63 χρόνια από τα Σεπτεμβριανά
ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ “ΡΩΜΙΩΝ ΠΡΑΞΕΙΣ”
Του Αλέκου Παπαδόπουλου
Της Έλλης ήταν η ιδέα. Της κ. Ελισάβετ Χαριτωνίδου – Κόβη. Αρχικά την απέρριψαν οι περισσότεροι ως δύσκολη και ανεφάρμοστη, ιδίως με τις σημερινές συνθήκες. Και άλλοι πάλι , λίγοι βέβαια την ασπάσθηκαν πρόθυμα, οπότε ο ένας πολλαπλασιάσθηκε επί τρία, οι τρεις έγιναν πέντε, δέκα, είκοσι και πολλοί περισσότεροι. Αποφασισμένοι όλοι να κοπιάσουν, να δράσουν, να προσφέρουν και ενδεχομένως να εξελιχθούν και θα εξελιχθούν σε ένα δημιουργικό κίνημα τα επόμενα χρόνια. Ο λόγος για την Εθελοντική Ομάδα ” Ρωμιών Πράξεις “ η οποία με τη φετινή εκδήλωση της στο Θέατρο και τις αίθουσες του Ιδρύματος ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗ για τα Σεπτεμβριανά, που κατά γενική ομολογία αποτέλεσαν τη χαριστική βολή κατά των ομογενών της Κωνσταντινούπολης, απέδειξε έμπρακτα πόσα πολλά και αξιόλογα μπορεί να επιτύχει κανείς όταν πράγματι θέλει και στοχοποιήσει τις ιδέες του .
“Σκοπός μας, υπογραμμίζεtαι στο καλαίσθητο φυλλάδιο που διανέμετο στα εγκαίνια της έκθεσης, η οποία έχει ως θέμα “ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΣΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ” είναι η διατήρηση, διάδοση και ανάδειξη της πλούσιας ιστορίας και πολιτιστικής κληρονομιάς του Ελληνισμού της καθ΄ημάς Ανατολής. Ειδικότερα, οι πρωτοβουλίες και οι πολύπλευρες δράσεις μας στοχεύουν στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση σχετικά με κρίσιμα ζητήματα αλλά και τη συνειδητοποίηση της οικουμενικής διάστασης του Ελληνισμού της Κωνσταντινουπόλεως.”
Και συνεχίζει: “Ο εθελοντισμός είναι για εμάς στάση ζωής, είναι κίνημα. Οι εθελοντές μας προέρχονται από την κοινωνία των πολιτών και επιθυμούν να διοχετεύουν την ενέργεια και το χρόνο τους συμμετέχοντας δημιουργικά για την προώθηση των σκοπών μας. Οι <<Ρωμιών Πράξεις>> προσεγγίζουν τους εθελοντές ως συνεργάτες”
Τα εκθέματα είναι σχετικά με τα γεγονότα του 1955, όπως είχαν αποτυπωθεί στον ημερήσιο τύπο Ελλάδος, Τουρκίας και Κύπρου και στον ομόγλωσσο τύπο της Κωνσταντινούπολης, με πληθώρα φωτογραφιών , σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό που παραχώρησε η ΕΡΤ, πίνακες φοιτητών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας και 32 ερασιτεχνών ζωγράφων, που απέδωσαν ο καθείς από τη σκοπιά και με τη φαντασία του τη δική μας “Νύχτα των Κρυστάλλων”.
Η επιλογή των έργων έγινε από Κριτική Επιτροπή που απάρτιζαν ο Πρύτανις της ΑΣΚΤ Πάνος Χαραλάμπους, ο Δήμαρχος Αλίμου Ανδρέας Κονδύλης, ο Γεώργιος Σταυρίδης Διευθυντής του Ωνασείου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου, η καθηγήτρια της ΑΣΚΤ Σοφία Ντενίση , ο συλλέκτης έργων τέχνης Δ.Τσίτουρας, η Χριστίνα Πουλιάση του ομόνυμου Κέντρου Τέχνης και Πολιτισμού, ο σκηνοθέτης Τάσος Μπουλμέτης και εγώ, προέκρινε δε κατά σειρά βαθμολογίας τις δημιουργίες των Μίξη Καλλιόπη, Μαυρίδη Γιάννη και Λόη Αγγελικής.
