundert, ἄνω τῶν ἑκατό) καὶ οἱ Grabverweiger (ἀρνηταὶ τοῦ τάφου)!
Τὸ θέμα τοῦ τελείου ἀνθρώπου καὶ τῆς ἀθανασίας ἀποτελεῖ αἰώνιον ὄνειρον τοῦ ἀνθρώπου. Ἤδη μὲ αὐτὰ εἶχον ἀσχοληθεῖ ματαίως ἀλχημισταὶ τοῦ Μεσαίωνος καὶ οἱ Γερμανοὶ περὶ τὸ 1945, διὰ τῆς εὐγονικῆς, τῆς ἀναβιώσεως τῆς Ἀρίας φυλῆς κλπ. Σήμερον οἱ Διανθρωπισταί (Transhumanisten) πιστεύουν, ὅτι διὰ τῆς μοντέρνας τεχνικῆς καὶ τῆς βοηθείας τῶν ὑπολογιστῶν, τῆς τεχνητῆς εὐφυΐας καὶ τῆς βιοϊατρικῆς, θὰ βελτιώσουν κατὰ δύναμιν τὴν ζωὴν τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ θὰ δημιουργήσουν τὸν τέλειον ἄνθρωπον.
Πιστεύουν εἰς τὴν μεῖξιν τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῆς μηχανῆς. Ἐπιθυμοῦν νὰ ὑπερβοῦν τὸν ἄνθρωπον εἰς τὴν σημερινήν του μορφήν, νὰ ἐπιμηκύνουν τὴν ζωήν του, καὶ νὰ συνεχίσουν τὴν ἐξέλιξιν. Δι’ ἕνα ἱερέα δέ, διακονούντα εἰς νοσοκομεῖον, ταῦτα εἶναι ἐργαλεῖα τοῦ Σατανᾶ! Φοροῦμεν ὀμματοϋάλια, ἔχομεν ἁρμοὺς ὀσφύος, βηματοδότην, τοποθετοῦν chip εἰς τὸ σῶμα ἡμῶν διὰ νὰ ἐλέγχουν τὰ πάντα καὶ εἰς τὸν ἐγκέφαλον, πρὸς θεραπείαν τῆς ἀνοίας, διαφόρων παραλυσιῶν καὶ ἐνίσχυσιν τῆς εὐφυΐας. Καὶ αὐτὰ τῇ βοηθείᾳ τεχνητῶν ὑπερβολῶν μέσῳ νανορομπότ, ἐξικνουμένων μέχρι καὶ τῆς κυκλοφορίας τοῦ αἵματος. Εἴμεθα ἄρα μεῖγμα ἀνθρώπου καὶ μηχανῆς.

Ἐκτελοῦν μετρήσεις διὰ αἰσθητήρων εἰς τὸν ἐγκέφαλον καὶ γενετικὰς ἐπεμβάσεις πρὸς θεραπείαν κληρονομικῶν ἀσθενειῶν, κακῶν συνηθειῶν -τοῦθ’ ὅπερ χρήσιμον καὶ ἐκπαιδευτικῶς- ὡς τοῦ καπνίσματος, ἐγκληματικότητος, παιδοφιλίας καὶ πρόληψιν διαφόρων ἀσθενειῶν πρὸ τῆς ἐμφανίσεως αὐτῶν, τινὲς μάλιστα ἐπιθυμοῦν νὰ ἐλευθερώσουν τοὺς ἀνθρώπους ἐξ ὅλων τῶν περιορισμῶν καὶ τῆς συνειδήσεως, διὰ νὰ μένει τὸ πνεῦμα καὶ αἱ σκέψεις των πάντοτε εἰς τὸν κόσμον, κλωνοποιούμενα μάλιστα, οὕτως ὥστε νὰ ἀποβαίνουν ἀθάνατοι!
Διὰ πολλούς, βεβαίως ἀκόμη καὶ Διανθρωπιστάς, ταῦτα εἶναι ἓν ἐπιστημονικὸν κατασκεύασμα. Ἄγνωστον δὲ ποῖοι τὰ ἀποδέχονται. Κατὰ τὸ δίκτυον Humanityplus, ὑπάρχουν εἰς αὐτὸ 20.000 μέλη. Οἱ Διανθρωπισταὶ διὰ τὰς ἰδέας των στηρίζονται εἰς τὸν Fr. Nietzsche, ὁ ὁποῖος εἰς τὸ ἔργον του “Τάδε ἔφη Ζαρατούστρα” περιγράφει τὴν ἰδέαν του περὶ τοῦ ὑπερανθρώπου. Οὗτος διακρίνεται διὰ τὸ ὅτι ἀποστρέφεται τὰς γενικὰς ἀξίας καὶ ἀπόψεις περὶ ἠθικῆς, αἱ ὁποῖαι εἶναι διὰ τούς “ὁμαλούς” ἀνθρώπους. Ὁ Θεὸς δὲν ὑπῆρξε εἷς ἱκανός “ἀρχιτέκτων” -Κύριε ἐλέησον- καὶ ὁ ἄνθρωπος εἶναί τι τὸ ὁποῖον δέον νὰ ὑπερβληθεῖ, διὰ νὰ μπορεῖ νὰ ἐξελιχθεῖ καὶ νὰ μὴν παραμείνει εἰς τὰ ἴδια. Δὲν εἶναι καλὸς ὡς εἶναι! ἀλλὰ πλημμελοῦς ἐξελίξεως, ἔχων ποικίλας ἀδυναμίας. Χρειάζεται ὕπνον, δὲν μανθάνει εὐκόλως καὶ μετὰ λησμονεῖ. Εἰδικῶς τὸ σῶμα του εἶναι ἐγκαταλελειμένον εἰς τὴν φθορὰν καὶ παροδικότητα, ἀποθνήσκει. Ἀκόμη τί πρόκειται νὰ ἀκούσωμεν ἆρα γε. Τώρα θὰ καταστρέψωμεν καὶ τὸν ἄνθρωπον, ὅπως ἐκάναμεν καὶ διὰ τὴν φύσιν.
Οἱ Διανθρωπισταὶ ὅμως λέγουν (ὁμὰς ΚΙ) δυνάμεθα νά “ποιήσωμέν” τι τὸ καλλίτερον, τελειότερον καὶ ἀθάνατον.
Δὲν εἶναι ὡς ἐκ τούτου ἐντυπωσιακόν, ὅτι ἡ θεολογία ἐν τῷ μεταξὺ ἀσχολεῖται καὶ μὲ αὐτούς, ἔχουσα κοινὰ σημεῖα, ὅπως τὴν μείωσιν τοῦ ἀνθρωπίνου πόνου (Göcke);

                         Ὁ πορθμέας Χάροντας τοῦ Ἅδη (Scott Murphy).
Ὁ ἄνθρωπος κατὰ τὴν χριστιανικὴν ἄποψιν ἐπλάσθη διὰ νὰ διαμορφώνει τὸν κόσμον χρησιμοποιῶν καὶ τὴν τεχνικήν, ἡ ὁποία εἶναι οὐδετέρα, ἐξαρτωμένη ἐκ τῆς χρήσεώς της “αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς …(Γεν. 1, 28)”. Ὅμως ἡ ἰδέα βελτιώσεως ἀποβαίνει προβληματική, ὅταν ὑπεισέρχεται εἰς τὸ θέμα τῆς Σωτηρίας, ἡ ὁποία διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο, καθ’ ὅτι τότε ὁ ἴδιος ὁ Διανθρωπισμὸς ἀποβαίνει θρησκεία.
Τέλος ἐρωτᾶται: Πῶς δύναται νὰ ἀλλάξει ὁ ἄνθρωπος δίχως νὰ διακινδυνεύσει τὸν πυρῆνα τῆς ὑπάρξεως του; Ὁ Weizenbaum καθώρισεν τὸ ὅριον “ὅταν θὰ γίνωμεν ἀντικείμενον τῆς ἠλεκτρονικῆς, ὅτε δὲν θὰ ὑπάρχει πλέον ἐγώ”. “Ὁ ἄνθρωπος δέον νὰ μείνει ἓν ἐλεύθερον ὄν, τὸ ὁποῖον δύναται νὰ ἀπαντᾶ εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ” (Göcke).
Οἱ Διανθρωπισταὶ δὲν ἐνδιαφέρονται ἰδιαιτέρως περὶ τούτου. Δι’ αὐτοὺς ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔχει ἰδιαιτέραν θέσιν εἰς τὸν κόσμον. Χρειαζόμεθα λέγουν, μίαν “νέαν εἰκόνα τοῦ ἀνθρώπου”. Κατὰ τὸν Sorgner, καὶ μηχαναὶ δύνανται νὰ θεωρηθοῦν ὡς ἄνθρωποι, ἐφ’ ὅσον αἰσθάνονται σωματικῶς ἢ γνωστικῶς πόνους, ἀγαποῦν κλπ., ὁπότε ἐμπλέκεται ἐνταῦθα καὶ ἡ βιοηθική. Ἰσχύει συνεπῶς ἡ ἀξιοπρέπεια τοῦ ἀνθρώπου καὶ διὰ τὰς μηχανὰς ἀκόμη; Μερικοὶ φοβῶνται ἐκ των ἐξελίξεων αὐτῶν εἰς τὰς ὁποίας κυριαρχεῖ τὸ λογικόν, ἐνῶ ἡ καρδία δὲν ὑφίσταται (Bohn). Ὁ μεγάλος μου δάσκαλος H. Sedlmayr πρὸ 70 περίπου ἐτῶν εἰς τὴν 4. περίοδον τῆς δυτικῆς τέχνης (1760- ), ὁμιλεῖ περὶ τῆς ἀπωλείας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, τοῦ “αὐτονόμου ἀνθρώπου” καὶ τοῦ ἀπανθρωπισμοῦ (Deshumanisation) .
Τὸ ὄνειρον τῆς νίκης κατὰ τοῦ θανάτου εἶναι παλαιὸν ὅσον καὶ ὁ ἄνθρωπος, πραγματοποιηθείσης τῆς νίκης αὐτῆς μόνον ὑπὸ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, “θανάτῳ θάνατον πατήσαντος”. Καίτοι σήμερον καὶ ἰατροί “ἀνασταίνουν” νεκρούς! τοὐλάχιστον εἰς καρδιακὰ νοσήματα.
Ἡ διαδικασία ἐξ ἄλλου τῶν γηρατειῶν εἶναι μία ἄποψις τρόμου. Ἐξ ἄλλου ταῦτα “θεραπεύονται” καὶ διὰ διαφόρων φαρμάκων. Πάντως, τὸ πλέον ἐμφανὲς πρόβλημα τοῦ κόσμου εἶναι ὁ ὑπερπληθυσμός, καθ’ ὅσον ὁ “ζῶν αἰωνίως” δὲν δημιουργεῖ θέσεις δι’ ἄλλους. Διὸ καὶ ὁ κορωνοϊός! Φησὶν λοιπόν, ἄδειασον τὸν τόπον διὰ νὰ μὴν πληρώνουν καὶ τὰ ἀσφαλιστικὰ ταμεῖα….

  ”Οἱ λίγοι τυχεροί… Ὁ Χάροντας στὸν ποταμὸ τῆς Στυγός. Manuel Pérez Clemente (Sanjulián).

Ἀλλὰ καὶ ποῦ θὰ ζῶσιν οἱ “ἀθάνατοι”, οἱ ὁποῖοι οὔτε κατὰ διάνοιαν χωροῦν εἰς τὴν μικρὰν μὲν τὸ δέμας, “μεγάλην” δὲ τὸ πνεῦμα Ἀκαδημίαν! Ποῖος θὰ ἀποκτήσει τέκνα; Διαφορετικῶς δὲν θὰ ὑπάρχει δημιουργικότης, δυναμικὴ καὶ πρόοδος. Ἂς φαντασθῶμεν μίαν ἀεροσυνοδὸν 3.000 ἐτῶν (Πριγκηποννήσων Δωρόθεος ♰), μίαν ζωὴν ἄνευ τέλους, ἐννοίας καὶ προορισμοῦ. Οὕτως θὰ κυριαρχοῦν διαχρονικῶς οἱ ἰσχυροί, πονηροί καὶ ἀδίστακτοι κατὰ τῶν ἀδυνάτων καὶ καλοπίστων. Ἀλλὰ μήπως δὲν βλέπομεν συνεχῶς αὐτὰ καὶ σήμερον;
Ὡς ἐκ τούτου ἀναφωνῶμεν: “Ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε· πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας” (Ψαλμ. 103, 24).

*Στην πρώτη φωτογραφία: Ἡ βάρκα τοῦ Χάροντα. 1808. Bartolomeo Pinelli. 1781-1835

1- H. Sedlmayr, Verlust der Mitte, Φρανκφούρτη, Βερολῖνον, Βιέννη10 1983, 151, 153, 226, 230.

2-V. Rüdele – A. Teupke, Der Plan von der Abschaffung des Todes, Publik-Forum ἀρ. 23 (2019) 27-30.