ΟΙ αναφορές Ερντογάν σε «πραξικόπημα»

Υπόνοιες της αντιπολίτευσης ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει

Του Αλέκου Παπαδόπουλου*

Απτόητος ο Τούρκος Πρόεδρος. Ούτε καν ασχολείται με τον κορονοϊό. Ως οι αριθμοί που δημοσιεύονται καθημερινά σχετικά με τα κρούσματα και τους νεκρούς και οι φήμες που επίμονα επιβεβαιώνουν κατ΄άλλους ακόμη και το διπλάσιο των επίσημων στοιχείων να μην αφορούν τη χώρα που προεδρεύει, αλλά μιαν άλλη, μια ξένη χώρα, όπου βασιλεύει η ευφορία των ανακτόρων του και η πανδημία να αγνόησε παντελώς τον τουρκικό λαό.
Αδιάφορος επίσης για την εξαθλίωση της τουρκικής οικονομίας προσποιείται ότι πιστεύει και ο ίδιος τα στοιχεία που μαγειρεύει, πάντοτε καθ΄υπαγόρευση του ο αρμόδιος υπουργός αλλά και γαμπρός του Μπεράτ Αλμπαϊράκ, όσον αφορά τον πληθωρισμό. ΄Οσον αφορά την ακρίβεια. Όσον αφορά την ανεργία. Τους διάφορους σχετικούς δείκτες από τους οποίους και προκύπτει ότι όταν το 2002 ανέλαβε το Κόμμα του τη διακυβέρνηση της χώρας η ισοτιμία του δολαρίου που υπερβαίνει σήμερα τις 7 λίρες, ήταν μόλις 1, 513 λίρες Τουρκίας. Είναι δε αληθές ότι η κρίση του κορονοϊού αποδεδειγμένα τον βρήκε κυριολεκτικά ξυπόλητο και με απλωμένα όχι μόνο το δεξί, αλλά και τα δύο του χέρια προς τον Αμερικανό Πρόεδρο Ντόναλτ Τραμπ για την εξασφάλιση άμεσης οικονομικής ενίσχυσης.
‘Ασχετο αν, επιδειξίας όπως είναι για να ανανεώσει και πάλι το απατηλό προφίλ του φιλεύσπλαχνου κροίσου φρόντισε εν τω μεταξύ να στείλει ως βοήθεια!!, ακόμη και στην Αμερική!! και στη Μεγάλη Βρετανία!!, μάσκες, ποδιές και άλλο υγειονομικό υλικό την ίδια ώρα που,κατά τον αντιπρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, δέκα εκατομμύρια τετρακόσιες χιλιάδες οικογένειες λόγω του κορονοϊού διεκδικούσαν στη χώρα του, προσκομίζοντας εννοείται και τα επίσημα στοιχεία απορίας, το τριμηνιαίο κοινωνικό βοήθημα των χιλίων λιρών που ισοδυναμεί μόλις με 128 ευρώ!!για τρεις μήνες.

Στοιχεία που αν αληθεύουν, και πρέπει να αληθεύουν αποκαλύπτουν ότι το ήμισυ του πληθυσμού της χώρας (10.400.000 Χ 4 άτομα η κάθε οικογένεια = 41,600.000) αντιμετωπίζει το φάσμα της πείνας. Κάτι που απεικονίζουν άλλωστε και τα επίσημα στοιχεία των δημόσιων υπηρεσιών εύρεσης εργατών και εργασίας, βάσει των οποίων τα μεν πρώτα έχουν μηδενισθεί τα δε δεύτερα αυξάνονται αλματωδώς.
Και ενώ από τις δηλώσεις του το τελευταίο διάστημα φαίνεται να έχει ξεχάσει τις δυνάμεις που διατηρεί η χώρα του στο Ίντλιμπ της Συρίας αλλά και στη Λιβύη στο πλευρό του Σάγελ αλ Σάρατς, οι πάντες και κυρίως τα αντιπολιτευόμενα Κόμματα ανησυχούν ότι αναφερόμενος πρόσφατα ο Ερντογάν σε ενδεχόμενο “πραξικόπημα” κάτι το έκτακτο πρέπει να μαγειρεύει ως η πάγια τακτική που ακολουθεί όταν διαπιστώνει ότι χάνει έδαφος και ενδέχεται, με ένα στρατιωτικό κίνημα ή και με εκλογές να στερηθεί την απαραίτητη πλέον γι’ αυτόν εξουσία. Και προ παντός τα μεγαλεία που του παρέχει, με φυσική δε συνέπεια να ανοίξουν ακολούθως πολλοί φάκελοι που τον αναμιγνύουν σε σκάνδαλα του παρελθόντος.
Και δικαιολογούνται σήμερα οι προβληματισμοί του,όταν διαπιστώνει από τις δημοσκοπήσεις ότι υποχωρεί συνεχώς η δημοτικότητα του, ενώ δε και λόγω χαρακτήρα, ενοχλείται από τις έστω παρασκηνιακές παρεμβάσεις του συνεταίρου του στην εξουσία Ντεβλέτ Μπαχτσελή, αντιλαμβάνεται ότι και αν ακόμα συνεχίσει να τον ανέχεται, η δύναμη των δύο ήδη δεν του εξασφαλίζει την απαιτούμενη πλειοψηφία.