Αρχικά αναγνώσθηκε το μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου και στη συνέχεια με συντονιστή τον δημοσιογράφο, εκδότη και ανταποκριτή στην Κωνσταντινούπολη του Αθηναϊκού πρακτορείου Ειδήσεων Ανδρέα Ρομπόπουλο, ομίλησαν ο κ. Πάνος Χαραλάμπους ο οποίος συνέβαλε πολλαπλά στην οργάνωση της έκθεσης με θέμα το ρόλο της τέχνης στην ιστορία, ο γνωστός δημοσιογράφος και συγγραφέας Παύλος Τσίμας ο οποίος αναφέρθηκε σε προσωπικές του εμπειρίες και εντυπώσεις στο πλαίσιο των Ελληνο-Τουρκικών σχέσεων τόσο στην Κων/πολη όσο και σε άλλες μεγαλουπόλεις της Τουρκίας καθώς και εγώ, που μεταξύ άλλων ανέφερα και τα ακόλουθα:
“Καλώς ή κακώς ανήκω στην κατηγορία αυτών, που δεν θέλουν να κρατούν μόνιμα νωπά στη μνήμη τους, θλιβερά γεγονότα και πικρές αναμνήσεις. Νομίζω άλλωστε ότι η διατήρησή τους διαχρονικά στην επικαιρότητα, σπάνια αποδεικνύεται εποικοδομητική. Το αυτό πιστεύω και αυτό λέγω και για τα Σεπτεμβριανά, επηρεασμένος ίσως από τη θυμοσοφική σκέψη, ότι εχθροί μας δεν είναι αυτοί που μας μισούν, αλλά αυτοί που μισούμε εμείς, όποτε τύχει και κληθώ να αναφερθώ στις αναμνήσεις μου, από τα γεγονότα της νύχτας εκείνης. Ίσως πάλι γιατί έχει ριζώσει βαθιά μέσα μου η συμβουλή του μακαριστού Πατριάρχου Αθηναγόρα να φυλάσσουμε πάντοτε, ακόμη και στις μεγαλύτερες ρήξεις έστω και ένα χάρτινο γεφύρι. Ίσως ίσως όμως να οφείλεται τούτο και στον υποκειμενικό λόγο ότι δεν θέλω να φύγω από τούτο εδώ τον κόσμο, με την πεποίθηση, ότι έχουμε ξεριζωθεί από την Πόλη μας, οριστικά και αμετάκλητα.
Και θα ήταν ευτυχής για εμένα η χρονολογική σύμπτωση της σημερινής εκδήλωσης, αν οι επίκαιρες συνθήκες ενέπνεαν αισιοδοξία και όχι, δυστυχώς, το αντίθετο, όπως συμβαίνει ιδίως τους τελευταίους μήνες, στις σχεδόν μόνιμα προβληματικές ελληνοτουρκικές σχέσεις.”
Η κ. ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΧΑΡΙΤΩΝΙΔΟΥ-ΚΟΒΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟ ΑΛΙΜΟΥ κ ΣΤΕΦΑΝΟ ΔΙΑΜΑΝΤΗ
Tην εκδήλωση επισφράγισε με εμπνευσμένη ομιλία της η κ. Ελισάβετ Χαριτωνίδου- Κόβη η οποία αφού υπογράμμισε τις επιπτώσεις των Σεπτεμβριανών στην Ομογένεια της Πόλης δεδομένου ότι ουσιαστικά αποτέλεσαν την αρχή της δημογραφικής κατάρρευσης του στοιχείου μας υπό τύπον θερμής εκκλήσεως προς όλους τόνισε τα ακόλουθα:
“Η Πόλη είναι το Κέντρο της Ορθοδοξίας και το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο είναι το μοναδικό ίδρυμα στον κόσμο που επί 17 αιώνες βρίσκεται στη βασιλεύουσα των πόλεων. Είδε και έζησε τα πάντα. Τεράστια είναι η ευθύνη μας απέναντι στην ιστορία. Ο εθελοντισμός για εμάς είναι στάση ζωής, είναι κίνημα.
Ελάτε όλοι μαζί να καταγράψουμε τα πολιτιστικά και ιστορικά στοιχεία της Ρωμιοσύνης. Ελάτε μαζί μας. Βοηθήστε μας, συμβουλεύστε μας, στηρίξτε μας.”
Η ομιλία της κ. Κόβη στέφθηκε από έντονα και παρατεταμένα χειροκροτήματα, εύγλωττη απόδειξη των άριστων εντυπώσεων τις οποίες απεκόμιζε το πυκνό ακροατήριο, από την τόσο ωραία και συγκινητική αυτή εκδήλωση.
ΣΗΜ. ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ
Κατά την διάρκεια της εκδήλωσης απονεμήθηκαν τα τρία πρώτα βραβεία του διαγωνισμού των εικαστικών έργων
1ο βραβείο:
Αγγελική Λόη «THE NEXT DAY»
Πάνε χρόνια που διάβασα για εκείνη τη νύχτα του Σεπτέμβρη του 1955 στην Πόλη. Είδα εικόνες της ανείπωτης φρίκης και μανίας και αυτόματα τις συνέδεσα με τις εικόνες από έναν άλλο Σεπτέμβρη.
Λίγα χρόνια αργότερα (από τον Σεπτέμβρη του 1955), όταν κάηκε ολοσχερώς σε μια νύχτα το ραφείο του πατέρα μου στη Ναύπακτο. Αντίκρισα την εικόνα της καταστροφής την επόμενα μέρα. ΄Ημουν, δεν ήμουν, 5 χρονών.
Από τότε η μυρωδιά της … με κάνει να κλαίω.
Η Αγγελική Λόη γεννήθηκε στη Ναύπακτο. Αρχικά, σπούδασε οδοντοτεχνική και κατόπιν ζωγραφική, στο εργαστήρι του Δήμου Καλλιθέας με δάσκαλο τον Χ. Παπαδάκη, στην «Ομάδα Τέχνης Σημείο» με τον Γ. Ρόρρη και έπειτα στην ΑΣΚΤ με δασκάλους τους Γιάννη Ψυχοπαίδη, Μάριο Σπηλιόπουλο, Άγγελο Αντωνόπουλο και Μιχάλη Μανουσάκη. Έχει στο ενεργητικό της 4 ατομικές εκθέσεις, 2 στην Ελβετία το 2015 στο Μπάντεν και στη Ζυρίχη, το 2011 στο Φετιχέ Τζαμί στη Ναύπακτο και το 2005 στην Αθήνα στο Εργαστήρι του Δήμου Καλλιθέας. Έχει λάβει μέρος σε περίπου 60 ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα (Αθήνα-Ναύπακτο-Θεσσαλονίκη-Πάτρα-Βόλο-Αίγινα-Πόρο-Μύκονο, Τρίκαλα) και στο εξωτερικό Ελβετία-Ιταλία-Πράγα-Σαγκάη-Ινδία-Κωνσταντινούπολη. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της στην ΑΣΚΤ τιμήθηκε με έναν έπαινο και 2 βραβεία. Είναι μέλος της ομάδας JJC.
2ο βραβείο:
Γιάννης Μακρίδης «Ο ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ»
Ο ξεριζωμός ενός ανθρώπου από τον τόπο του, ταυτίζεται στο έργο με τον ξεριζωμό ενός δέντρου και την προέκταση αυτού, ως ανθρώπινο χέρι ενός απογόνου προσφύγων, το δικό μου. Η βαλίτσα της εποχής συμβολίζει το ταξίδι, έτοιμη να δεχτεί στα σπλάχνα της τις μνήμες μας, τα υπάρχοντά μας, τα πιο βασικά όπως ένα σεντόνι που το χέρι προσπαθεί να κρατήσει. Οι ρίζες του δέντρου σαν ανθρώπινες φλέβες, είναι ακόμα δυνατές και με το πέρας της έκθεσης θα μεταφυτεφθούν σε άλλο χώμα, μιας νέας πατρίδας του.
Ο Γιάννης Μακρίδης γεννήθηκε στη Γλυφάδα Αττικής το 1983, όπου διαμένει και εργάζεται. Αποφοίτησε το 2004 από το τμήμα διακόσμησης και αρχιτεκτονικής εσωτερικών χώρων με ειδίκευση στο βιομηχανικό σχεδιασμό και κατασκευή επίπλων της ΑΚΤΟ. Σήμερα, είναι δευτεροετής φοιτητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας του 5ου Εργαστηρίου Ζωγραφικής με καθηγητές τους Μιχάλη Μανουσάκη και Κωνσταντίνο Τσώλη. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής και εικαστικών δραστηριοτήτων του Δήμου Γλυφάδας, αλλά και του Δήμου Κερκύρας. Είναι μέλος της Α.Ο.Τ.Ε. (Αθλητική Ομοσπονδία Taekwon-Do Ελλάδος ITF) από το 1999 και του Σώματος Ελλήνων Εθελοντών Δασοπυροσβεστών και Πολιτικής Προστασίας (2006).
3ο βραβείο:
Καλλιόπη Μίξη «ΜΝΗΜΕΣ»
To αίμα ρέει …
Η μνήμη θυμάται …
ζωές κατεστραμμένες, ζωές συνυφασμένες με τη βία, το απρόσωπο, το σκληρό …
και ο Πατριάρχης ανήμπορος μπροστά στο κακό …
Η Καλλιόπη Μίξη γεννήθηκε στην Κάλυμνο. Σπούδασε στο Εμπορικό Κολλέγιο Saint George Commercial College S.A. και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Το 2015 ξεκίνησε να φοιτά στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών και μέχρι σήμερα έχει ολοκληρώσει το 3ο έτος των σπουδών της στο Ε΄ Εργαστήριο Ζωγραφικής. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στην Αθήνα και την Καλαμάτα.