Πόσο μάλλον το 2023, που λήγει η θητεία του και έως τότε θα αυξηθούν αντί να μειωθούν τα προβλήματα της χώρας του, οπωσδήποτε δε αποκλείεται έστω να έχει.. ανατείλει ο ΧΡΥΣΟΣ ΑΙΩΝΑΣ που είχε υποσχεθεί στον τουρκικό λαό την επομένη του αποτυχημένου ή σκηνοθετημένου πραξικοπήματος της 15 ης Ιουλίου του 2016.
Ασφαλώς και θα θυμούνται όσοι παρακολουθούν τις πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία το τι είχε συμβεί το 2013. Το φάκελο, που παρότι περιείχε τα στοιχεία της πλέον εκτεταμένης και μεγαλύτερης διαφθοράς και δωροδοκίας στην ιστορία της τουρκικής δημοκρατίας τελικά όχι μόνον έκλεισε αλλ΄ αντιστράφηκαν οι όροι με αποτέλεσμα την ενοχοποίηση των κατηγόρων και την απόδοση από τον Ερντογάν της ευθύνης της όλης υπόθεσης στον άλλοτε στενό του συνεργάτη και αυτοεξόριστο στην Πενσιλβάνια των ΗΠΑ Φετχουλλάχ Γκιουλέν, τον οποίο κατηγόρησε ως αδίστακτο συκοφάντη. Συγκεκριμένα το πρωί της 17ης Δεκεμβρίου του 2013 με απόφαση του Γενικού Εισαγγελέα Κων/πολης είχαν συλληφθεί 89 άτομα. Μεταξύ αυτών οι γιοί τριών πρωτοκλασάτων υπουργών, ο διοικητής της κρατικής τράπεζας “Χαλκ”, πολλοί μεγαλοεπιχειρηματίες καθώς και ο Τουρκο-Ιρανός Ρεζά Σαρράμπ, ο οποίος αργότερα είχε συλληφθεί στην Αμερική για παραβίαση του εμπάργκο κατά του Ιράν σε συνεργασία με την παραπάνω τράπεζα τις δε αποκαλύψεις του φυλάσσει έκτοτε η Ουάσιγκτον ως επτασφράγιστο μυστικό και υπενθυμίζει κατά καιρούς, στην Τουρκία όταν θέλει να εκβιάσει τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο θέμα των πυραύλων ή γενικότερα των σχέσεων του με τη Ρωσία. Όσο για το γιο του Μπιλάλ του οποίου το όνομα είχε επίσης συσχετισθεί με το όλο σκάνδαλο αποσιωπήθηκε προτού διαδοθεί ευρύτερα. Αλλά και όλοι οι άλλοι αρχικά ένοχοι που απομακρύνθηκαν από τις θέσεις τους αργότερα αποκαταστάθηκαν πλήρως.
Επτά χρόνια νεώτερος ήταν όμως τότε ο Ερντογάν. Χωρίς προβλήματα υγείας. Χωρίς σοβαρές δυσχέρειες στη διεθνή σκακιέρα. Αλλά και με οικονομική άνεση που λάνσαρε τη χώρα του ως ανθίζουσα, οπότε και αντέστρεψε με ευχέρεια το σκηνικό. Όπως έκανε και το 2016 που εκμεταλλεύθηκε το πραξικόπημα για να απομακρύνει από τις Ένοπλες Δυνάμεις όσους θεώρησε επικίνδυνους, το ίδιο από τη Δικαιοσύνη καθώς και από τα Σώματα Ασφαλείας. Να αλλάξει δε στη συνέχεια το Σύνταγμα της Τουρκίας και με συνοπτικές διαδικασίες να αναδείξει τον εαυτό του μονάρχη, με εξουσίες ασύγκριτα περισσότερες ακόμη και από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, που σήμερα ασφαλώς θα ζηλεύει ο Ντόναλτ Τραμπ.
Με βάση λοιπόν το χθες. Την τακτική του Ερντογάν. Την πολιτική ευστροφία και τις ικανότητες του που ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει έχουν  κάθε λόγο τα Κόμματα της αντιπολίτευσης να τον υποπτεύονται σήμερα. Να ανησυχούν και να διερωτώνται για ποιό λόγο ο Τούρκος Πρόεδρος, ομιλεί προσφάτως για ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ως να μη γνωρίζει ότι έχει εξουδετερώσει όλους τους επικίνδυνους πυρήνες στο στρατό, πλην αν πανικοβάλλεται και με τη σκέψη ακόμη μιας λαϊκής εξέγερσης υπό το βάρος της ανεργίας και της ανέχειας που οπωσδήποτε θα κορυφώσουν οι συνέπειες του κορονοϊού χωρίς βέβαια να είναι σε θέση να προβλέψει ποιά θα είναι τότε η στάση των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας και αν θα του παραμείνουν πιστές.

*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους